نصيري اين را گفت و ادامه داد: «گفتم اين رضازاده من را قبول ندارد. البته نيازي هم نداشتم كه من را قبول داشته باشد. خودم دليلش را مي‌دانستم.
نصیری می گوید:«50 سال پیش یک رکورد زدم که هنوز هم کسی نتوانسته آن را بشکند.»نام محمد نصیری برای همیشه در تاریخ وزنه‌‌برداری ایران باقی خواهد ماند. مردی که لقب‌های زیادی داشت. از هرکول گرفته تا مرد آهنی، سامسون، مرد طلایی و خیلی‌های دیگر. به قول خودش: «لقب فقط برای صدا کردن است، مهم معرفت است که می‌ماند.»
هنوز هم خيلي از ركوردهاي ورزش ايران در دستان نصيري است. وزنه‌بردار سبك‌وزني كه 6 مدال طلا، 2 نقره و 4 برنز المپيك و جهاني، 5 مدال بازي‌هاي آسيايي (يك طلا و يك نقره) و 2 طلاي قهرماني آسيا را در كارنامه دارد. نصيري البته يك ركورد ويژه هم دارد. او نخستين وزنه‌‌برداري در جهان است كه توانست سه برابر وزن خودش وزنه بزند.
حالا سال‌ها از آن روزهاي طلايي مي‌گذرد اما نصيري همان روحيه جنگندگي‌‌اش را دارد. نصيري كه در فدراسيون رضازاده مشغول به كار بود از دلخوري‌هايش مي‌گويد. اينكه جدا از 5 سال حقوق عقب‌افتاده‌‌اش او اين احساس را دارد كه رضازاده به او يك حسودي بزرگ مي‌كند. «بله، شك ندارم. او به من و به مدال‌هايم حسودي مي‌كند.»
چرا اين احساس را داريد؟ وقتي اين سؤال را از او پرسيديم نصيري آه بلندي كشيد و گفت: «من اول از همه خدا را شكر مي‌كنم كه صحيح و سالم هستم. از همه مردم تشكر مي‌كنم كه در طول اين سال‌ها هميشه هواي من را داشتند. بنده مدت‌ها در ايران نبودم. چند سال پيش كه برگشتم يك روز آقاي احمدي‌نژاد من را ديد. او از من سؤال كرد كه محمد حالت چطور است؟ گفتم خوب نيستم. پرسيد چرا؟ گفتم براي اينكه من را گير اين رضازاده انداخته‌اي!»
نصيري اين را گفت و ادامه داد: «گفتم اين رضازاده من را قبول ندارد. البته نيازي هم نداشتم كه من را قبول داشته باشد. خودم دليلش را مي‌دانستم. چون او حسودي‌‌اش مي‌شد. به من، به مدال‌هايم و به افتخارهايي كه براي ايران آورده‌ام. دوست نداشت من روي بورس باشم. خدا به من عزت داده و هميشه او را شكر مي‌كنم. رضازاده بايد خيلي سال ديگر وزنه مي‌زد تا مي‌توانست به ركورد مدال‌هايي كه من گرفتم نزديك شود. 5 سال براي فدراسيونش كار كردم اما يك ريال هم به من حقوق نداد چون حسودي‌‌اش مي‌شد.»
او در بخش ديگري از حرف‌هايش گفت: «من در مقطعي مي‌خواستم از رضازاده شكايت كنم. خيلي از وكلا و حقوقدان‌ها هم پشت من درآمدند. من پشتوانه‌هاي زيادي داشتم اما آقاي بهرام افشارزاده مانع اين كار شد و گفت كه فعلاً به صلاح نيست. بنده هم حرف ايشان را گوش كردم و از شكايت كردن منصرف شدم.»
به نصيري گفتيم چرا اين احساس را داريد كه رضازاده به شما حسودي‌‌اش مي‌شده است، كه او اين واكنش را نشان داد: «هيچ كس اين موضوع را نفهميد. يعني طوري رفتار شد كه كسي شك نكرد اما من خودم متوجه شدم. رضازاده حسود است چون دوست نداشت كسي ركورد خودش را بزند. من زياد وارد بحث خودش و ديگران نمي‌شوم كه چرا اين اتفاق‌ها افتاد. مي‌خواهم درباره خودم حرف بزنم. او مجيد عسگري، جوان خوب و آتيه‌دار ايران را مجبور مي‌كرد تا ركورد من را بزند.
آخر به چه قيمتي؟ من 50 سال پيش يك وزنه‌اي زده‌ام كه هنوز كسي نتوانسته آن را بزند. آن‌وقت رضازاده اين بچه را داشت آماده مي‌كرد تا ركورد من را بزند. كسي متوجه اين نشده بود. من بارها اين سؤال را پرسيدم اما از ترس‌شان جوابي ندادند. من مي‌دانستم هدفش چيست. مي‌خواست ركورد من شكسته شود اما ركورد خودش باقي بماند. بنده ترسي از اين اتفاق ندارم و اميدوارم اگر قرار است ركوردي شكسته شود، يك ايراني آن را بزند اما من حسود نيستم و ركوردها بالاخره روزي شكسته مي‌شوند.»
منبع:خبرآنلاین
ارسال نظر
