کودکانی که مدرسه نرفته‌اند + تصاویر

طبق آمار، از آن سال تاکنون بیش از سه میلیون مهاجر افغان وارد ایران شده‌اند که فقط 800 هزار نفر از آنها پناهنده و مابقی اتباع غیرمجاز به شمار می‌روند. بسیاری از فرزندان این مهاجران در ایران متولد شده‌اند و نیاز به تحصیل و آموزش جزو اساسی‌ترین نیازهای آنها محسوب می‌شود.

در سال‌های گذشته، همزمان با نزدیک شدن به اول مهر و آغاز فصل مدارس، مهاجران افغانستانی مقیم ایران با مشکلات زیادی همچون نداشتن مدارک معتبر اقامتی برای ثبت‌نام در مدارس ایران و عدم توانایی پرداخت شهریه توسط خانواده‌هایشان مواجه بوده‌اند. در گذشته، وجود این مشکلات موجب می‌شد که نخبگان و تحصیلکردگان جامعه مهاجر، نسبت به تأسیس مدارسی به نام «مدارس خودگردان» در مناطق مهاجرنشین همچون تهران و مشهد اقدام کنند.

بسیاری از فرزندان مهاجران غیرقانونی افغان مجبور به تحصیل در چنین مدارسی بودند، اما مدارک و گواهی صادر شده از سوی این مدارس در بسیاری از موارد مورد تأیید سیستم آموزشی ایران و حتی وزارت معارف افغانستان قرار نمی‌گرفت و همین موضوع، یکی از چالش‌های بزرگ در برابر دانش‌آموزان افغان بود.

رهبر معظم انقلاب در تاریخ 94.2.27 طی حکمی خطاب به مسئولان کشور فرمودند: «هیچ کودک افغانستانی حتی مهاجرینی که به صورت غیرقانونی و بی‌مدرک در ایران حضور دارند، نباید از تحصیل بازبمانند و همه آن‌ها باید در مدارس ایرانی ثبت‌نام شوند.»

مسلماً این دستور، چراغی روشن در مسیر رو به آینده جوانان مهاجر افغان است و تأثیر به‌سزایی در علم‌آموزی و رفع مشکلات آنان خواهد داشت.

طبق آمار، تعداد دانش‌آموزان افغانستانی در سال 92، حدود 330 هزار نفر برآورد شده است. پیش‌بینی می‌شود امسال - بعد از دستور مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم تحصیل همه دانش‌آموزان افغان - حدود 100 تا 250 هزار نفر به این تعداد افزوده شود.

تمام کودکان و نوجوانانی که در این گزارش مشاهده می‌کنید، فرزندان مهاجران غیرقانونی هستند که در کمپ زندگی می‌کنند. تعدادی از آن‌ها در مدارس کمپ درس خوانده‌اند و عده‌ای هم به دلیل نداشتن حق تحصیل در مدارس عادی یا عدم توانایی در پرداخت هزینه‌های آن، قادر به تحصیل یا ادامه درس‌آموزی نبوده‌اند و مجبور شده‌اند ترک تحصیل کنند و در مسیر امرار معاش برای کمک به خانواده خود گام بردارند. اما از امروز دیگر هیچ نگرانی از بابت تحصیل در هیچ مقطعی و در هیچ نقطه ای از کشور برای هیچکدامشان وجود نخواهد داشت.

کودکان و نوجوانان افغان می‌توانند نقش آینده‌سازان کشورشان را ایفا کنند؛ کشوری خسته از جنگی که سال‌هاست آنها را عقب می‌راند. اما این نقش، زمانی رنگ و بوی جدی‌تر به خود می‌گیرد که آنان بتوانند از حق تحصیل برخوردار باشند؛ حقی که سال‌ها از آن محروم بودند.