لحظه به آب انداختن تایتانیک + عکس

 کشتی تایتانیک در پانزدهم آوریل 1912، مصادف با 26 فروردین 1291 هجری شمسی، در اقیانوس اطلس غرق شد.

ساخت تایتانیک در مارس 1909 آغاز شده بود. نام تایتانیک به این دلیل برای این کشتی انتخاب شده بود که حس برتری اندازه و قدرت را القا کند.

‌در طول مدت ساخت تایتانیک، مطبوعات درباره عظمت این کشتی به تبلیغات فراوان پرداختند به طوری که تایتانیک حتی قبل از به آب انداختن آن به یک افسانه تبدیل شده بود. به آب انداختن بدنه کامل شده تایتانیک در ماه می 1911 ، یک نمایش عمومی خیره کننده بود. بلیط ها به نفع یک بیمارستان محلی اطفال فروخته شدند.


تایتانیک 270 متر طول و 28 متر پهنا بوده و 328/ 46 تن وزن داشت. ارتفاع آن 32 متر بود که تقریباً 11 متر آن زیر آب قرار می‌گرفت. با این وجود حتی بالاتر از بلندترین ساختمان‌های شهری آن زمان می‌ایستاد. دارای سه دودکش واقعی و یک دودکش مجازی بود که برای افزودن بر حس عظمت و قدرت کشتی اضافه شده بود و نیز بخارات و دود آشپزخانه‌های متعدد آن را به بیرون می‌راند. تایتانیک بزرگترین شی متحرکی بود که توسط انسان ساخته شده بود.

افزون بر این تایتانیک ساخته شده بود تا شگفتی تکنولوژی ایمنی مدرن باشد. کشتی دارای یک بدنه دولا با صفحات فولادی به ضخامت 5/ 2 سانتی متر بوده و به 16 بخش غیرقابل نفوذ توسط آب تقسیم شده بود. دربهای عظیم که با یک کلید الکتریکی بر روی عرشه به حرکت درآورده شدند، این بخش‌ها را از هم مجزا کرده و کل کشتی را آب بندی می‌کردند. حتی این دربها می توانسند توسط حسگرهای الکتریکی سطح آب باز و بسته شوند. به پشتوانه این تدابیر ایمنی بود که مطبوعات کشتی تایتانیک را غرق نشدنی نامیدند.

اتاق‌های نشیمن و تجهیزات بخش درجه اول آن با بهترین هتل‌های قاره اروپا برابری می‌کرد. مسافرین درجه یک آن باید از طریق یک راه پله بزرگ شش پاگرده دارای سقف شیشه‌‌ای به آرامی پایین می‌آمدند تا از غذاهای عالی سالن نهارخوری که تمامی عرض کشتی را در عرشه شماره D پوشانده بود ‌لذت ببرند. برای آنهایی که خواستار یک فضای خصوصی تر بودند، ‌تایتانیک چند رستوران سفارشی تدارک دیده بود.

دو گروه موسیقی از بهترین نوازندگان قاره که بسیاری از آنان از خطوط کشتیرانی رقیب ربوده شده بودند قطعات موسیقی را در تایتانیک اجرا می‌کردند. دو کتابخانه نیز وجود داشت، درجه یک و درجه دو. حتی کابین‌های درجه 3 آن بسیار لوکس‌تر از کابین‌های درجه یک کشتی‌ها بخار کوچکتر بود و نیز لوازم داخل آنها به گونه ای بود که برخی مسافرین درجه 3 حتی در عمر خود ندیده بودند.

منبع: جوان و تاریخ