شکنجه بیش از 3 هزارو پانصد بحرینی

به گزارش پایگاه اینترنتی شبکه تلویزیونی اللؤلؤه، یوسف افزود: عدم تعقیب، بازجویی و محاکمه افراد مجرم در بحرین باعث شده تا روند شکنجه در این کشور ادامه یابد تا آنجا که 20 نفر از شهروندان بحرینی در زیر شکنجه جان خود را از دست دادند.

مرکز مزبور در نامه سرگشاده ای به سازمان ملل از این نهاد بین المللی خواست تا مقامات بحرین را به پذیرفتن اخوان ماندیز گزارشگر وِیژه سازمان ملل در خصوص شکنجه وادار کرده و مکانیزمهای لازم را در مورد بحرین در پیش بگیرد.

این مرکز همچنین خواستار توقف روند شکنجه در بحرین و پرداخت غرامت به افراد شکنجه شده در این کشور شد.

مردم بحرین چهار سال قبل، همزمان با شروع قیام های مردمی در منطقه اعتراضات خود را علیه رژیم مستبد و خودکامه حاکم آغاز کردند و با اینکه از همان ابتدای اعتراضات، شکل مسالمت آمیز و دور از خشونت داشت رژیم آل خلیفه در نهایت شقاوت و وحشی گری با معترضان برخورد کرد.

گرچه قیام مردم بحرین از چهار سال قبل رسماً آغاز شد ولی مبارزات پنهان و غیررسمی به سالها قبل باز می گردد. رژیم آل خلیفه که تنها بخش کوچکی از جمعیت بحرین را نمایندگی می کند از چند دهه قبل با برقراری نظامی مستبد و فرقه گرا، ظلم و بی عدالتی آشکاری را علیه اکثریت مردم که عمدتاً از شیعیان می باشند اعمال کرده است. بسیاری از فرصت های شغلی و مناصب اداری و حکومتی در انحصار وابستگان، عوامل و طرفداران رژیم می باشد و اکثریتی که رژیم آنها را شهروند درجه 2 تلقی می کند از حقوق ابتدایی و آزادی های اجتماعی و سیاسی بی بهره هستند.

از مشخصه های بارز انقلاب مردم بحرین، عدم وابستگی آن به قدرت های خارجی است و همین نکته، علت اصلی نگاه خصومت آمیز قدرت های استعمارگر به این انقلاب می باشد.

درحالی که دولت های استعمارگر و مجامع تحت سیطره آنها برای موارد مشابه و حتی کم اهمیت تر اشک تمساح می ریزند و تحت عنوان نقض حقوق بشر و عدم رعایت دموکراسی مرثیه سرایی می کنند، در مورد بحرین کاملاً رفتار تبعیض آمیزی در پیش گرفته اند و همین برخورد گزینشی و یکجانبه کافی است تا ادعاهای دروغین آنها اثبات شود.

این دولت ها و مجامع در قبال حکومت اقلیت آل خلیفه بر اکثریت مردم بحرین هیچ حساسیتی نشان نداده اند و در برابر ظلم و ستمی که رژیم در حق ملت بحرین روا داشته است چشم فرو بسته اند.

رژیم منامه با پشت گرمی همین حمایت های ضدانسانی و خائنانه است که به قلع و قمع انقلابیون پرداخته و سیاست سرکوب را به اوج رسانده است.

آنچه مردم بحرین مطالبه می کنند کاملاً روشن و مطابق منشورها و مقررات مجامع جهانی است. مردم بحرین خواستار برگزاری انتخابات آزاد در این کشور و برقراری حکومتی مردمی می باشند ولی حامیان خارجی رژیم بحرین، به دلیل منافع نامشروعی که در این کشور جستجو می کنند به این خواسته به حق مردم بی اعتنا هستند.

