ولایتی:تهدید نظامی مذاکرات را به خطر می‌اندازد

مشاور امور بین الملل رهبر معظم انقلاب اسلامی در گفت وگویی به اتفاقات بعد از بیانیه سوئیس؛ تغییر رفتار آمریکایی ها و در مجموع به شرایطی که باعث برهم خوردن مذاکره می شود؛ اشاره می کند و می گوید: تهدید نظامی اصل مذاکرات را به خطر می اندازد

به گزاش پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، مذاکره در زیر شبح تهدید چه معنایی دارد؟ جمله ای است که رهبر انقلاب در پاسخ به تهدیدات نظامی اخیر مقامات رسمی و ارشد آمریکایی در حین انجام مذاکرات هسته ای بیان کردند و به ملت و مسئولین هشدار دادند که «یک ملت اگر نتواند از هویت خود، از عظمت خود، آن چنان که هست، در مقابل بیگانگان دفاع بکند، قطعاً توسری خواهد خورد.»

علی اکبر ولایتی معتقد است در مورد ایران قطعا این تهدیدها پشتوانه عملی ندارند و می گوید: تجربه ای که آمریکا در کشورهای ضعیف تر از ایران دارد، تجربه شکست خورده ای است.

مشاور امور بین الملل رهبر معظم انقلاب می افزاید: وزیر خارجه آمریکا در خلوت با مسئولین مذاکره کننده ما چیزی می گوید و در جلوت حرف دیگری می زند.

مشروح گفت و گو به شرح زیر است:



++در طول مذاکرات هسته ای، ایران همواره به اصول دیپلماتیک پایبند بوده است، اما وقتی به طرف آمریکایی نگاه می کنیم، می بینیم نه تنها از تهدیدهای خود نکاسته، بلکه حتی آن ها را افزایش هم داده است. چرا آمریکا اصرار دارد (فارغ از این که بتواند یا نتواند) ایران را تهدید نظامی کند؟

ولایتی: این تصور و دیدگاه آمریکایی ها باقی مانده از دوره ای است که آن ها هر جای دنیا که فکر می کردند باید دخالت کنند، دخالت می کردند و هیچ مانعی هم سر راه خودشان نمی دیدند؛ به خصوص بعد از فروپاشی شوروی. بوش پدر در سال 1990 یا 1991 در مراسمی در جمع نیروی دریایی آمریکا حاضر شد و گفت امروز تنها ابرقدرت در دنیا آمریکاست. آن ها با تصور جهان تک قطبی به مسائل وارد شدند و از آن به بعد دخالت های غیرمشروع بسیاری، بدون پشتوانه بین المللی انجام دادند؛ به خصوص در کشورهای اسلامی از جمله افغانستان، سومالی و عراق. البته نکته مهم این است که در همه این اتفاقات شکست خوردند و به اهداف خودشان نرسیدند. در حال حاضر، از آن تصور، تفکر و دیدگاه دنیای تک قطبی، فقط یک توهم برای آمریکایی ها باقی مانده است. در حقیقت آمریکا به یک «دُن کیشوت» تبدیل شده که فقط در «توهم ابرقدرتی» است و با تکیه به گذشته اش، دیگران را تهدید می کند.

در مورد ایران قطعاً این تهدیدها پشتوانه عملی ندارند. تجربه ای که آمریکا در کشورهای ضعیف تر از ایران دارد، تجربه شکست خورده ای است. به همین علت، رییس جمهور فعلی آمریکا، در همان ابتدای دوره ی اول ریاست جمهوری، یکی از وعده هایش این بود که هر جا نیروهای آمریکایی درگیر هستند، آن ها را به وطنشان برمی گرداند و تا آن جا که ممکن است، از دخالت های نظامی در دنیا کم می کند. لذا این نوع ادعاها با سیاست کلی آن ها مغایرت دارد. ایران سابقه طولانی از شنیدن این نوع تهدیدها دارد و امروز این تهدیدها بی پشتوانه ترین تهدید ها در طول تاریخ انقلاب اسلامی است. بنابراین نکته اول این است که جرات عملی کردن این تهدیدها را ندارند.

