برخی بدون توجه به توصیه های رهبری همچنان بر طبل افراطگرایانه خود می کوبند و برای تخریب چهره دولت تمام قدرت خود را به کار می بندند تا از بازگشایی سفارتی که زمانی رفتارهای نادرست آنها آن را به تعطیلی کشاند تابویی دیگر بسازند و این بازگشایی را غیر قانونی جلوه دهند.
بعد از ایالات متحده آمریکا، انگلستان را می توان دومین کشوری دانست که پس از پیروزی انقلاب اسلامی بیشترین اختلاف را با ایران داشته و همواره روابط میان دو کشور با فراز و فرودهای بسیاری همراه بوده است .به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید اختلافات ایران و انگلستان در سال 90 آنچنان به اوج می رسد که کار به بستن دو سفارتخانه می کشد. ماجرا از یک اعتراض شروع می شود؛ 8 آذر ماه 90 بود که جمعی از دانشجویان و حامیان طیفی خاص در برابر سفارت انگلیس در تهران جمع شدند تا نارضایتی خود را از عملکرد دولت بریتانیا نشان دهند اما این تجمع کم کم شکلی افراطی به خود می گیرد و در نهایت به رفتاری خلاف قاعده بین الملل ختم می شود. در حالی که تنها چند روز پیش از این واقعه مجلس هشتم طرحی را به تصویب می رساند که طبق آن باید سطح روابط ایران و بریتانیا کاهش پیدا کند اما این رفتار افراط گرایانه موجب شد تا انگلستان پیش دستی کند و سفرای خود را از ایران فرا بخواند و سفرای ایران را نیز از خاک خود اخراج و در نهایت هر دو سفارت تعطیل شد.
انتقاد رهبری از رفتار نادرست
رفتاری که برخی تندروها در سه شنبه خاکستری رقم زدند موجب شد تا انتقاداتی از سوی مقامات متوجه انها شود. علی اکبر صالحی که آن زمان پست وزیر خارجه را برعهده داشت در بیانیه ای نارضیاتی دولت ایران را از این رفتار اعلام کرد و گفت: وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران از برخی رفتارهای غیرقابل قبول معدودی از معترضین که علی‌رغم تلاش نیروی انتظامی و تقویت نیروهای حفاظت کننده از سفارت صورت پذیرفت، ابراز تاسف نموده واز مسئولین امر خواسته شده‌است تا اقدامات و بررسی‌های فوری و ضروری در این رابطه به عمل آورند. هرچند اعلام موضع وزارت خارجه به لحاظ بین المللی بسیار حایز اهمیت بود اما مهمتر از ان انتقاد مقام معظم رهبری نسبت به چنین رفتاری بود. فرمانده کل قوا در سخنرانی خود پس از این واقعه فرمودند: در قضیه اخیر اشغال آن سفارت خبیث، احساسات جوانان درست بود ولی رفتنشان [به داخل سفارتخانه] درست نبود. من اجتماعات دانشجویی را تائید می کنم، اما با تندروی در این اجتماعات مخالفم.
انتخابات 92 آغازی دیگر
انتخابات 24 خرداد 92 فصلی جدید در سیاست ایران باز کرد. مردم با انتخاب حسن روحانی به نوعی خواستار چرخش در سیاست داخلی و بین المللی شدند. حال کرسی ریاست جمهوری از آن فردی می شود که در شعارهای انتخاباتی همواره بر تعامل سازنده با دنیا تاکید کرده بود. وقتی شهریور ماه 92 روحانی در قامت رئیس جمهور به همراه وزیرخارجه خود برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به نیویورک سفر می کند، اولین جرقه ها برای بازگشایی دوباره سفارت ایران و انگلستان زده می شود و مقامات هر دو کشور بر از سر گیری روابط تاکید می کنند.
بازگشایی بعد از 4 سال
قریب به 4 سال از تعطیلی سفارت ایران و انگلستان می گذرد و امروز در راستای گام های مهمی که دولت یازدهم در عرصه بین المللی برداشته است به ویژه بعد از توافق هسته ای و روانه شدن کاروان های کشورهای اروپایی به ایران برای برقراری روابطی پررنگ تر از قبل، این کشور انگلستان است که احساس نیاز می کند و برای آنکه قائله را به رقبای خود واگذار نکند برای بازگشایی سفارتی که پیش از این آن را تعطیل کرده بود پیش قدم می شود و وزیر خارجه خود را پس از سالها به ایران می فرستد تا درب های این سفارت را باز کند.
کوبیدن بر طبل تند روی
در شرایطی که دولت یازدهم علی رغم بستن راه های نفوذ و دخالت بیگانگان در امور داخلی کشور فضایی ایجاد کرده است تا ایران بار دیگر به جایگاه واقعی خود در دنیا دست یابد و همواره تلاش کرده است بر مداری که بالاترین مقام کشور آن را تعیین کرده حرکت کند، برخی بدون توجه به توصیه های رهبری همچنان بر طبل افراطگرایانه خود می کوبند و برای تخریب چهره دولت تمام قدرت خود را به کار می بندند تا از بازگشایی سفارتی که زمانی رفتارهای نادرست آنها آن را به تعطیلی کشاند تابویی دیگر بسازند و این بازگشایی را غیر قانونی جلوه دهند؛ حتی در برخی موارد پا فراتر گذاشته اند و بدون توجه به توصیه های رهبری سعی در تدارک اعتراضی دیگر در برابر سفارت دارند که نمود ان را می توان در فراخوان های مجازی دید. حال این سوال باقی می ماند که کدام رفتار غیر قانونی است، بی توجهی به توصیه های دلسوزانه یا حرکت در مسیر تعیین شده؟!
در همین زمینه بخوانید
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
| در حال بررسی: ۰
| انتشار یافته: ۴
ارسال نظر
و اصولا سوال این است: بازگشایی بیشتر موافق نظر رهبری است یا نه! این جمله را که یادتان هست: "از همه خبیث تر هم دولت انگلیس"
چرا ایران در انگلیس جاسوسی نمیکند؟ چرا ایران در انگلستان و روسیه و امریکا و ... نفوذ نمیکند؟
اگر قرار بر این باشد که روسها بایستی سفارت امریکا را در مسکو ار بیخ و بن میکندند و سفارت انگلیس را آتش میزدند.
دولتهای با تدبیر دنیا از همه ی دنیا اطلاعات جمع آوری میکنند و به نفع کشور خود استفاده میکنند
و دولتهای مستبد و خودکامه از مردم خود اطلاعات جمع آوری میکنند مخالفان را خفه کنند و تاکشور را غارت کنند . درنتیجه از قدرتمندان دنیا غافل میشوند و در نهایت سرسپرده ی یکی از آنها میشوند.