تهران زیر بال وروجک های سفید

 دامن گیرمان می شوند. این جمله ای است که در بسیاری از اخبارها می شنویم. آنها که دامن سفید خود را به دست می گیرند و خرامان خرامان، یا تنه درخت را در آغوش می گیرند یا بر فراز آسمان پر می گشایند. سفیدند اما مزاحم. تقصیر خودشان نیست. ذات شان حشره است و کارشان، آزار. می گویند میهمان ناخوانده هستند. به راستی که این میهمانان ناخوانده در فصل سرما بساط خود را برمی چینند و به محض اینکه فصل گرما آغاز می شود، دوباره به شهرمان مهاجرت می کنند. درختان سبز می شوند و انگار اینها ماموریت آن را دارند که تن شان را سپید کنند. نام شان مگس است و لقب شان سفید؛ مگس سفید. مشکلی که چندین سال است با آن دست و پنجه نرم می کنیم. بازگشت آنها کم دردسر ندارد. گرچه نام دیگرشان عسلک پنبه است. ولی نه مانند عسل شیرینند و نه مانند پنبه دل انگیز و نرم و لطیف. به درختان می چسبند. درست است که خطری بـــرای سلامت انسان ها ندارد ولی به هر حال مگس است دیگر!

کاش باران بیاید
کاش باران می بارید. جمله ای است که برای چند لحظه فکرمان را از حضور این مگس ها خلاص می کند. دیگر شـاهدشان نیستیم و با گذر از کنارشان نمی گوییم: اینجا هم آمده اند. بازگشت شان را گفته اند قریب الوقوع است ولی اگر برخی از سموم کشاورزان باز هم بر زمین های زراعی پاشیده شود، آنها زودتر از قریب الوقوع می آیند. رشد می کنند و در کنارمان زندگی می کنند. به واسطه اشتباه بسیاری از کشاورزان مناطق غربی، هجوم این مگس های به اصطلاح عسلک، بیشتر و بیشتر می شود. وزارت جهاد کشاورزی شاید، باید در این مورد مدیریت های لازم را بیش از پیش اعمال کند. مدیریتی که باعث جلوگیری از حضور این میهمانان ریز اما مزاحم شود.

امسال به بار نشست

کارشناسان محیط زیست پیش بینی می کردند که تخم گذاری سال گذشته مگس ها، در این سال به بار بنشیند. بارش هایی که در هفته های گذشته شاهدش بوده ایم، شاید این حضور را کمرنگ تر کند. اما باز هم می گویند احتمال حضورشان و ورودشان وجود دارد. ورودی که آزارمان می دهد. دو راهی را که سال های گذشته برای از بین بردن این میهمانان ناخوانده به کار بردند، استفاده از نوارهای چسبناک روی درختان و شست و شوی درختان آلوده بود.شهرداری تهران با انجام این کارها، مبارزه با مـــگس ها را آغـــاز کرد. اما... تابستان نزدیک است. مگس ها می آیند. در تهران سکنی می گزینند. شاید آب شویی درختان بتواند راهی برای مهار این مگس ها باشد. البته ناگفته نماند اگر این کار در سال های گذشته انجام نمی شد، تهران با هجوم بی سابقه این مگس ها روبرو بود. هجومی که شاید راه فراری جز میزبانی آنها به نظر نمی رسید. باید تحمل می کردیم و ...

استفاده از سموم شیمیایی...

