روزنامه «فایننشال تایمز»
در سرمقاله خود به موضوع مذاکرات هسته‌ای ایران پرداخته و نوشته است که
تصویب تحریم‌های جدید علیه ایران موجب تضعیف موضع «حسن روحانی» رئیس‌جمهور
جدید ایران می‌شود و به همین جهت فعلا باید از اعمال تحریم‌های جدید
خودداری کرد.
این یادداشت با بیان اینکه «غرب در یکسال آینده باید از به گوشه رینگ بردن آقای روحانی خودداری کند»، نوشته است: اکنون زمان آن است که آمریکا با دیپلماسی خلاق، با ایران تعامل کند. دیپلماسی خلاقانه‌ای که سه شاخصه کلیدی دارد.
فایننشال تایمز در توضیح این شاخصه‌ها می‌نویسد: اول آنکه آمریکا باید در مقابل افزایش تحریم‌های اقتصادی ایران مقاومت کند. تحریم‌های کنونی برای آنکه ایران را به بازنگری جدی در سیاست‌هایش وادار کند، کافی است. طرحی که اکنون در کنگره در دست بررسی است و از ابتدای سال آینده تحریمی تکمیلی بر صنعت نفت ایران اعمال می‌کند، اقدامی اضافی است. باید از تصویب چنین قانونی جلوگیری شود.
سرمقاله فایننشال تایمز در توصیف شاخصه دوم نوشته است که «آمریکا و متحدانش باید در پیشنهاد کنونی خود به ایران بازنگری کنند» و از روش «خواسته بیشتر در مقابل تشویق بیشتر» استفاده کند. بر این اساس غرب باید خواسته‌هایی فراتر از تنها تعلیق غنی‌سازی را مطرح کند و مواردی چون توقف نصب سانتریفیوژهای جدید و حق بازرسی‌های سرزده از برنامه هسته‌ای را نیز خواستار شود. در مقابل باید مشوق‌های بیشتری نیز برای ایران در نظر گرفته شود، که لغو تحریم بخش بانکی و انرژی از آن جمله هستند. غرب همچنین «باید با این ایده که ایران در پایان مذاکرات از حق غنی‌سازی محدود هسته‌ای برخوردار باشد، موافقت کند».
این یادداشت در توضیح سومین شاخصه دیپلماسی فعال در قبال ایران نوشته است: سوم اینکه اکنون زمان آن فرارسیده که آمریکا و ایران مذاکراتی دوجانبه را آغاز کنند. فراتر از مذاکراتی که ایران با 6 کشور از جمله روسیه و چین انجام داده است. اکنون بهترین زمان برای تماس دیپلماتیک بین واشنگتن و تهران است. آمریکا باید از این فرصت برای رفع دغدغه‌های امنیت منطقه‌ای از جمله موضوع سوریه، استفاده کند. البته بحث هسته‌ای و توافق در آن نباید مشروط بر پیشرفت این مذاکرات دوجانبه باشد.
در پایان این یادداشت آمده است: تحلیف آقای روحانی دوره‌ای 12 ماهه از دیپلماسی فشرده را آغاز می‌کند که در این مدت باید به دنبال دستیابی به توافقی هسته‌ای بود. انتخاب وی به این معنی است که مردم ایران راهی جدید انتخاب کرده‌اند. آمریکا و 5 قدرت جهانی دیگر باید متحد باشند و به خواسته‌هایشان پایبند بمانند. اما آنها نباید فرصتی را هم که انتخاب آقای روحانی ایجاد کرده، از دست بدهند.
