سلام
من هم با کمال تاسف یک رزیدنت هستم، با حقوق وحشتناک کم و جایی درس میخونم که هر ماه به بهانه های مختلف از همین حقوق ناچیز کم میشه، هر روز باید توهین و تحقیر یک مسوول آموزش تحصیلات تکمیلی رو تحمل کنم، هرروز باید منتظر تصمیمات عجیب و غریبی باشم که دانشکده برام میگیره بدون اینکه نظرمارو بخوان، هر روز باید شاهد جو سرد و مرده و ناراحتی و نارضایتی دوستام باشم، هرروز باید از اساتید محترم بشنوم که هیچ امیدی برای شغل ندارم، هرروز باید نگران تعهدی باشم که به وزارت خونه دارم و نمیدونم در کدوم شهر باید خدمت کنم و میتونم زندگیمو و فرزندانمو بذارم و برم…
از همین جا از مسوولین محترم میخوام یه سر به دانشکده داروسازی مشهد بزنن و احوال رزیدنت هارو جویا بشن…
من هم با کمال تاسف یک رزیدنت هستم، با حقوق وحشتناک کم و جایی درس میخونم که هر ماه به بهانه های مختلف از همین حقوق ناچیز کم میشه، هر روز باید توهین و تحقیر یک مسوول آموزش تحصیلات تکمیلی رو تحمل کنم، هرروز باید منتظر تصمیمات عجیب و غریبی باشم که دانشکده برام میگیره بدون اینکه نظرمارو بخوان، هر روز باید شاهد جو سرد و مرده و ناراحتی و نارضایتی دوستام باشم، هرروز باید از اساتید محترم بشنوم که هیچ امیدی برای شغل ندارم، هرروز باید نگران تعهدی باشم که به وزارت خونه دارم و نمیدونم در کدوم شهر باید خدمت کنم و میتونم زندگیمو و فرزندانمو بذارم و برم…
از همین جا از مسوولین محترم میخوام یه سر به دانشکده داروسازی مشهد بزنن و احوال رزیدنت هارو جویا بشن…