هدف بعدی دلواپسان بعد از مذاکرات چیست؟

روزنامه ابتکار در سرمقاله خود به قلم مهدی روزبهانی نوشت:

دلواپسان و همه مخالفان منطق مذاکره خیلی تلاش کردند که پرونده هسته ای ایران وارد فازی به غیر از گفت و گو شود اما برخلاف امیدشان سرانجام قطار مذاکرات هسته ای به ایستگاه آخر رسیده است و امید است که طی چند روز آینده تکیلف توافق جامع مشخص شود. طی این سالهای پر استرس، بویژه دو سال اخیر، یک عده در مسیر تخریب و تهدید تیم مذاکره کننده کم نگذاشتند و از هر مسئله ای برای ایجاد جنجال علیه دیپلماتها استفاده کردند. میتینگ سیاسی برپا کردند و در خیابانها شعار مرگ بر منافق و مرگ بر خائن سر دادند تا بلکه بتوانند مردم را در مخالفت با مذاکرات با خود همراه کنند.

حتی از یک روز استراحت ظریف در جنگل های شمال هم غافل نشدند و آن را دستمایه ای برای تبلیغ علیه تیم مذاکره کننده قرار دادند. جدای از این بعد از تفاهم لوزان، که شادی مردم را در پی داشت، دلواپسان چهره درهم کشیدند و همچنان ساز مخالف نواختند و به خنده و شادی مردم تاختند تا آنجا که رئیس جمهوری نیز معترض شد و گفت: «چرا عده ای نمی خواهند کام مردم شیرین شود!؟ از لبخند مردم می ترسند. بگذارید کام مردم شیرین باشد!»

در مجلس نیز دلواپسان میدان داری کردند و به بهانه های مختلف به تصورخودشان نطق های آتشین علیه ظریف و همکارانش ایراد کردند. اما برخلاف تلاش های دلواپسانه عموم مردم ایران همراه نشدند و چشم به ظریف و تیم مذاکره کننده دوختند. اگر دیپلماتها با دست پر و با توافق جامع بازگردند استقبال پرشورتری را شاهد خواهند بود. مردم اما به خاطر دارند که چقدر عده ای برای شکست مذاکرات تلاش کردند و همچنین به یاد دارند که عده ای در حمایت از تیم مذاکره کننده کم نگذاشتند و در مقابل جار و جنجال دلواپسان ایستادند. از این رو آینده سیاسی بعد از توافق جامع هسته ای در ایران وارد مرحله جدیدی می شود چون اقبال مردم به سیاسیونی که در حمایت از تیم مذاکره کننده ایستادگی کردند دو چندان خواهد بود و در مقابل دلواپسان دچار انزوا خواهند شد و این در حالی است که نزدیک شدن به انتخابات مجلس اهمیت اقبال و نظر مردم را به گروه های سیاسی دو چندان می کند. اما نکته این است که دلواپسان نسبت به این توافق جامع بی تفاوت نخواهند بود چون طی سالهای گذشته، بخصوص در این دو سال اخیر، برای عدم موفقت ظریف و تیم مذاکره کننده خیلی هزینه کردند و اگر بخواهند انزوای خود را بپذیرند و منفعل شوند به این معناست که همه آن تلاشها و هزینه ها را نادیده بگیرند. البته این اتفاق بعید به نظر می رسد و احتمالا دلواپسان عقب نشینی نخواهند کرد. هرچند که دلواپسی آنها در عرصه مذاکرات هسته ای برخلاف تلاشها و هزینه های سنگین با شکست مواجه شد اما همچنان تلاش می کنند که برای دولت و حامیان آن هزینه سازی کنند. احتمالا بعد از توافق جامع نقاط ضعف دولت بویژه در حوزه مسائل اقتصادی آماج حملات و تبلیغات دلواپسان خواهد بود تا به این ترتیب امتیازهای بدست آمده از توافق را بی اثر نشان دهند و از محبوبیت حامیان دولت و تیم مذاکره کننده هسته ای بکاهند.

محور سیاست داخلی ایران بعد از توافق جامع هسته ای طی ماه های آینده، جلب توجه مردم برای رقابت در انتخابات خواهد بود. دلواپسان که بازی را در مسئله هسته ای به حامیان ظریف باخته اند تلاش می کنند که نتایج مثبت توافق را بی اثر جلوه دهند و همچنین در حوزه اقتصادی به دولت فشار بیاورند تا به این ترتیب از محبوبیت روحانی کاسته شود. دلواپسان محبوبیت روحانی را هدف قرار خواهند داد و با تبلیغات گسترده علیه او سعی می کنند محبوبیتی که در سال 92 باعث رئیس جمهور شدن وی شد و در سال 94 با توافق جامع هسته ای افزایش یافت را تخریب کنند. از این رو لازم است که دولت برای سیاست داخلی خود برنامه منسجم تری را در نظر بگیرد و به این منظور ضروری است که بازنگریی در بدنه سیاسی دولت داشته باشد چون بسیاری از چهره های سیاسی حامی روحانی نسبت به عملکرد بدنه سیاسی دولت بخصوص وزارت کشور طی چند ماه اخیر معترض هستند. به هرحال هرچند که مسیر پر فراز و نشیب و سخت مذاکرات هسته ای حل خواهد شد اما این تازه شروع مشکلات داخلی روحانی است که با جدیت بیشتری باید درصدد حل آن ها برآید.