بالاخره اینکه چه خوب بود که به این جملات آقای ظریف نیز توجه می کردند، آنگاه که خطاب به آقای جلیلی رییس گروه مذاکره کننده قبلی گفت: «زمانی که ایشان مسوولیت پرونده هسته ای را داشتند هیچ گاه، با وجود اینکه قبلا مسوولیت داشتم و سفیر در سازمان ملل بودم حتی یک بار مصاحبه نکردم چون این بحث ها را به نفع کشور نمی دانم.
ستون حرف روز اعتماد به موضوع توافق و ارزیابی عملکرد دکتر ظریف در مذاکرات طولانی میان ایران و گروه پنج به علاوه یک پرداخته و در بخشی از آن آمده است : آنان که هیچگاه حاضر نشدند در برابر یک پرسش و پاسخ ساده قرار گیرند و گزارش کار دهند و به نحوی رفتار کنند که قطعنامه ها علیه ایران صادر نشود، اکنون چپ و راست طرح سوال می کنند و برای موفق بودن مذاکرات خود نرخ تعیین می کنند و چوب حراج به برجام و دستاوردهای کنونی می زنند!!در ادامه یادداشت روز چهارشنبه روزنامه اعتماد آمده است : قاعده ای طلایی در اخلاق وجود دارد که در جملات امام علی (ع) نیز به صراحت بر آن تاکید شده است، و در نامه ٣١ نهج البلاغه آورده اند که: «آنچه برای خود دوست داری برای دیگران هم دوست بدار و آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم مپسند.»
حتی در افواه عامه، مردم این قاعده را تا حدی هم تخفیف می دهند و می گویند «یک سوزن به خود بزن و یک جوالدوز به دیگران». یعنی هر کس باید آنقدر مروت داشته و اخلاق مدار باشد که اگر خواست یک جوالدوز به کسی بزند و حاضر نیست یک جوالدوز به خود بزند حداقل به اندازه یک سوزن به خود نیز بزند. اگر ما در جامعه و سیاست همین یک قاعده را رعایت کنیم، بخش اعظم مشکلات رفتاری و گفتاری ما حل می شود. مصداق این مقدمه؛ رفتار گروه مذاکره کننده پیشین ایران در مساله هسته ای است.
آنان که هیچگاه حاضر نشدند در برابر یک پرسش و پاسخ ساده قرار گیرند و گزارش کار دهند و به نحوی رفتار کنند که قطعنامه ها علیه ایران صادر نشود، اکنون چپ و راست طرح سوال می کنند و برای موفق بودن مذاکرات خود نرخ تعیین می کنند و چوب حراج به برجام و دستاوردهای کنونی می زنند!! اگر واقعا گروه مذاکره کننده قبلی به موفقیت خود اعتماد داشت، چرا در همان زمان عملکرد خود را در معرض قضاوت افکار عمومی قرار نداد؟
اگر به هر دلیلی از این کاراستنکاف کردند، چرا اکنون این قاعده را رعایت نمی کنند و به خود حق می دهند که هرگونه پرسشی را از گروه جدید و با هر لحنی که صلاح می دانند، طرح کنند و حتی مطالب را خلاف جلوه دهند؟ اگر فقط همین تفاوت میان گروه قبلی و فعلی را در نظر بگیریم، آیا برای اعلام مردودی کارنامه قبلی ها کفایت نمی کند؟
قضیه آنقدر روشن بود که اعتراض نایب رییس مجلس را نیز موجب شد و در نهایت خطاب به آقای جلیلی رییس گروه مذاکره کننده قبلی گفت که: «ابزار گفت وگو با نظام حاکم بر جهان قدرت است. بنده تفاوت ویژه ای بین دو مقطع مذاکرات می بینم، مقطعی که شما مدیریت تیم را برعهده داشتید که کمترین نقد و مباحثه ای در آن زمان صورت نمی گرفت و مقطعی که امروز ما دارای فضای نقد شده ایم که شخصا این فضا را می پسندم. اعتقاد بنده این است که اگر در آن زمان که سه قطعنامه به تصویب رسید نقد و بررسی هایی صورت می گرفت می توانستیم به نقش دولت که نقش بازدارنده داشت کمک کنیم.
ما بارها از شما برای حضور در کمیسیون امنیت دعوت کردیم اما تنها شما یک بار در جلسات حضور پیدا کردید. اگر اجازه می دادید بحث و مباحثه ای صورت می گرفت، احتمال داشت تصویب قطعنامه ١٩٢٩ به تاخیر می افتاد یا حتی تصویب نمی شد.»
