سفر رئيس‌جمهور به نيويورك

با رسیدن مهرماه بازهم بحث سفر رئيس جمهور به نيويورك و احتمال ديدار با رئيس‌جمهور آمريكا این بار پس از توافق هسته‌اي مطرح مي‌شود. در اين باره مي‌توان اذعان داشت؛ هرچقدر صورت اين روابط از اهميت برخوردار است محتواي روابط اهميت بيشتري دارد. به عبارت ديگر اصل بحث اينكه بين روساي جمهور ايران و آمريكا ديداري صورت مي‌گيرد يا نه، به اندازه اهميت مذاكرات ايران و كشورهاي 1+5 و دستيابي به برجام شایسته توجه نيست. برجام نمادي از تعامل دو كشوري بود كه در گذشته بين آنها بيشترين شكاف و بي‌اعتمادي حاكم بوده و در نهايت آنها توانستند با نگاه‌هاي كاملا متفاوتي به برنامه‌اي مشترك - نه تنها بين خود بلكه بين قدرت‌هاي جهاني- برسند. به اين ترتيب نفس اقدام و پروسه براي رسيدن به توافق هسته‌اي بسيار مهم‌تر از آن است كه از خود بپرسيم آيا بين دو رئيس‌جمهور ديداري صورت مي‌گيرد يا خير. با اين وجود اگر آقاي روحاني بتواند در حاشيه سفر خود به نيويورك ديدارهايي را با نخبگان ايراني ساكن آمريكا داشته باشد اقدامي سازنده خواهد بود، در واقع پيام اين ديدارها اين خواهد بود كه ايران از همه ظرفيت‌هاي عقلايي خود براي بهبود روابط استفاده مي‌كند. آقاي روحاني همچنین مي‌تواند با اين ديدارها نشان دهد كه ايران وارد مرحله جديدي از تعامل با جامعه جهاني شده است. علاوه بر اين آنچه در سفر آقاي روحاني به نيويورك اهميت دارد اين است كه ايشان بتواند در سخنان خود به تقويت انتخاب عقلايي در داخل كشور و مطالبه انتخاب عقلايي از جامعه جهاني بپردازد. رئيس‌جمهور کشورمان بايد نشان دهد در رسيدن به برجام تاكنون رفتار عقلايي از دو سمت صورت گرفته و براي ادامه و موفقيت نهايي آن نيز بايد گام‌هاي بيشتري از سوی دو طرف برداشته شود. آقاي روحاني در سال‌هاي گذشته در سازمان ملل از نفي افراطي‌گري و تروريسم صحبت كرده است. اين سخنان تاكنون در فضاي تعاملات جامعه جهاني بين ايران و ساير كشورها بسيار مناسب بوده است اگرچه آثار آن در داخل از كشور كمتر ديده مي‌شود. رئيس جمهور امسال نيز مي‌تواند در دنباله پيام‌ها و سخنان سال‌هاي گذشته خود در سازمان ملل همچنان كه روزگاري رئيس دولت اصلاحات گفت‌وگوي تمدن‌ها را مطرح كرد نشان دهد ايران به دنبال بالاترين سطوح گفت‌وگو بين تمدن‌ها و قدرت‌هاست چرا كه نبايد هيچ قدرتي فرصت گفت‌وگو را از دست دهند.