چند سوال از مخالفانی که نانشان در گرو تحریم است

سایت خبری خبر آنلاین در مطلبی به قلم سید عبدالجواد موسوی می نویسد :روز به روز از تعداد دلواپسانی که تیم مذاکره کننده هسته ای را به خیانت و دست کم غربزدگی و ساده لوحی متهم می کردند کاسته می شود. حالا که همه چیز آشکار شده است ائمه جمعه و سرلشگر فیروزآبادی و سران مجلس شورای اسلامی نیز آشکارا حمایت خود را از تیم مذاکره کننده دولت تدبیر و امید اعلام کرده اند.

مانده اند چند نفر که همه ماهیتشان در دشنام دادن به دیگران و برچسب زدن به هرکسی است که همچون آن ها نمی اندیشد. گمان اکثر بر این بود که اگر کسانی هم چون امام جمعه مشهد و تهران و یا شخصیت مهم نظامی ای هم چون سرلشگر فیروزآبادی از تیم مذاکره کننده حمایت کند کار به اتمام می رسد و مابقی مخالفان نیز حداقل از سر احترام به بزرگ ترها اگر به صف مدافعان نمی پیوندند سکوت اختیار کنند اما این طور که باد می آید و شاخه می جنبد این دسته از مخالفان کاری جز مخالف خوانی نمی دانند و در راه دفاع از ارزش های مورد نظرشان هر کسی را که بر سر راهشان قرار گیرد از دم تیغ می گذرانند.بیانیه لوزان کلام مقدس نیست که مخالفت با آن مخالفت با امر قدسی تلقی شود. آن بیانیه را چند آدم تهیه کرده اند که به اعتبار آدمیزاد بودنشان می توانند خطاها و لغزش هایی هم داشته باشند اما مخالفت و یا نقد یک بیانیه با اتهام زنی مذاکره کنندگان به خیانت، دو امر کاملا متفاوت است. با آن ها که نانشان در گرو تحریم و تهدید و فضای ناامن است کاری ندارم. آن ها منافعشان در نابودی دیگران است و ترجیح می دهند کل خاک این سرزمین به توبره کشیده شود اما قرانی از حساب های بانکی آن ها در داخل و خارج کشور کاسته نشود. آن ها به اقتضای طبیعت خود رفتار می کنند و سخن گفتن با آن ها مشت بر سندان کوفتن است اما از آن اندک معتقدان شریف و متعهدی که حقیقتا گمان می برند با اتفاقات اخیر، خون شهیدان پاکجان این سرزمین به هدر رفته است چند سئوال دارم.

آیا همین که بزرگانی که مورد اعتماد نظام و رهبری هستند و در بسیاری از موارد با شما اگر نه همدل دست کم همسخن بوده اند در این مورد خاص موضعی متفاوت اتخاذ کرده اند نباید شما را به فکر وادارد؟ خواهش می کنم پیش از آن که همگان را به سازش و تسلیم و دنیاپرستی متهم کنید و خود را جزو معدود معتقدانِ به پاسداشتِ ارزش ها فرض کنید کمی تامل بفرمایید. اگر قرار باشد دوستان خودتان را به همین راحتی به دنیاپرستی متهم کنید آیا دیگران هم نمی توانند شما را به همین راحتی به چیزهای دیگر متهم کنند؟آیا بهتر نیست یک بار در تعریفتان از ارزش ها درنگ کنید؟ آیا آن هایی که خون پاکشان برای اعتلای این سرزمین و دین مبین اسلام بر خاک ریخته است حاضر بودند این همه فقر و فساد و بیکاری را تاب بیاورند و فقط بگویند در هر شرایطی انرژی هسته ای حق مسلم ماست؟یک سئوال دیگر:مردم این سرزمین برای به دست آوردن انرژی هسته ای جان و مالشان را فدا کردند و یا برای برپایی حکومت عدل و داد؟

ترسم از این است که چند صباحی دیگر کسانی پیدا شوند و بگویند شعار روزهای نخست انقلاب این بود:استقلال، آزادی، انرژی هسته ای.قصد تمسخر ندارم و تلاش صادقانه فرزندان برومند و غیور این سرزمین را برای به دست آوردن چیزی که حق مسلم آن هاست بی ارج نمی کنم اما باید بدانیم چه چیزی را در مقابل چه چیزی از دست می دهیم؟ سر فرود آوردن در مقابل هیچ قدرتی جز خداوند تبارک و تعالی پسندیده نیست اما از خاطر نبریم آن که گفت نرمش قهرمانانه از همه ما برای غیرت ورزیدن در حق ارزش ها سزاوار تر است. فتامل جدا.