قنبری: هیات همراه احمدی‌نژاد در سفرهای استانی 200 نفر بودند!/ ماهیت سفرها در دولت تدبیر و امید تغییر کرده است

سفرهای استانی از پدیده‌های نوظهوری است که از سال 84 با ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد متولد شد و در دولت دوم او نیز  ادامه پیدا کرد و همچون مساله یارانه‌ها دولت حسن روحانی چاره‌ای جز ادامه آن نداشت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید،  از همان آغاز که نطفه سفرهای استانی در حال تشکیل شدن بود بسیاری لب به انتقاد باز کردند که این سفرها چندان راهگشای مشکلات کشور نخواهد بود،اما یک حقیقت وجود داشت و آن اینکه دیدارهای مردمی و سفرهای استانی در شرایطی که احزاب منفعلانه عمل می‌کنند، می‌تواند بسیار قدرتمندتر از احزاب فعال ظاهر شود و همین امر می‌تواند چهار سال دیگر بر سر کار بودن دولت را تضمین کند. مساله‌ای که احمدی‌نژاد به خوبی به آن توجه کرد و از آنجایی که تا حدود زیادی تصمیمات عامه هیجانی و احساسی است سفرهای استانی را پله‌ای کرد برای ماندن در قدرت و به قول معروف «شاید برای برخی آب نداشت اما برای دولت نان داشت.»

هرچند سفرهای استانی برای رئیس دولت نهم ریاست دولت بعدی را به ارمغان آورد اما این سفرها تنها نتیجه‌ای یکسویه در برداشت و نتوانست راهکاری ارائه دهد تا با صرف هزینه‌ای کمتر بیشترین مشکلات از پیش پای مردم برداشته شود. 107 سفر استانی در دولت احمدی‌نژاد نه‌تنها کاری از پیش نبرد بلکه با صرف هزینه‌ای هنگفت همراه بوده است.

 محسن امیریان، مجری طرح کمک به عمران مناطق نفت‌خیز می‌گوید: وزارت نفت در دولت گذشته با وجود کمبود منابع مالی در پروژه‌های خود، 1705میلیارد تومان در چارچوب سفرهای استانی ریاست‌جمهوری برای اجرای پروژه‌های عمرانی به وزارتخانه‌ها و سایر نهادهای دولتی کمک کرده است.

این سفرها اما با کلنگ‌زدن‌ها و جمع‌آوری نامه‌ انجام می‌پذیرفت و البته بستری شد برای تبلیغات و فعالیت‌های انتخاباتی در دهمین انتخابات ریاست‌جمهوری. نهایتا انتقادات نسبت به سفرهای استانی به بهارستان رسید و نمایندگان مجلس، هشتم شهریور 88 تحقیق و تفحص در این راستا را کلید زدند.

طرح تحقیق و تفحص از سفرهای استانی در سه محور تهیه شده بود و سوالاتی همچون علت عدم تحقق وعده‌های رئیس‌جمهور در این سفرها، منبع تامین هزینه‌های سفرهای استانی با توجه به مخارج هنگفت آن و نادیده گرفتن قوانین مصوب مجلس همچون قانون برنامه توسعه و بودجه در وعده‌های داده شده، مطرح شد.

 اما داریوش قنبری به شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید می‌گوید که این طرح از سوی مجلس اصولگرا سیاسی قلمداد شد و درنهایت نتوانست نتیجه‌بخش باشد. شاید نکته قابل توجه در سفرهای استانی دولت‌های نهم و دهم نامه‌هایی بود که از مردم دریافت می‌شد. در این رابطه نماینده سابق ایلام می‌گوید: برای آنكه نامه‌های دریافتی از سوی مردم بدون پاسخ نباشد، دولت وقت برای هر نامه حدود 50 تا 100هزار تومان پرداخت می‌كرد.

هشت سال ریاست و هرماه یک سفر استانی تعهداتی را به وجود آورد که بی‌پاسخی به این تعهدات در دولت قبل آن را به دولت یازدهم منتقل کرد و حال حسن روحانی مانده است و وعده‌هایی که در سفرهای استانی احمدی‌نژاد بر گردن قوه مجریه گذاشته است.

به هر حال سفرهای استانی مشکلاتی هم بر جای گذاشت که چندان توجهی به آنها نشد. داریوش قنبری، نماینده سابق مجلس که از نزدیک با بحث سفرهای استانی دست به گریبان بود در این رابطه به شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید گفت: این سفرها دارای چند مشکل اساسی است؛ اول آنکه در هر سفر تعهداتی برای دولت در نظر گرفته می‌شد که منابعی برای اجرای آن تعهدات به لحاظ مالی وجود نداشت و به نوعی انتظارات بیهوده را دامن می‌زد؛ انتظاراتی که از یک سو امکان اجرایی‌شدن نداشت و از سوی دیگر اعتماد عمومی را خدشه‌دار می‌کرد.

نکته دیگری که می‌توان مشکل این سفرها دانست هزینه‌هایی بود که این سفرها در پی داشت؛ به عبارت دیگر از آنجایی که سفرهای دولت قبل با همه اعضای کابینه و دیگر افراد، هیاتی بلندبالا را تشکیل می‌داند، طبیعی بود که هزینه هر سفر بیش از یک میلیارد تخمین زده شود و به هر حال این مبالغ مشکلاتی مدیریتی را به وجود می‌آورد.

با توجه به این مساله که سفرهای استانی مشکلاتی را در پی داشت این سوال پیش می‌آید که چرا حسن روحانی با توجه به آنکه با این مشکلات آشنا بود، سعی در ادامه این سفرها داشت؟! داریوش قنبری اعتقاد دارد سفرهایی که در دوران احمدی‌نژاد انجام می‌پذیرفت با هیاتی بیش از 200 نفر بود که لازم به ذکر است دولت روحانی این حجم از افراد را با خود به سفر نمی‌برد. مضاف بر آنکه تعداد سفرها نیز قابل مقایسه با سابق نیست و سعی شده است تعداد سفر‌ها کمتر اما با کیفیت تر بیشتر باشد و اقداماتی مفید انجام پذیرد.

 نکته‌ای که نباید از نظر دور بماند آن است که آنچه در دولت روحانی اتفاق افتاد بیشتر ریشه در گذشته دارد؛بدین معنا که سفرهای استانی در هشت سال گذشته انتظاری را در میان مردم به وجود آورده که موجب شده این سفرها در دولت یازدهم نیز ادامه پیدا می‌کند. به‌عبارت دیگر اگر از آنجا که مردم غیرپایتخت‌نشین علاقمند ارتباط مستقیم با مسئولان اجرایی کشورند؛ چنانچه دولت یازدهم این اقدام را انجام نمی‌داد، ممکن بود چنین تصور پیش آید که دولت سابق رابطه‌ای صمیمی‌تر با مردم برقرار می‌کرده است. از این‌رو حسن روحانی مجبور به ادامه سیاست دولت قبل در ادامه سفرهای استانی شد.