نگرانی از ایجاد سوتفاهم در رسانه‌های معاند با رویکرد رسانه ملی!

نمی دانیم خوشحال از این مهم باید بود که هنوز استفاده از ماهواره غیرقانونی است یا نمی دانیم این روزها در شبکه‌های آن سوی مرزها پیرامون مذاکرات هسته ای همین‌هایی به نمایش درمی آید که رسانه ملی ما نشان می دهد یا داستان چیزی دیگر است و اساسا و واقعا نمی دانیم این گونه پوشش دادن اخبار هسته ای، معادل پشتیبانی از منافع جمهوری اسلامی است یا عمل به منویات یک جبهه سیاسی خاص و اما نمی دانیم و احتمالا ‌نمی‌خواهیم بدانیم این صلاح و مصلحت نظام است که در تنظیم اخبار هسته ای نقش دارد یا حب و بغض سیاسی و محفلی نگری؟ اما ما می دانیم و مطمئنیم با این روش اطلاع رسانی که رسانه ملی در پیش گرفته است و با این رویکردی که در تنظیم گزارش‌های پر از نفرت و کنایه دیده می شود به زودی شاهد این مهم خواهیم بود که چه بسا بسیاری از شبکه‌های«معاند»برای برنامه‌سازی دچار سوءتفاهمی عمیق و سردرگمی‌هایی اساسی شوند! ادامه این رویه احتمالا اگر در راستای مصالح مملکت و نظام نباشد قطعا در ادامه دلواپسی‌های تمام ناشدنی خواهد بود ما قطعا نگران شبکه‌های معاند بین المللی هستیم چون با این شیوه خاصی که رسانه ملی برای پوشش اخبار هسته ای در پیش گرفته است بیم آن دارد که حتی ممکن است بی بی سی و.... دیگر سوژه ای برای برنامه سازی پیدا نکنند. این‌هایی که تا همین جای مطلب نگاشتیم نه نیازی به شاهد و گواهی خاص دارد و نه احتیاجی به برگزاری مراسم«قسامه»!بی هیچ حرف و حدیثی تنها کافی است در این روزها به یکی از بخش‌های خبری سیما نظری بیفکنید آن گاه آن چه ما و شما را به عنوان مخاطبی که دل خوش داشته است به رسانه ملی و اعتمادی به آن داریم! در خود فرو خواهد برد؛ و در این در خودفروبردن آن چه بهره ما و شما می شود بهت است و اندوه است و سکوت است و نفس‌هایی بریده بریده از این همه تناقض، از این همه بغض و لجاجت، از این همه بی اعتنایی به منویات رهبری مبنی بر همدلی و همزبانی.

این روزها دیگر هیچ دلیل و مستمسکی برای آرامش وجود ندارد، این روزها امید به شیرین شدن کام مردم به شیرینی توافق در مذاکرات هسته ای آرزوی محالی بیش نیست و این روزها دیگر بحث بر سر ریزگردها به میان آوردن با آن جو مسمومی که در روز باشکوه بدرقه عاشقانه شهدای عزیزمان دیدیم و این جو سنگینی که لا به لای برنامه‌های رسانه ملی می بینیم دلیل و توجیهی ندارد.

آن‌هایی که دسترسی به آرشیو برنامه‌های صدا و سیما را دارند کافی است تا خبر ساعت 14 روز شنبه 30 خرداد 1394 را یک بار دیگر ببینند و خود قضاوت کنند که اگر به جای آرم شبکه اول، نشان فلان شبکه استکباری بود آیا ذره ای اصل و محتوای گزارشی که پخش شد تفاوتی می کرد؟ استناد به سناتورهای آمریکایی، کارمندان وزارت خارجه آمریکا، مخالفان توافق در سرتاسر جهان و حتی گریز زدن به تیتر روزنامه‌های رژیم صهیونیستی و دریغ از یک کلمه امید، همراهی، القای حس پیروزی و آن چه بر پرده شیشه ای تلویزیون نشست همه بغض بود و سیاهی و کینه‌هایی برخاسته از یک تفکر، تفکری که مردم از آن رویگردانند و این رویگردانی در حال و آینده شامل بسیاری از مسائل خواهد شد. کافی است اخبار و گزارش‌های دوسال گذشته مذاکرات هسته‌ای را در تمامی ابعاد بررسی نماییم، نظرات موافق و مخالف را به بوته نقد بسپاریم، در بسیاری از رخدادها چون مداقه کنیم آن گاه خواهیم دید آن تفکری که هسته اصلی و تاثیرگذار تهیه و تدوین اخبار و گزارش‌های هسته‌ای در چارچوب رسانه ای ملی است همچنان بر یک اصل استوار است و آن باقی ماندن و«پایداری» بر مواضعی که در دوران ضرغامی نیز حاکم بود یعنی فشار محسوس و نامحسوس بر تیم مذاکره کننده! در دو موضع اخیر یعنی بحث «فکت شیت» و «PMD» بیشترین و شکننده ترین فشار به تیم هسته ای از ناحیه رسانه ملی وارد شد و فشار وارده در این دو مبحث البته«فکت شیت»به مراتب بیشتر و شدیدتر باعث شد تا جوی ویران کننده تیم مذاکره کننده را تا مرزهای انفعال نیز پیش راند و اگرچه معتقدیم حضور علی اکبر صالحی ای کاش در آن رویارویی بی‌دفاع و بی‌صلاح وارد کارزار گفت و شنود شبانه سیمای ملی نشده بود اما این ای کاش چندان تغییری در اهداف و رویکردهایی که همچنان نیز ادامه دارد ایجاد نمی‌کرد، زیرا قوه عقلانی برنامه ریزان رسانه ملی همچنان بر باقی ماندن و«پایداری» بر مواضعی که در دوران ضرغامی نیز حاکم بود در جریان است. این روزها آنانی که بهانه تراشی را با برنامه سازی و سنگ اندازی را با تحلیل و ایجاد نگرانی و ناامیدی را با تفسیر و تاباندن نور را با پاشیدن رنگ خاکستری بر جامعه اشتباه گرفته اند بد نیست فراموش نکنند که رسانه ملی باید همیشه رسانه ملی باشد نه آوردگاه تسویه حساب‌های حزبی و محفلی و نیز فراموش نکنند سازمانی عریض و طویل اگر به کج راهه بیفتد هزینه اش دیگر محفلی و حزبی نیست و اما آنانی که با شور و شعف یا ناآگاهانه دستور فشار بر تیم مذاکره کننده را صادر کرده و همچنان می‌کنند آیا از خود این چند سوال را پرسیده اند که:

به راستی اگر رهبری تیم مذاکره کننده هسته ای را تایید نکرده بودند، اگر رهبری با اصل مذاکرات موافقت و همراهی نکرده بودند، اگر مردم با آن همه شور و امید از تیم مذاکره‌کننده استقبال نکرده بودند و اگر ... و اگر... و اگر... این روزها به واقع چه چیزهایی را ممکن بود در رسانه ملی ببینیم که حالا نمی بینیم؟ آن استقبال پرشور مردم از تیم مذاکره کننده چه کسانی را ناراحت و پریشان کرده است که این گونه به تعبیر رهبر؛«فرزندان نظام»را به آماج تیر کین لجاج گرفته ایم؟ باید به دنبال چه بگردیم رد پای «پایداری» بر مواضعی که در دوران ضرغامی حاکم بود یا نگرانی«کاسبان تحریم»؟

منبع: آفتاب یزد