عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد!

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد / خمیر مایه دکان شیشه‌گر سنگ است (طاهر قزوینی)

 سایت امید هسته‌ای با انتشار یادداشتی، پس از یادآوری این بیت معروف، آورده است: لوزان سوئیس شاهد دور آخر و حساس مذاکرات هسته‌ای در سال 1393 است؛ مذاکراتی که حالا شرایط و ویژگی‌های خاص خود را یافته است. از یک سو مذاکرات فنی در کنار مذاکرات سیاسی در بالاترین سطح بویژه بین ایران و آمریکا در جریان است، از دیگر سو جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا و صهیونیست‌ها نهایت سعی خود را به کار گرفته‌اند تا مانع از شکل‌گیری آنچه شوند که توافق بد آمریکا با ایران می‌نامند و این در حالی است که در کارگاه و دکان فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، به قول طاهر قزوینی شاعر ایرانی، همواره خمیر مایه سنگ و سختی و عدو سبب خیر بوده است.

این روزها نیز اوضاع و طریق چرخش ایام بر همین منوال است؛ از سخنرانی و تلاش‌های نتانیاهو گرفته تا نامه 47 نماینده کنگره آمریکا مبنی بر این‌که دولتشان را قبول ندارند و شماری از دیگر رویدادها برای ایران سبب خیر بوده است؛ چه آنکه جهانیان و حتی تصمیم‌سازان غربی را متوجه درستی و صلابت منطق ایران ساخته و موجب تقویت موضع ایران در مذاکرات گشته است.

حال که نوبت به مذاکرات لوزان رسیده است، اغلب نشانه ها و قراین حاکی از نزدیک شدن ایران و گروه 1+5 یه یک توافق است؛ توافقی که گرچه یکباره و یکپارچه است اما راه‌حل‌های آن در حال ترسیم است و بعد آن طبیعی است که نوبت جزئیات و شکل‌گیری توافق اصلی خواهد بود؛ البته در این میان هستند کسانی که هنوز دستیابی به توافق را محال قلمداد می‌کنند. استناد آنها نیز بر نیت‌های منفی دشمنان انقلاب اسلامی متکی است که فی‌نفسه بی‌راه نیست، اما نکته مهم اینجاست که محال‌اندیشان به چند عامل مهم توجه نمی‌کنند یکی قدرت اراده یک ملت که می‌تواند همراه با منطق و استدلال در طرف‌های مقابل و لایه‌های تخلف آن اثر بگذارد.

واقع آن است، خواسته‌های ملتی را که وجود و توانایی ایستادگی و منطق و معیاری مشخص دارد، نمی‌توان نادیده گرفت و کنار گذاشت.

از دیگر سو باید به موقعیت و تغییرات مناسبات بین‌الملل توجه داشت که شرایط متغیر ایجاد می‌کنند؛ کما اینکه آمریکایی‌ها که تا چند ماه پیش به کمتر از ریختن خون بشار اسد و حداقل کناره‌گیری‌اش از قدرت راضی نبودند، امروز از آمادگی برای مذاکره با این رقیب سرسخت، سخن می‌گویند. در مذاکرات هسته‌ای یک سال اخیر گرچه برخلاف دوره‌های قبلی، ایران اصرار به باز کردن پوشه مسائل منطقه‌ای و جهانی روی میز مذاکره نداشته، اما سایه این تحولات روی میز مذاکره بوده و مذاکره‌کنندگان ایرانی با برخورداری از پشتوانه‌های متعدد از جمله مسائل منطقه و جهان در مذاکرات حضور داشته‌اند.

مخالفت غرب با ورود ایران به کشورهای برخوردار از تکنولوژی طراز بالای هسته‌ای مانع از تحقیق این امر نشده، در حالی که عدوهای ایران تا چند سال پیش حتی با نیروگاه بوشهر و علم فیزیک هسته‌ای در ایران مخالف بودند، نهایت تلاش آنها به اینجا رسیده که بنابر توافق‌های قبلی و پیش رو، ایران نیمی از اورانیوم 20 درصد خود را به 5 درصد و نیمی دیگر را به صفحه سوخت برای رآکتور تحقیقاتی تهران تبدیل کند. این در حالی است که هم رأکتور تهران و بعد از آن رأکتور اراک به فعالیت و تولید رادیو دارو ادامه خواهند داد و هم غنی‌سازی ایران و هم همه مراکز هسته‌ای البته با محدویت‌هایی زمان‌دار به کار خود ادامه خواهند داد که این‌ها در صورت برداشته شدن همه تحریم‌های هسته‌ای است که سازوکار آن در آستانه طرح در شورای امنیت است.

همه این‌ها موجب آن است که صهیونیست‌ها از توافق پیش رو به عنوان توافق بد یاد کنند. آنها نیز به سبک و البته نوعی دیگر محال‌اندیش هستند و توجه ندارند که همه آنچه غرب می‌توانسته در مذاکرات مطرح کند و به اصطلاح برد آنها باشد، ایجاد فاصله ایران با گریز هسته‌ای فرضی به سمت سلاح هسته‌ای بوده که ایران به شرط رفع تحریم‌ها با آن مشکلی ندارد و آماده است این برد را به برای طرف مقابل منظور کند.

چندی پیش، پس از سخنان مقام معظم رهبری، در قالب یادداشت و گزارش‌ها نوشته شد که بعد از این هر توافقی، اگر حاصل شود، نمی‌تواند از نظر ایران توافق بد دانسته شود و با توجه به حضور و راهنمایی‌های ایشان، اگر توافقی حاصل آید، آن توافق نمی‌تواند محل نزاع و چالش باشد و همه باید از آن دفاع کنند. پس از تحرکات اخیر کنگره و صهیونیست‌ها نیز ایشان بیانات مهمی داشتند و در فرازهایی با اشاره به نامه 47 نماینده آمریکایی آن را نشانه فروپاشی اخلاق سیاسی در آمریکا دانسته و فرمودند: «مقامات جمهوری اسلامی کار خود را بلدند و می‌دانند اگر هم به توافق برسیم چگونه عمل کنیم که دولت آمریکا بعدها نتواند زیر آن بزند.»

در کنار تعابیر بلند ایشان درباره خوب و امین و دلسوز و تلاشگر بودن تیم هسته‌ای و اهل خدعه و نیرنگ بودن طرف مقابل، توجه به استفاده از فعل‌های جمع اگر هم به توافق برسیم و چگونه عمل کنیم (به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی ایشان) بسیار مهم است. بیاییم با هر سلیقه‌ای از حاصل تلاش دست‌اندرکاران خدوم صنعت هسته‌ای و تیم مذاکره همگان با فعل جمع استفاده کنیم این فن‌آوری و توافقات مربوط را اگر شکل گرفت، ازآن و مال خود و همه ایرانیان بدانیم.