نکته دوم این که اگر قرار است این مذاکرات درست پیش برود، باید متوازن و در فضایی تعاملی باشد. مذاکرات باید براساس همان قرارهای اولیه پیش برود. آمریکایی ها نباید همین طور به روش خودشان ادامه بدهند، تهدید کنند و با «دورویی های سیاسی» سعی کنند به اهداف خودشان برسند. از یک طرف رئیس جمهور آمریکا می گوید اگر کنگره بخواهد کاری کند، ما وتو می کنیم و از طرف دیگر، با این موضوع که مصوبه ای برخلاف روند توافق در کنگره تصویب شود، موافقت می کند. این یک نوع تناقض در گفتار و رفتار است. اگر به این تناقضات، آن تهدیدها هم اضافه شود، یکی از نتایجش این است که «اصل مذاکرات» به خطر می افتد. لذا به آن ها توصیه می کنیم که دست از این تهدیدها بردارند، برای اینکه هیچ توجیهی ندارند.

وزیر خارجه آمریکا در خلوت با مسئولین مذاکره کننده ما چیزی می گوید و در جلوت حرف دیگری می زند. این بیش از آن که به نفع آمریکایی ها باشد، به ضرر آن هاست و فضای متوازن بین دو گروه ایران و 1+5 را به خطر می اندازد و از جانب ایران به نوعی زیاده خواهی تعبیر می شود. به همین علت، رهبر معظم انقلاب بیان فرمودند که مذاکرات زیر شبح تهدید معنایی ندارد. بنابراین اگر بخواهند به این کارشان ادامه دهند، ادامه ی مذاکرات به خطر می افتد.



++آیا با چنین تهدیدهایی که هر روزه آمریکایی ها بیان می کنند، امکان رسیدن به یک «توافق خوب» شدنی است؟

ولایتی: البته فقط بحث تهدید نیست. بعضی ادعاهای دیگری هم آمریکایی ها دارند که امکان رسیدن به توافق را دچار تردید می کند. برای مثال رهبر معظم انقلاب و رئیس محترم جمهور در یک روز، یک نظر واحد را اعلام کردند مبنی بر اینکه باید موضوع محدود کردن فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران و برداشتن تحریم ها، هم زمان با هم آغاز شود. درحالی که آن ها می گویند ایران اقداماتی که تعهد خواهد کرد، انجام بدهد (یعنی محدود کردن سانتریفیوژها و مقدار مواد غنی شده ای که می تواند نگه دارد) و بعد آژانس آن را تأیید کند تا ما هم به تعهدات خودمان عمل کنیم. این عملاً غیرمنطقی است؛ آن هم با سابقه ای که از آژانس می شناسیم. ما اساساً تردید داریم در اینکه آژانس تحت تأثیر بعضی از اعضای 1+5 نباشد و منصفانه قضاوت کند. این موضوع با آنچه رهبر انقلاب اسلامی فرمودند و رئیس محترم جمهور اعلام کردند مغایرت دارد. بنابراین برداشتن تحریم ها و محدودکردن فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران، باید توأمان و هم زمان با هم باشد. حرف های آمریکایی ها مغایرت جدی با تصمیم نظام جمهوری اسلامی ایران دارد.

موضوع دیگر، مدت زمانی است که از زبان دولتمردان آمریکایی شنیده می شود. کسی می گوید دوره ی محدودیت ها 10 سال است، دیگری می گوید 15 سال و شخصی دیگر از 25 سال حرف می زند. این زمان ها مورد تأیید ایران نیست.

نکته ی سوم اینکه آن ها گفته اند از بعضی مراکز می خواهند بازدید کنند که شامل بعضی از مراکز نظامی هم می شود. رهبر معظم انقلاب در صحبت هایشان فرموده اند که مسئولین نظامی مأذون نیستند برای بازرسی سیستم دفاعی جمهوری اسلامی ایران، به فردی اجازه بدهند. این مسائل جزء امنیت جمهوری اسلامی ایران است و چنین اذنی از سوی فرماندهی کل قوا و رهبری داده نشده است. اما آن ها مرتب این موضوع را تکرار می کنند که باید این مراکز را ببینیم.

