عبداللهی هم راهی دیار هنرمندان خاموش شد

پیکر مرحوم مصطفی عبدالهی در میان اشک‌ها و اندوه خانواده و همکاران تئاتری‌اش به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) بدرقه شد.

 پس از آنکه مصطفی عبدالهی کارگردان و بازیگر سینما و تئاتر بعد از 14 سال استقامت با بیماری سرطان روز پنجشنبه 31 اردیبهشت ماه در بیمارستان درگذشت‌، مراسم تشییع‌ پیکر او صبح 2 خرداد ماه در تالار وحدت برگزار شد.

میکائیل شهرستانی: او رنج کشید اما راضی بود

در این مراسم که تعدادی از همکاران او هم حضور داشتند‌ و خبر درگذشت مهران دوستی گوینده رادیو اندوه حاضران را بیشتر کرد‌، میکائیل شهرستانی‌ از دوستان صمیمی مصطفی عبدالهی که این اواخر با توجه به بیماری عبدالهی سرپرستی تمرین گروه نمایشی «در اعماق» را به کارگردانی این هنرمند برعهده داشت‌ در سخنانی گفت: هرگز فکر نمی‌کردم روزی فرا برسد‌ که من بالای جسم بی‌جان برادرم «مصطفی» بایستم و گرداننده چنین مجلسی باشم.

او با اشاره به فیلم «مسیر سبز» که شخصیت محوری آن طی معجزه‌ای سالیان سال عمر می‌کند، گفت: در انتهای این فیلم جمله‌ی تکان‌دهنده‌ای گفته می‌شود و آن هم این است که سال‌ها به عمر من افزوده شد اما در این مدت شاهد از دست دادن دوستان و نزدیکانم بودم.

این بازیگر و کارگردان تئاتر افزود:بودن در جهانی که زیستن در آن خیلی با ارزش نیست‌، سخت است. مصطفی عبدالهی رنج کشید اما راضی بود و تا آخرین لحظه کار کرد و بیماری را بهانه قرار نداد.

شهرستانی ادامه داد: مصطفی عبدالهی تلاش کرد، وظیفه انسانی و فرهنگی خود تا آخرین لحظه انجام بدهد به طوری که درباره آخرین اثرش «در اعماق» که این روزها در تئاتر شهر اجرا می‌شود، وقتی پیشنهادی می‌خواستیم با وجود ناخوش احوالی چشمانش را باز می‌کرد و پاسخ می‌داد.

او اظهار کرد: تئاتر برای ما و نیز برای مصطفی هم درد است و هم درمان، اما خواهش می‌کنم خودتان را آزار ندهید. من دلم تنگ می‌شود اما غصه‌اش را نمی‌خورم. چون او در روزهای پایانی عمرش بسیار رنج کشید.

شهرستانی همچنین به همسر مصطفی عبدالهی اشاره و اظهار کرد: عبدالهی در این 15 سال با این هیولا جنگید، چون بانو ناهید کنارش بود و اگر پشتیبانی او وجود نداشت، خیلی زودتر او را از دست داده بودیم هرچند معتقدم الان او تولد دوباره‌ای دارد.

میکائیل شهرستانی همچنین با بیان اینکه قانون جدیدی وضع شده که نمی‌دانم مسئول آن کیست و امیدوارم تجدید نظری در آن شود گفت: به مصطفی عبدالهی برای نمایش «در اعماق» فقط 15 روز فرصت اجرا داده شد آن هم با وضع و حالی که او داشت.

او همچنین گلایه کرد از اینکه برخی افراد فقط در مراسم ختم حضور پیدا می‌کنند و گفت:البته نمی‌خواهم جایی که مصطفی ناظر است، گلایه کنم اما ای کاش بیشتر قدر هم را بدانیم چون لااقل می‌توان این دوران سخت را باهم طی کرد.

اظهارات مرادخانی در مراسم تشییع عبدالهی

در ادامه علی مرادخانی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با ابراز تاسف از اینکه در اولین روز هفته برای عزیزی در تالار وحدت جمع شده‌ایم که دوست داشتیم همراه با خود او کارش را در تئاتر شهر تماشا کنیم، گفت: قرار ما با مصطفی عبدالهی همین بود، چون حدود یک ماه قبل که با هم صحبت کردیم و او مسائل و مشکلاتش را گفت، قرار گذاشتیم بدون توجه به آنها کارش را پی بگیرد و صادقانه همین کار را انجام داد.

او با تسلیت به همسر و فرزندان مصطفی عبدالهی خطاب به حاضران در مراسم گفت: امیدوارم قدم‌هایتان در شادی‌های هنرمندان و بزرگداشت‌هایشان با حضور خود آنها باشد.

