طرحی که ماه را عسل کرد

ماه خدا رو به پایان است. در تمام لحظات زیبا و پر از معنویت افطار شب هایی که گذشت اکثر مردم خواسته یا نا خواسته مهمان برنامه هایی بودند که در رسانه ملی برای آنها تدارک دیده شده بود؛برنامه ای مانند "ماه عسل" که درست در لحظاتی قبل از افطار گاهی شادی و گاهی غم را چاشنی سفره های مردم می کرد.این برنامه گذشته از نقاط ضعفی که داشت اما توانست با ایجاد جریان هایی تاثیرگذار در حوزه اخلاق و ارزش های انسانی ،مردم را هم در طرح های نیکوکارانه اجتماعی و فرهنگی به میدان بیاورد.

اصولا این کارکرد رسانه است.رسانه ای که از دیرباز ابزاری بوده است برای پشبرد اهداف خاص یک جامعه که گاه رنگ سیاسی به خود می گرفت و در راستای نیازهای حاکمیت بود و گاه اقتصادی و تجاری و زمانی هم با رویکرد فرهنگی و ایجاد یک هژمونی فرهنگی .رسانه ها به طور عام در انتقال جریان اطلاعات و ایجاد ارتباطات گسترده در دنیای امروز نقش بسیار موثر و کلیدی دارند و می توانند با جهت دهی به افکار عمومی و ایجاد جریان های رسانه ای و هدایت مردم به سمت یک یا چند هدف خاص بازیگر نقش اصلی این عرصه باشند.

برنامه "ماه عسل" که تمام سال های گذشته در ساعات طلایی پخش تلوزیونی مخاطب را برای دیدن این برنامه شرطی کرده است علیرغم سیر نزولی در دو سه سال اخیر اما همچنان توانسته با اتکا به ظرفیت های خاص خود مانند استفاده از افراد ویژه و داشتن نگاهی نو به زندگی آنان خود را سرپا نگاه دارد و همچنان با داشتن مخاطب زیاد به کار خود ادامه دهد.

با توجه به این که یکی از ویژگی های یک برنامه موفق تلوزیونی را می تواند در تاثیر گذاری بر مخاطب دانست از این رو "ماه عسل" در این حوزه می تواند مصداق موفقی باشد. در حوزه تاثیر گذاری این برنامه یکی از مثال های بارز و روشن را می توان جریانی دانست که تحت عنوان طرح محسنین در برنامه مطرح شد.طرحی که با حضور یک کودک هشت ساله که نان آور خانواده اش بود در برنامه شکل گرفت.بر اساس این طرح قرار شدمردم با مشارکت گسترده خود 270000 کودکی که در سرتاسر کشور در این شرایط به سر می برند را تحت حمایت های مالی خود قرار دهند که البته این طرح با استقبال بالایی از سوی مخاطبان و همچنین هنرمندان و ورزشکاران مطرح کشور روبرو شد.

با توجه به آنچه گفته شد کاملا مشهود است که ما در رسانه ملی به طور اعم و در تلوزیون به طور اخص با ظرفیت های بسیار خوبی در حوزه برنامه سازی روبرو هستیم.به ویژه برنامه های مناسبتی که در ایام مشخصی ساخته می شوند و مخاطبان گسترده تری دارند مثل برنامه های ویژه ماه محرم یا ماه رمضان که از جمله برنامه هایی هستند که در عین داشتن ظرفیت جذب بالای مخاطب ، قابلیت های بالایی برای تاثیر گذاری بر بینندگان خود را دارند.این مدل برنامه ها معمولا در عین همخوانی با سیاست های کلی سازمان صدا و سیما بیشترین اهتمام خویش را در جذب مخاطب بالا با ایجاد یک برنامه متفاوت و غیر کلیشه ای معطوف می کنند و از این رو همیشه سعی می کنند پیام های اخلاقی و ارزشی را در یک فرم و قالب نو و جدید بزنند و در نتیجه در این حوزه موفق می شوند.

در یک نگاه اجمالی به برنامه های مناسبتی و بررسی میزان مخاطب و تاثیر گذاری مداوم و موثر بر مخاطبین شاید با کمی اغماض بتوان " ماه عسل " را نوع مطلوبی از این مدل برنامه سازی دانست.

بی شک می توان گفت در تمام کارکردهای رسانه اینگونه تاثیر گذاری و جریان سازی در جهت مرتفع نمودن مشکلات فرهنگی و اجتماعی در جامعه و ایجاد حس همدلی و همکاری و مشارکت دادن آنها در این گونه حوزه ها می تواند یک مدل خوب از برنامه سازی را ایجاد کند.

گفتنی است "ماه عسل" حتی توانسته است درزمینه های دیگری مانند ایجاد فرهنگ اکرام و احسان به نیازمندان ضمن حفظ کرامت انسانی آن ها یا گسترش فرهنگ اهدا عضو و زندگی بخشیدن به افراد دیگر وحتی بخشش افرادی که دچار جرائم غیرعمدی شده اند کارگشا باشد. و بیشتر مفاهیم ارزشی و دینی را به بهترینن شکل ممکن در میان افراد نهادینه کرده و یک فرهنگ سازی ایجاد کند.

با توجه به آن چیزی که در بالا به آن اشاره شد مدیران رسانه هم باید به خاطر داشته باشند ، وقتی رسانه ای توانسته است برنامه ای را با این ظرفیت بالای مخاطب و تاثیرگذاری ایجاد کند قطعا باید تمام اهتمام و تلاش خود را به پایین آوردن اشتباهات محتوایی و خارج شدن از کلیشه ها و تکرار سازی ها معطوف کنند چراکه در غیر این صورت بی شک معادله مخاطبین و رسانه به روالی معکوس تبدیل خواهد شد و برنامه ها به ایجاد پدیده اشباع در دریافت کنندگان پیام منجر خواهد شد که این امر به نوبه خود رسانه را از اعتبار ساقط خواهد کرد.

منبع:سایت رویکرد