پس این موارد جزء خط قرمزها است و آن ها اصرار دارند که خط قرمزها را بشکنند و از این حدود عبور کنند. این خودش تبدیل به یک مانع می شود. رهبر معظم انقلاب هم تأکید کردند که خط قرمزها باید رعایت شود. البته تیم مذاکره کننده ی ما پایبند به این خط قرمزها هستند و باید آن ها را رعایت کنند. همچنین وظیفه ی همه ی کسانی که در این زمینه کاری می کنند یا نظری می دهند این است که خط قرمزها را رعایت کنند. بر این موضوع تأکید می کنم که خط قرمز های اعلام شده «قطعی» هستند و به هیچ وجه این خطوط نباید از طرف مذاکره کنندگان نادیده گرفته شود.

++رهبر انقلاب در دیدار با فرهنگیان اشاره کردند که اگر نیاز آمریکا به مذاکرات بیشتر از ما نباشد، کمتر نیست. این نیاز چیست؟

ولایتی: آن ها می خواهند بگویند این دیپلماسی (محدودیت و تحریم و حصر اقتصادی) که از قبل شروع شده بود و در زمان اوباما تشدید شد، مؤثرتر از تهدید نظامی است. البته خود این موضوع در مغایرت با گزینه ی نظامی روی میز است، ولی آن ها می خواهند به رقبایشان بگویند وقتی شما ایران را تهدید نظامی کردید، آن ها به کارشان ادامه دادند و از تعداد محدودی سانتریفیوژ، به 19 هزار سانتریفیوژ رسیدند، اما زمانی که ما مذاکره را شروع کردیم، بالأخره ایران قبول کرد برای مدتی فعالیت هایش را متوقف کند. به این ترتیب می خواهند بگویند دیپلماسی ما مؤثرتر بوده است. پس اگر می خواهند اثبات کنند این روش مؤثر است، باید مذاکرات به نقطه ی موفقیت برسد.

در کنار این، در حال حاضر، منطقه ی غرب آسیا دچار بحران های مختلفی است و آمریکا (به عنوان کشوری که همچنان توهم ابرقدرتی دنیا را دارد) توان حل این بحران ها را ندارد. آمریکا چه در آنجایی که مداخله ی مستقیم نظامی کرده و چه در آنجایی که با استفاده از مزدورهای خود، جنگ نیابتی به راه انداخته، در هیچ کدام موفق نشده است. آمریکا در عراق شکست خورد و حتی حمایت از شکل گیری گروهکی تروریستی چون داعش هم به آن ها نتوانست کمکی بکند. در عراق اگر فتوای آیت الله سیستانی و همت جوان ها و نیروهای مردمی عراق و کمک مستشاری ایران نبود، داعشی ها بغداد را گرفته بودند و آمریکایی ها هم مانع آن ها نمی شدند. در واقع آن ها می خواستند به وسیله ی داعش عراق را از دست حکومت فعلی و دموکراتیک که خواست مردم است خارج کنند تا بتوانند اعمال نفوذ نمایند اما موفق نشدند.

در سوریه هم گفتند ظرف دو سه هفته بشار اسد را برکنار می کنیم ولی نتوانستند. هم آمریکایی ها و هم عوامل آن ها در منطقه این حرف را می زدند اما امروز بیش از چهار سال می گذرد و بشار اسد محکم ایستاده است. این معاندین مزدور که در سوریه دارند می جنگند و از مرز یکی از کشورهای منطقه عبور می کنند و به سوریه می آیند و مورد حمایت امثال عربستان هستند، زمانی تا چندصدمتری دفتر رئیس جمهور سوریه آمده بودند؛ امروز دمشق یک شهر آرام و دارای امنیت کامل است و حکومت کار خودش را انجام می دهد و محکم در مقابل مزدوران تروریست ایستاده است.

آمریکا در لبنان هم موفق نشد. در لبنان می خواستند کسانی را به عنوان رئیس جمهور یا نخست وزیر روی کار بیاورند تا مسیر را عوض کنند، اما مردم لبنان به آن ها اجازه ی چنین کاری را ندادند. در یمن هم چه آمریکایی ها و چه سعودی ها موفق نبوده اند. بنابراین آن ها از جنگ ها و دخالت های مستقیم و نیابتی نتیجه نگرفته اند و می خواهند بگویند ما با ایرانی ها وارد مذاکره شدیم و روشی را پیش گرفتیم که روش موفقی است. پس آن ها احتیاج دارند که این مذاکرات به نتیجه برسد.