یکی از نکات جالب ذهنیت نفتی برخی مخالفان توافق است. چندی پیش یکی از آنان اعلام کرد: «با همه انتقاداتی که به احمدی نژاد وارد است، اما او با یک حرف در مورد هولوکاست 20 دلار قیمت نفت را افزایش داد؛ با سخنرانی در امریکا 20 دلار دیگر قیمت نفت را افزایش داد؛ اما ثمره کار شما که کاهش قیمت نفت شد.» گویی سیاست خارجی یعنی سخنان نسنجیده گفتن و گران کردن نفت و سپس پای درآمدهای نفتی نشستن و خوردن است!
به همین دلیل یکی دیگر از مخالفان برجام که ذهنیت او نیز معطوف به درآمدهای نفتی است، وقتی که اشکال جدی در برجام نمی بیند، آن را منشأ کاهش قیمت نفت می داند. در حالی که اساسا برجام با هدف اثرگذاری و تعیین قیمت نفت تنظیم نشده است، مگر زمان آنان که نفت به ١٤٠ دلار در هر بشکه رسید، چه گلی بر سر اقتصاد کشور گذاشتند که دولتی دیگر نتواند آن را با نفت ٤٠ دلار بگذارد؟
وقتی که گفته می شود سیاست خارجی در گذشته تهاجمی بوده، یک دلیل آن نیز همین اظهارات است، و اکنون نیز از سوی خودشان اقرار می شود که آن سیاست معطوف به واقعیت روابط خارجی نبوده، دنبال گران کردن قیمت نفت بوده اند!!
البته آقای ظریف به روشنی این ادعای وی را نیز رد کرد و گفت: «حالا ببینید اگر توافق ژنو نبود، امروز کجا بودیم؟ اگر توافق ژنو نبود، ببینید چقدر نفت می فروختیم. اگر توافق ژنو نبود، امروز فروش نفت تان به خاطر سیاست هایی که شما از آن حمایت می کنید به صفر رسیده بود. اگر نبود، ببینید، نه اینکه حالا حساب کنید قیمت نفت چقدر پایین آمده است.
وضعیت بورس ما ناجور است، به خاطر شرایطی که هشت سال بر این کشور تحمیل شد. پول مفت در اختیار بعضی قرار گرفت. شرایط خراب شد و الان وضع بورس خراب است. آسمان ریسمان نبافیم. اینکه قیمت نفت پایین آمده است، ربطی به برجام و توافق ژنو ندارد. شما اگر می خواهید در کشور فضاسازی کنید با بسط موضوعات غیرمرتبط به هم این کار را نکنید. وضعیت بورس ما ناجور است، به خاطر شرایطی که هشت سال به این کشور تحمیل شد. پول مفت در اختیار بعضی قرار گرفت.»
نکته بسیار مهم دیگر ذهنیت نادرست انتقادکنندگان از عوامل موثر بر شکل گیری توافق وین است. آنان گمان می کنند که این توافق محصول مذاکرات گروه مذاکره کننده است لذا در همه سخنان خود، سعی در نقد گروه مذاکره کننده و برجام و نیز اثبات خود دارند.
در حالی که مذاکره کنندگان جزو کوچکی هر چند مهم از این توافق هستند، جزو اصلی آن اراده مردم و حکومت و انتخابات ١٣٩٢ و سایر سیاست های منطقه ای ایران است. همان رویدادی که منجر به کنارگذاشتن آقایان شد. بدون این اتفاقات ممکن نبود که توافق وین به دست آید. این هم دلیل دیگری بر ناآشنایی سیاسی منتقدان است.
بالاخره اینکه چه خوب بود که به این جملات آقای ظریف نیز توجه می کردند، آنگاه که خطاب به آقای جلیلی رییس گروه مذاکره کننده قبلی گفت: «زمانی که ایشان مسوولیت پرونده هسته ای را داشتند هیچ گاه، با وجود اینکه قبلا مسوولیت داشتم و سفیر در سازمان ملل بودم حتی یک بار مصاحبه نکردم چون این بحث ها را به نفع کشور نمی دانم.
آن زمان با اینکه یکی از منتقدان جدی به روش های دوستان عزیز بودم، اگر تمام اسناد را بگردید یک بار از بنده مصاحبه ای نمی بینید و الان هم نمی خواهم این عادت را بشکنم.» متاسفانه یا خوشبختانه باید گفت آنچه در تاریخ خواهد ماند، فقط متن مذاکرات و توافقات نیست، بلکه بداخلاقی های سیاسی نیز در کنار این موارد ثبت و ضبط خواهد شد و آیندگان درباره همه ما از این منظر نیز قضاوت خواهند کرد.
ارسال نظر