آمریکا، به دلیل آنکه در بحرین پایگاه نظامی دارد از بیم به خطر افتادن آن، بی شرمانه از حکومت بحرین حمایت می کند و به حاکمان مستبد و خودکامه آل خلیفه، چراغ سبز نشان می دهد تا با هر روش ممکن صدای اعتراض مردم را خاموش سازند. آمریکا و همدستانش که با توسل به حربه تبلیغاتی استقرار دموکراسی و دفاع از آزادی، در سوریه بحران ایجاد کردند و آشکارا از افراطی ترین و وحشی ترین تروریست ها حمایت کردند، اما در بحرین رفتار کاملاً منافقانه ای در پیش گرفته اند. آمریکایی ها در طول چهار سال سرکوب و اقدامات ضد بشری حکام بحرین، حتی حاضر به انتقاد شفاهی از آل خلیفه نیز نشده اند.

در کنار غرب به سرکردگی آمریکا، عربستان نیز در سرکوب قیام مردم بحرین، موثرترین کمک های نظامی را در اختیار آل خلیفه قرار داده است. حمایت ریاض از بحرین، پنهان نبوده است و چهار سال قبل، اندکی پس ازآن که گستردگی موج قیام مردم بحرین چیزی نمانده بود که پایه های کاخ ستم حاکمان مستبد بحرین را فرو بریزد، ارتش عربستان وارد میدان شد و در کنار نیروهای سرکوبگر بحرین به قلع و قمع انقلابیون پرداخت.

این دخالت نظامی آشکار عربستان در بحرین در شرایطی صورت گرفت که ریاض، گستاخانه انقلابیون بحرینی را به داشتن ارتباط با برخی کشورهای منطقه از جمله، جمهوری اسلامی ایران متهم می کرد درحالی که جمهوری اسلامی ایران اگر می خواست می توانست یک روزه کار آل خلیفه را یکسره کند.

قطعاً اگر مداخله نظامی ریاض نبود انقلاب مردم بحرین سرنوشت دیگری پیدا می کرد و چه بسا این قیام اکنون به پیروزی رسیده بود.بدین ترتیب، ارتش عربستان و مقامات ریاض علاوه بر اینکه در جنایات رژیم آل خلیفه شریک هستند و دستشان به خون مردم بحرین آغشته است، یکی از موانع اصلی به ثمر رسیدن انقلاب این مردم محسوب می شوند.

آنچه اقدامات رژیم آل خلیفه و توطئه های حامیان آنرا بی اثر و بیهوده می سازد این است که انقلاب مردم بحرین پویاتر و قدرتمندتر از گذشته ادامه دارد و نشانه بارز آن، حضور گسترده مردم در صحنه مبارزه پس از گذشت چهار سال از آغاز قیام است. مردم بحرین در آغاز پنجمین سال انقلاب خود، مصمم تر از قبل، در صحنه حضور دارند و رژیم آل خلیفه با اینکه با همفکری حامیانش، همه ترفندها را برای شکست انقلاب و وادار ساختن مردم به عقب نشینی، به کار بسته ناکام مانده است. زندانی ساختن شیخ عیسی سلمان، دبیرکل جنبش اسلامی الوفاق، تازه ترین حربه ای بود که رژیم به کار گرفت ولی این اقدام نیز نتوانست کمکی به این رژیم کند.

کلیه حوادث و شواهد موجود حکایت از آن دارند که انقلاب مردم بحرین تا پیروزی نهایی از حرکت نمی ایستد و شکست، سرنوشت محتوم رژیم مستبد آل خلیفه خواهد بود. در آن صورت، این حامیان رژیم بحرین هستند که باید رسوایی حمایت از آل خلیفه را متحمل شوند.

این واقعیتی غیرقابل انکار است که دوران حاکمیت حکومت های خاندانی و موروثی در منطقه به سر آمده است. این حکومت ها، هر چند، مدتی با برخورداری از حمایت های ارتجاع عرب و قدرت های استعماری بتوانند سر پا بمانند ولی در نهایت چاره ای غیر از تسلیم شدن در برابر اراده ملت ندارند.