لذا نباید این تصور را داشته باشیم که آمریکایی ها می خواهند نسبت به جمهوری اسلامی ایران اغماض کنند و به همین دلیل با ما وارد مذاکره شده اند. قطعاً این گونه نیست. به همین دلیل قبل از اینکه مذاکرات شروع شود و چنین سازوکاری پیدا کند، مرتب از راه های مختلف و به خصوص از طریق برخی حکومت های منطقه که دوست ایران هستند، پیغام می فرستادند که ما می خواهیم با شما مذاکره کنیم و «قول می دهیم» که حقوق هسته ای ایران را به رسمیت بشناسیم.



++چرا عمل نکردند؟

ولایتی: برای اینکه هدف و عادت آن ها همین است و بعد از اینکه مذاکرات شروع می شود، قدم به قدم از آن قول اولیه عقب می نشینند. نکته ی مهم این است که هربار مذاکره می کنند، بعدش دبّه درمی آورند و همان حرف هایی که قبلاً به نوعی درباره ی آن ها تفاهم حاصل شده است، دومرتبه تکرار می کنند و بعد ادعاهای جدیدی مطرح می نمایند. این معنایش همان خوی زیاده خواهی آمریکاست که فکر می کنند می توانند با یک کار روانی و تبلیغاتی و با کش دادن قضایا، ایران را وادار کنند بیشترین امتیاز را بدهد و کمترین نتیجه را بگیرد.



++بعد از مذاکرات لوزان که در فروردین ماه 94 برگزار شد نیز شاهد نقض عهدهای مکرر آمریکا هستیم. لطفاً نمونه ها و مصادیقی از این نقض عهدها را بیان بفرمایید.

ولایتی: مثلاً درباره ی فردو بعد از تلاش های زیادی که تیم مذاکره کننده ی ما انجام داد، قراری را قبول کردند، ولی در نوبت بعدی که سر میز مذاکرات آمدند، حرف های دیگری زدند که با حرف های قبلی متفاوت بود؛ یعنی حتی به تعهد خودشان هم پایبند نبودند. نکته جالب تر آنکه آمریکایی ها حتی به آنچه در «فکت شیت» خودشان در مورد فردو آورده بودند هم عمل نکردند و در دفعه ی بعدی که سر میز مذاکرات حاضر شدند، خلاف «فکت شیت» خودشان حرف زدند! بگذریم از اینکه اساساً آن فکت شیت، برداشت یک طرفه ی آن ها از تفاهم اولیه بود و ما آن را قبول نداشته و نداریم. با این حال حرف هایی زدند که با همان فکت شیت منتشر شده ی خودشان هم مغایرت داشت.

یا قرار بر این شده بود که قطعنامه ای در شورای امنیت به تصویب برسد که قطعنامه های قبلی علیه ایران را ملغی کند. بنابراین دیگر معنا ندارد ایران در فصل هفتم منشور سازمان ملل باقی بماند، درحالی که آن ها می گویند ایران باید برای مدت طولانی در فصل هفتم باقی بماند. چنین چیزی مورد قبول نیست. در واقع آن ها هر دفعه چیزی را مطرح می کنند که با مطالب قبلی شان متفاوت است. مثلاً وزیر خارجه ی آمریکا زمانی توافقی می کند، بعد در نوبت بعدی حرف دیگری می زند. بعد که این موضوع را به او می گویند، در جواب می گوید کارشناسان به ما ایراد گرفتند. خب موقعی که وزیر خارجه ی یک کشور در مذاکره ای شرکت می کند، یک تیم کارشناسی بزرگ در پشت سر او هستند. تیم مذاکره کننده در همان ژنو یا هر جای دیگر، در مکان ویژه ی ضدشنود، مطالب را منعکس می کند و از آن ها دستورالعمل می گیرد و در حین مذاکرات هم مرتب این کار تکرار می شود. بنابراین پذیرفته نیست که چیزی را قبول کنند و دفعه ی بعد بگویند مورد قبولشان نیست.

یک مطلب دیگر هم همین قضیه ی مصوبه ی سنا و مجلس نمایندگان است که در ابتدای گفت وگو به آن اشاره کردم. یا درباره ی مدت محدودیت نسبی فعالیت های هسته ای ایران تا به حال اعداد متفاوتی گفته اند. هر کسی می رسد، عددی را بیان می کند.

بنابراین اگر بخواهند به این روش، یعنی تهدید نظامی، تناقض گویی، نقض عهد و عقب نشینی از حرف های مورد قبول، ادامه بدهند، دیگر اعتمادی در طرف مقابل باقی نمی ماند.