مرادخانی همچنین پس از ذکر چند دعا و آمین گفتن حاضران از خدا خواست که روح مصطفی عبدالهی را متعالی کند.

صادقی: او یک هنرمند تراز اول بود

قطب‌الدین صادقی همکار و دوست قدیمی مصطفی عبدالهی هنرمند دیگری بود که سخنانی را درباره این هنرمند تازه درگذشته مطرح کرد.

او با خواندن ابیاتی از فردوسی که مربوط به ماجرای بعد از مرگ رستم است‌، گفت: من سه دهه در خدمت مصطفی عبدالهی بودم چه آن زمانی که از فرنگ آمدم و در دانشگاه تدریس می‌کردم و چه بعدها که گروه هنر را پایه ریزی کردیم.

او یادآور شد: در این سی سال 70 اثر را کار کردیم که در حدود نیمی از آنها مصطفی نقش محوری داشت. او یک هنرمند تراز اول و یک رفیق والا مقام بود و توانایی‌اش در حرفه خود چنان بود که از شخصیت‌های معاصر و دلقک تا کلاسیک را با مهارت بازی می‌کرد.

صادقی ادامه داد: آنچه جایگاه او را میان اهل فن و جامعه زیاد کرد، فقط هنرش نیست بلکه اخلاق انسانی و ارزشمند او بود چرا که مثل شاهزادگان هزار و یک‌شب بود.

این بازیگر و کارگردان در ادامه سخنان خود گفت: یکی از دشواری‌های مصطفی عبدالهی اخراج او و 60 هنرمند دیگر در دولت قبل بود که 6 نفر از آنها بیمار سرطانی بودند و حقوق و بیمه‌اشان قطع شد. با این حال او نه خود را به تمارض زد و نه تکدی‌گری کرد.

وی با بیان اینکه مصطفی عبدالهی به رقم آگاهی از سرنوشت تلخی که داشت،کارش را ادامه داد،گفت: این رفتار او درس بزرگی از هنرمند بودن برای ماست آن هم در روزگاری که ممکن است، اغلب اوقات شرایط بر وقف مراد ما نباشد. ضمن اینکه به کارشکنی‌های این مدیران کوچولوی عقده‌ای که وقتی به میزی می‌رسند کارشان جلوگیری از کارهای ماست‌، نباید وقعی بگذاریم.

قطب‌الدین صادقی در پایان سخنان خود باتاکید بر اینکه همه ما دربرابر مرگ که حق است، تسلیم هستیم گفت: تنها کاری که می‌توانیم بکنیم که مرده‌هایمان را دوست داشته باشیم و من هم هیچ ابایی ندارم از اینکه بگویم مصطفی را از برادرم بیشتر دوست داشتم.

ایرج راد: او همواره عاشق تئاتر بود

ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر هم در سخنانی از شرافت تئاتری‌ها احساس مسئولیت و وظیفه شناسی آنها گفت و افزود: مصطفی عبدالهی شاخصه هنرمندانی بود که بدون ادا و اطوار کار فرهنگی برای مردم و جامعه انجام می‌دادند. او همواره عاشق تئاتر بود و در راه فرهنگ و هنر مملکت تا جایی که می‌توانست،تلاش کرد.

او با اشاره به مجید بهرامی و بهرام ریحانی که مدت‌ها به مرگ لبخند می‌زدند گفت: مصطفی عبدالهی هم 14 سال به مرگ قهقهه زد. او یک اسطوره است که می‌آموزه چگونه زندگی کنیم.

در این مراسم محمد شفیعی –مدیر کل هنرهای نمایشی- ، پیمان شریعتی –معاون این اداره-‌، گلچهره سجادیه ‌، سعید اسدی‌، هادی مرزبان‌، آتش تقی‌پور‌، بیوک میرزایی‌، خسرو احمدی‌، شکر خدا گودرزی‌، هدایت هاشمی‌، کاظم هژیر آزاد‌، رضا صابری‌، شهرام کرمی‌، پریسا مقتدی‌-مدیر تئاترشهر-،‌ کاوه آهنین جان‌، اصغر همت، رضا بنفشه‌خواه‌، حسین پارسایی‌ و قادر آشنا‌ از جمله چهره‌های حاضر در این مراسم بودند.

رسول نجفیان نیز قطعات شعری را خواند.

همچنین پیکر مرحوم مصطفی عبدالهی پس از خواندن نماز توسط حجت‌الاسلام دعایی به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع شد.