وزارت خارجه صندوق پستی شخصی احمدی نژاد نیست!

هفته پیش شاهد درج مطلبی در سایت حامی محمود احمدی نژاد پیرامون رفتار وزارت خارجه در قبال محمود احمدی نژاد رییس جمهور سابق کشورمان بودیم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، سایت مذکور که حتی نامش هم یادآور تلاشهای غیرقانونی احمدی نژاد برای به قدرت رساندن مشایی در انتخابات 92 است؛ طی مطلبی باور نکردنی از عدم اعطای گذرنامه سیاسی به احمدی نژاد در وزارت خارجه گله کرده است.

شاید در اینجا ذکر این تذکر به دوستان حامی جریان انحرافی بد نباشد که برخلاف برخی کشورها مانند آمریکا که طبق قانون رییس جمهور سابق را یک مقام دولتی دانسته و وی را از بسیاری امکانات سیاسی و حکومتی برخوردار می دانند، در کشور ایران و طبق قانونی اساسی پس از پایان دوران ریاست جمهوری، رییس جمهور سابق هیچ تفاوتی با یک شهروند عادی نداشته و حق ندارد به دیل سابقه پیشینش درخواستهایی ورای حقوق شهروندی یک شهروند عادی از دولت بعدی به خصوص وزارت خارجه داشته باشد. تا چه رسد به اینکه برای سفر به یک کشور خارجی درخواست گذرنامه سیاسی نماید!

لازم به ذکر است یکی از مواردی که مردم در انتخابات 92 بدان رای دادند، اعلام شفاف تغییر رویه در سیاست خارجه توسط دکتر حسن روحانی بود و مردمی که از سیاست خارجی خصمانه و بی منطق احمدی نژاد به ستوه آمده بودند اینگونه اعتراض خود را نشان دادند. اکنون در چنین شرایطی که ایران در تلاش برای رفع کدورتهای بین المللی بی دلیل ایجاد شده در هشت سال ریاست جمهوری احمدی نژاد است؛ و برای آن هزینه های سنگین می پردازد، چرا باید وزارت خارجه با دادن گذرنامه سیاسی یک بار دیگر به وی اجازه دهد تا با حضور در یک مجمع خارجی به طرفیت از جمهوری اسلامی اعلام نظر نماید و در عرصه سیاست خارجی ایران هرچند اندک نقش آفرینی و تاثیرگذاری نماید؟ آیا هشت سال نقش آفرینی او در عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی کافی نبود؟

اما لحن حق به جانب نویسندگان مطلب بسیار جالب است که در یک فرار به جلو دست پیش را گرفته و به راحتی وزارت خارجه را متهم می کنند که چرا دعوتنامه ای را که برای احمدی نژاد از فردی عادی در ترکیه به این وزارت خانه رسیده است تسلیم او نکرده اند؛ لازم به ذکر است آقای احمدی نژاد امروز یک شهروند عادی است و وزارت خارجه حق دارد در صورت صلاحدید ایشان را از داشتن ارتباط دیپلماتیک از طریق وزارت خارجه محروم کند چنانکه سایر ایرانیان جز افراد کابینه دولت نیز از چنین فرصتی برخوردارد نیستند و هر نهاد یا بنیاد خارجی برای دعوت یک شهروند ایرانی و یا حتی سیاستمدار ایرانی خارج از دولت با وزارت خارجه نامه نگاری نمی کند.

وزارت خارجه صندوق پستی شخصی احمدی نژاد نیست و در صورتی که قرار است یک فرد یا بنیاد خارجی از او دعوتی به عمل آورد؛ لازم است که این دعوت نامه از طریق پست به دستش برسد نه وزارت خارجه! البته این روزها به برکت رشد تکنولوژی امکاناتی همچون ایمیل نیز به وجود آمده که این امور را تسریع می کند!

فقط تصور کنید تمام روسای جمهور و قوای سه گانه سابق و مقامات عالی کشوری بخواهند همچنان پس از پایان دورانشان نیز از وزارت خارجه برای ارتباطات خارجی شان استفاده کنند، آیا این وزارت خانه دیگر شانیتی برای بر قراری ارتباطات دولت با دیگر کشور ها خواهد داشت؟ یا باید کم کم جای اداره پست را بگیرد؟

حامیان جریانات بهاری-انحرافی باید بدانند لحن حق به جانب و از همه طلبکار بودن که توسط احمدی نژاد در سیاست ایران رایج و سبب زوال اخلاق سیاسی در کشور و بی سابقه ترین اهانت ها در تاریخ جمهوری اسلامی از تریبونهای رسمی نظام گردید؛ دیگر جواب نمی دهد و به برکت دولت تدبیر و امید دورانش پایان یافته است. امروز دوران بازگشت عقلانیت و اخلاق به سیاست ایران است و بهتر است قبل از دست به قلم بردن اندکی به حقوق قانونی خود فکر کرده و سپس در خواستهای خارج از عرف را مطرح شود.