تیم ملی جودو کار خود را برای حضور در مهمترین رویداد سال یعنی بازیهای آسیایی از آخرین ماه سال ۹۲ آغاز کرد و برنامه های کادر فنی یکی بعد از دیگری به اجرا گذاشته شد. حضور در چهار رقابت جایزه بزرگ گرجستان ، ترکیه ، آذربایجان و مغولستان در کنار برگزاری اردوهای داخلی و برون مرزی شرایط خوبی را برای جودوکاران ملی پوش فراهم کرد تا بتوانند با یک تدارک مناسب روی تاتامی اینچئون پیکار کنند.
سه مدال از تورنمنت ها
حاصل
تلاش جودوکاران ایران در این چهار تورنمنت ، کسب تنها سه مدال بود. جواد
محجوب در دو رویداد گرجستان و ترکیه برنز گرفت. امیر قاسمی نژاد همین مدال
را در مغولستان کسب کرد و سعید ملایی هم در گراند اسلم باکو هفتم شد تا
همان زمان هم کارشناسان چندان به نتیجه گیری تیم ملی جودو دلخوش نباشند.
قاسمی نژاد روی تاتامی جهانی
امیر
قاسمی نژاد که در غیاب رودکی سرگروه تیم ملی شده بود تنها جودوکاران
ایرانی روی تاتامی جهانی در چیلابینسک روسیه بود ولی او هم عملکرد قابل
دفاعی نداشت. اینکه جودو ایران چرا تنها یک جودوکار را برای مسابقات جهانی
اعزام کرد یک سوی قضیه بود ، سوی دیگر جریان مبارزات ضعیفی بود که قاسمی
نژاد به تصویر گذاشت. امیر قاسمی نژاد از جمله جودوکاران خوب و مطرح ایران
در چند سال اخیر بوده که شاید به جرات بتوان گفت بهترین جودوکار در تمرینات
تیم ملی بود. اما اینکه چرا این جودوکار با تجربه بالا و آمادگی خوبی که
قبل از مسابقات کسب می کند برابر با سطح توانایی نمی تواند نتیجه بگیرد جای
سئوال دارد!
نتایج ضعیف روی تاتامی اینچئون
روند
کند پیشرفت در تیم ملی باعث شد تا کمیته ملی المپیک تنها ۵ سهمیه برای
جودوکاران در راه اعزام به بازیهای آسیایی در نظر بگیرد که این پنج نفر هم
موفق به کسب مدال نشدند تا انتقادات از جودو شدت بگیرد. منتقدین نه تنها به
مدال نگرفتن جودوکاران بلکه به نحوه مبارزه آنها نیز ایردات زیادی وارد
کردند که تا حدودی می توان حق را به آنها داد. مسعود حاجی آخوندزاده که
سکان هدایت تیم ملی را در دست داشت در طول مدت مسئولیت خود تلاش زیادی
انجام داد تا تیم ملی را به وضعیت مطلوبی برساند. فدراسیون هم تلاش هم هرچه
در توان داشت بکار گرفت و با وجود مشکلات مالی برنامه های کادر فنی را به
اجرا گذاشت ولی بازهم تیم ملی نتوانست نتیجه بگیرد.
به دنبال مقصر باشیم؟
بخشی
از این نتایج ضعیف را باید به فدراسیون نسبت داد ، چرا که اگر در جایی که
باید ورود می کرد و یا شورای فنی را بیشتر به همفکری فرا می خواند نکرد
و... اما بخش عمده آن را باید به پای عملکرد جودوکاران نوشت. متاسفانه
جودوکارانی که در تیم ملی راهی اینچئون شدند فرصت کسب مدالدر بهترین میدان
از دست دادند. جودویی که این نفرات در اینچئون به نمایش گذاشتند کمتر در
طول سالهای قبل شاهد آن بودیم. نتایج تیم ملی به عوامل متعددی بستگی داشت شاید این جودوکاران از حضور در تیم ملی اشباح شده ، شاید چون با نفرات دوم خود فاصله قابل توجهی دارند و شایدهای فراوان دیگر و... به
جای پیدا کردن مقصر باید منتظر ارائه راهکار از سوی تحصیلکرده های جودو و
بکار گیری آن از سوی فدراسیون باشیم. این جودو مردان علمی و فنی کم ندارد
که باید به فدراسیون کمک کنند.