++گفتید که آمریکایی ها خلوت و جلوتی در مذاکرات دارند. نکته ای که پیش می آید این است که این رفتار در موج های تبلیغاتی رسانه های همسو با آن ها، به ضرر ما می شود و کفه ی مذاکرات را به سمت آمریکا سنگین جلوه می دهد. در واقع گویی حقوق ملت ایران در حال تضییع است. ما باید در برابر این سیاست، چه روش و رفتاری داشته باشیم؟

ولایتی: ببینید با شناختی که من از تیم مذاکره کننده دارم، آن ها مقید به این هستند که خطوط قرمز را نصب العین کار خودشان قرار دهند. از سویی دیگر، استواری رهبر معظم انقلاب در دیدگاه هایی که اعلام می کنند، در طول سال های رهبری و حتی در زمان ریاست جمهوری ایشان، بر همه اثبات شده است. اگر ایشان مطلبی را اعلام کنند و به موضعی برسند و آن تشخیص را اعلام و اعمال کنند، قطعاً با استواری، به نیابت از مردم، آن موضع را دنبال و مطالبه خواهند کرد. ایشان همت شان بر این است که حقوق مردم تضییع نشود. بالأخره مردم و همه ی مسلمانان جهان چشم به جمهوری اسلامی ایران و ایشان بسته اند. من در زمانی که زعامت وزارت خارجه را برعهده داشتم، به کشورهای زیادی سفر کردم. افرادی در بعضی از این کشورها به من می گفتند که تو فقط وزیر خارجه ی ایران نیستی، تو وزیر خارجه ی جهان اسلام هستی، وزیر خارجه ی ما هم هستی. موقعیت و مقامی که رهبری جمهوری اسلامی ایران دارند نیز در حقیقت زبان گویای عزت مسلمانان تمام جهان اسلام است.

حق هم این است که کارهای حکومتی به گونه ای پیش نرود که منافع مردم نادیده گرفته شود. معلوم است که ما دنبال کار نظامی نیستیم، ولی نفس اینکه ایران بتواند قدرت هسته ای داشته باشد و قدرتمند باشد، آن ها را می ترساند. ایران می خواهد این قدرتمندی ادامه پیدا کند و بناست این رویه ادامه پیدا کند و رو به افزایش باشد. بنابراین باید در گفت وگوها، معادلات، تعامل ها، ظاهر و باطن و در خلوت و جلوت، به گونه ای باشد که وقتی مردم محاسبه می کنند، احساس کنند که منافعشان حفظ شده است. در راه اهداف جمهوری اسلامی ایران، مردم ما حاضرند هرگونه فداکاری ای انجام بدهند، چون مطمئن هستند آن کسی که در رأس نظام قرار دارد، مدافع حقوق مردم است.

این حقوق متعلق به یک فرد نیست که بتواند برای خواست آمریکایی ها، بگوید امروز از انرژی هسته ای می گذریم. این مهم متعلق به همه ی مردم ایران است. به همین دلیل هم در نظرسنجی هایی که در داخل یا خارج از کشور، درباره ی فناوری هسته ای انجام شده است، اکثر مردم بر داشتن آن تأکید کرده اند. حتی آن هایی که خارج از کشور هستند و بعضاً ممکن است نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران انتقاداتی هم داشته باشند، این مسئله را به عنوان یک حق ملی، قبول دارند و معتقدند که باید از آن صیانت شود.

بنابراین کسانی که مذاکره می کنند و در متن جریان مذاکرات هسته ای هستند، جز اینکه خطوط قرمز را رعایت کنند، چاره ی دیگری ندارند. اگر روزی خدای نکرده از این خطوط گذر کنند، همان طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، ما در مسائل اساسی، محرمانه و غیرمحرمانه با مردم نداریم و واقعیات را به مردم خواهند گفت.

++رهبر انقلاب در دیدار اخیرشان اشاره کردند که آمریکا از نظر ملت های منطقه هیچ آبرویی ندارد. لطفاً مصادیقی از این بی آبرویی را بیان کنید.