مگس های سفید، در سال گذشته بیشتر در منطقه صفادشت در جنوبغربی تهران دیده شد. استفاده زیاد از سموم شیمیایی باعث می شود که حشراتی که مگس سفید را شکار می کنند، مانند زنبورهای شکارگر نیز از بین بروند و باعث می شود که جمعیت مگس سفید رو به افزایش بگذارد. تنها راهی را که پیش روی مسئولان می گذارد، برخورد مکانیکی و آبشویی درختان است. البته گرچه این راه ها به مناطق ابلاغ شده اما باید به انتظار نشست و ببینیم که آیا این میهمانان، از میزبانی خلاص مان می کند؟ شهرداری تهران در سال گذشته به شهروندان تهرانی قول داده بود که با سرد شدن هوا و بارش های پاییزی و زمستانی این آفت ها از بین خواهند رفت و جای نگرانی برای شهروندان وجود ندارد. اما در گرمای هوا معلوم نشد که چه اتفاقی می افتد. چون گرم شدن هوا باعث تکثیر مگس های سفید یا همان عسلک ها می شود. جای تعجب در اینجاست که می گویند اگر هوا بیش از حد گرم شود، این نوع حشره تا 15 سال تکثیر می یابند. در مقابل تکثیرشان با کاهش دما تا 10 درجه سانتیگراد بالای صفر، محدود می شود.

خشکسالی بیشتر، زاد و ولد بیشتر

در سال گذشته حرارت دما بالا رفت و خشکسالی بیشتر شد. به همین دلیل گیاهان رو به تضعیف برد و تا پایان فصل گرما تعداد این حشرات بالا و بالا و بالاتر ماند. در همان سال بود که مجلس شورای اسلامی، معصومه ابتکار، رییس سازمان حفاظت از محیط زیست را برای پاسخ دادن به همین مگس ها، فراخواند. اما در همان جا تمامی قصورات متوجه شهرداری تهران شد و اعلام کرد که حضور و ورود این مگس به سازمان حفاظت از محیط زیست ربطی ندارد. توضیحاتی که فعالان محیط زیست دادند، این بود که موضوعاتی از قبیل مگس سفید و پدیده‌های داخل شهر کمتر به محیط زیست مربوط است و دلیل احضار ابتکار به دلیل مسئولیت وی در این زمینه نیست. به گفته آنان، شهرداری، مدیریت رودخانه، دریاچه و آسفالت را برعهده دارد. به گفته رییس سازمان حفاظت از محیط زیست، این امر مربوط به سازمان آفات نباتی است. این سازمان باید ارتباط تنگاتنگی با وزارت جهاد کشاورزی داشته باشد.

تیتر یک می شود؟

تیتر یک تمامی اخبار اجتماعی خواهد شد – احتمالا- اگر به فکرشان نباشند و اگر به دادشان نرسند. سم پاشی شاید در حال حاضر، یکی از همان راهکارهایی باشد که بتوان دفع شان کرد. بعد از آن تنها راهی که می ماند، موجودی است که بتواند این حشرات را از بین ببرند. در هر صورت در زمینه حضور مگس سفید، مطالعات انجام می گیرد و به دنبال راهکار ارزان و سریع از بین بردن آنها هستند. نکته قابل توجه بعدی، آلوده شدن محیط توسط این سم پاشی هاست. بنابراین سالم ترین راه یافتن موجود زنده است است که بتواند این مگس ها را بخورد و از بین ببرد.

طغیانی در راه

طغیانی در راه است. طغیانی به سرکردگی مگس هایی از نوع سفید. مگس هایی که می آیند و آزارمان می دهند. به میدان می آیند همه مسئولانی که راهکارهایی را برای از بین بردنشان دارند. هر کدام دیگری را به چالش از بین بردن این مگس ها فرا می خوانند. اما این فراخوانی ها دردی را از هجوم شان درمان نمی کند. اینکه هر کسی شانه خالی کند و بگوید به ما ربطی ندارد، راهی از پیش نمی برد. این جلسات مشترک در حال برگزاری است یا برگزار می شود یا برگزار شده است، نمی دانیم. تنها این را می دانیم که مگس ها می آیند. می گویند تا سال های سال، میزبان شان خواهیم بود. یعنی تا سال های سال باید بشنویم که این سازمان می گویند، دیگری و دیگری و دیگری و دیگری و ... و تنها باید صدای وزوزشان یا بال و پر زدن شان یا پروازشان یا در آغوش گرفتن تنه درختان شان را شاهد باشیم؟