پشتوانه سازی در کنار امکانات لازم
در
خصوص جودو ایران باید این نکته ضروری را نیز عنوان کنیم که توجه ویژه
فدراسیون بر روی پشتوانه سازی است و باید این دوران را پشت سر بگذارد. اما
گذر از این دوران باید سرعت بیشتری به خود بگیرد. کادر فنی تیم های ملی
رده های سنی پایه ، جودوکاران و تمامی کسانی که در این بخش فعالیت می کنند
امکانات نیاز دارند. نمی توان با برگزاری چند مسابقه انتخابی و برگزاری چند
اردوی کوتاه مدت انتظار معجزه داشت. خوایگاه مناسب ، اردوهای منظم ،
استفاده از آنالیزروهای توانمند، پزشک ، روانشناس ، مربیان فنی و سازنده ،
حضور در اردوهای منظم خارجی و تورنمنت های رده بالای جهان برای تیم های ملی
جوانان و نوجوانان از واجبات است. که در صورت نبود امکاناتی از این دست به
جرات باید گفت جودو همچنان دور باطل خواهد زد.
مدالهای امیدوار کننده جوانان و نوجوانان
بر
خلاف تیم ملی ، جوانان و نوجوانان کشورمان در رقابتهای معتبر نشان دادند
که در صورت توجه ویژه فدراسیون و در اختیار قراردادن امکانات لازم می
توانند روهای خوب را به جودو ایران بازگردانند. رامین صفویه جودوکار نوجوان
و شایسته قزوینی تیم ملی در المپیک نوجوانان نانجینگ موفق به کسب مدال طلا
شد. این جودوکاران با آتیه مدال ارزشمندی را برای جودو ایران کسب کرد که
تبعات مثبتی در سطح جودو کشور داشت. این مدال در کنار کسب ۱۰ مدال رنگارنگ
در رقابتهای قهرمانی نوجوانان و جوانان آسیا سند قابل قبولی است که متولیان
جودو برای برون رفت از وضعیت کنونی باید نگاه ویژه ای به رده سنی داشته
باشند. در واقع بکار گیری مربیان سازنده در کنار با تجربه ها دلیل اصلی این
نتیجه بود. تیم های جوانان و نوجوانان با کمترین تدارک راهی مسابقات
قهرمانی آسیا شدند و اگر همین تیم ها امکانات لازم را داشته و قبل از
اعزام به هنگ کنگ حداقل یک میدان برون مرزی را تجربه می کردند بدون شک شاهد
نتایج بهتری در هر دو بخش بانوان و آقایان بودیم.
روزهای خوب کاتا
در
سال ۹۳ کاتاروها روزهای خوبی داشتند. اعزام به مسابقات جهانی اسپانیا ،
کسب یک نقره ، دو برنز و عنوان چهارمی جهان و در پی آن اعزام به مسابقات
قهرمانی آسیا در تایلند که با سه نقره ، یک برنز و عنوان نایب قهرمانی
همراه شد نوید روزهای بهتری را در این بخش برای جودو کشورمان داشت.
قهرمانی کوراش در پوکت
تیم
ملی کوراش هم در بازیهای ساحلی پوکت موفق به کسب عنوان قهرمانی تیمی به
همراه دو طلا و یک برنز در بخش انفرادی را کسب کردند. البته رنگ مدال علی
اکبری با دوپینگ رقیب تغییر کرد تا کوراش کاران نتایج خوبی را کسب کرده
باشند.
زارعیان در راس کادر فنی
شاید
یکی از مهمترین اتفاقات مهم جودو در سال ۹۳ حضور مجید زارعیان در راس کادر
فنی تیم ملی بود. شورای فنی فدراسیون جودو بعد از بازی آسیایی رای به
تغییر سرمربی تیم ملی و استفاده از مربی خارجی داد که با طولانی شدن روند
جذب مربی خوب خارجی از بین گزنه های داخلی مجید زارعیان با تجربه سالها
هدایت تیم ملی جوانان و حضور در کادر فنی تیم ملی این مسئولیت را قبول کرد.
رودکی می آید با نه؟
یک
نکته مثبت در مورد جودو ایران اینکه در سال ۹۳ کمتر شاهد حواشی آزاردهنده
بودیم.حواشی که سالهای گذشته لطمات جبران ناپذیری به بدنه جودو زده بود در
سال رو به پایان ۹۳ تا حد زیادی کاهش يافت. در این بین بحث حضور دوباره
رودکی در تیم ملی هم قبل از بازیهای آسیایی و هم بعد از تغییر کادر فنی در
جودو مطرح شد که از آن نمی توان به عنوان حاشیه نام برد. رودکی همچنان می
تواند در جودو فعالیت کرده و در عرصه بین المللی مدال کسب کند. او نباید
فرصت حضور در المپیک ریو را از دست دهد!
سال سخت ۹۴
اما
سال ۹۴ هم برای جودو ایران سخت و پرترافیک خواهد بود. سالی که جودوکاران
باید برای کسب سهمیه المپیک تلاش کنند. حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و
جهان در رده های سنی مختلف در کنار تورنمنت های معتبر برای کسب امتیاز
ورودی المپیک باعث شده تا فدراسیون همچنان برنامه ریزی دقیقی در این بخش
داشته باشد.