ولایتی: آن ها در سوریه به چه دلیل می گویند که باید حکومت سوریه برود و آن فردی که ما می گوییم بیاید؟ فرض کنید بعضی از مردم سوریه، مثل هر کشور دیگری، انتقاداتی نسبت به حکومت دارند، اما به هر حال انتخابات برگزار شده است، قانون اساسی را اصلاح کرده اند و آقای بشار اسد دوباره انتخاب شده است. سوریه عضو قانونی سازمان ملل متحد است و موقعیت قانونی یک کشور مستقل را در صحنه ی بین المللی دارد. به چه دلیل آن ها به خودشان اجازه می دهند ریاست جمهوری بشار اسد را زیر سؤال ببرند و بگویند شخصی دیگر باید رئیس جمهور باشد؟ اصلاً به آن ها چه ربطی دارد؟ مردم سوریه اول باورشان چیز دیگری بود. برخی به اشتباه تصور می کردند آن ها برای اصلاح آمده اند. بعد که جنایت های آن ها و حمایت های آمریکایی ها و عواملشان در منطقه را دیدند، به حکومتشان نسبت به قبل انتخابات، حتی وفادارتر شدند.

نمونه ی دیگر در عراق است که آن ها تحت عنوان ائتلاف ضدداعش، نیروهای عراقی را بمباران و از داعش حمایت می کردند. در یمن از سعودی ها حمایت می کنند تا آن ها مردم بی گناه را بمباران کنند. همین وزیر خارجه ی آمریکا در عربستان گفت ما از حملات سعودی حمایت می کنیم و در عین حال، نگران مسائل انسانی هستیم. آدم باید چقدر وقیح، ضعیف النفس و بی شخصیت باشد که از یک طرف از بمباران بی دریغ سعودی ها حمایت کند و از طرف دیگر بگوید ما نگران مسائل انسانی هستیم. این دروغ ها را کسی باور نمی کند. شما اگر به پرونده ی آمریکا در هر جایی نگاه کنید، مملو و سرشار از چیزهایی است که هیچ انسان آزاده ای آن ها را قبول نمی کند؛ رفتارهایی که مردم از آن ها نفرت دارند.

++اخیراً هم کنگره ی آمریکا طرح تجزیه ی عراق را در دست بررسی دارد.

ولایتی: بله، در کنگره ی آمریکا حرفی زده شده است و تصمیمی که می خواهند بگیرند و از پیش اعلام کرده اند، تجزیه ی عراق است. این مسئله، ماهیت آمریکایی ها و دیدگاهشان نسبت به کشورهای اسلامی و به خصوص کشورهای منطقه را نشان می دهد. موقعی که نتوانستند به حکومت منتخب مردم که حکومت آقای دکتر عبادی باشد، حرف های خودشان را تحمیل کنند، یک مرتبه این موضوع را مطرح کردند که می خواهند عراق را تجزیه کنند. همین خواب را برای سوریه و یمن هم دیده اند.

اما آمریکایی ها باید بدانند که این یک «خواب شیطانی» است و هرگز تعبیر نخواهد شد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان همسایه و متحد استراتژیک عراق، اجازه نخواهد داد این خواب های شیطانی آمریکا تعبیر شوند. همان طور که طوایف و گروه های مختلف سیاسی در عراق قویاً با این طرح شیطانی مخالفت کرده اند، جمهوری اسلامی ایران هم از حق قانونی عراق برای داشتن حکومت مستقل، حمایت می کند. همان طور که جمهوری اسلامی ایران به خواست دولت عراق در مبارزه با داعش کمک کرد، به سهم خودش اجازه نخواهد داد این کشور تجزیه شود.

جمهوری اسلامی ایران نمی تواند تحمل کند که کشور مهمی مثل عراق در همسایگی کشور ما که 1200 کیلومتر با ما مرز مشترک دارد و متحد استراتژیک ما محسوب می شود، با توطئه ی آمریکایی ها تجزیه شود که بعداً هر یک از بخش های تجزیه شده، پایگاه بخشی از مزدوران آمریکایی یا صهیونیست ها شوند.

این جمله ای که عرض می کنم جمله ی صریحی است: نه در سوریه، نه در یمن و نه در عراق، جمهوری اسلامی ایران به سهم خودش، به عنوان یک کشور اسلامی و دوست و متحد این کشورها اجازه نخواهد داد این خواب شیطانی آمریکایی ها تعبیر شود و ان شاءالله عراق، سوریه، یمن و بقیه ی کشورهای اسلامی با همدیگر متحد خواهند ماند.