ایران حق دارد موشکهای پیشرفته داشته باشد

دیپلمات در گزارشی نوشت از پانزده ماه قبل که طرح مشترک اقدام به توافق رسید، ایران از جبهه های مختلف تحت فشار بوده است. در واقع از سال گذشته، بیشتر توجه ها به برنامه موشکی ایران معطوف شد و اینکه این موضوع بخشی از مذاکرات هسته ای بین ایران و 1+5 باشد.

این خواسته عمدتا از ناحیه اسرائیل و اعضای کمیته روابط خارجی سنای آمریکا که به دستورکار ایپک متعهد هستند، مطرح شده است و ایران نیز قویا آن را رد کرده است. در این میان برخی کشورهای غربی در گروه پنج بعلاوه یک نیز خواستار گنجانده شدن این موضوع در مذاکرات هستند. علتی که آنها به آن استناد می کنند، قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل است. که در آنها به برنامه موشک های بالستیک ایران اشاره شده است. برخی اعضای پنج بعلاوه یک همچنین استدلال می کنند این برنامه موشکی تهران را جسور می سازد و تقابل در جامعه بین المللی را شدت می بخشد.

اما از نگاه ایران، دو جنبه تاریخی و حقوقی در این قضیه مطرح است:
تهران با توجه به اینکه در جنگ جهانی دوم، هدف تهاجم انگلیس و شوروی سابق قرار گرفت و تجربه جنگ هشت ساله با عراق که در آن بیشتر همسایگان عرب و غرب از این کشور حمایت کردند، اکنون توانمندی های موشکی را آخرین سپر خود در برابر این زیاده خواهی ها می بیند. در واقع ایران همواره به نیات هم قدرت های بزرگ، هم همسایگان خود بدبین بوده است و این امر بر اولویت های دفاعی آن اثر گذاشته است. نگاهی به تاریخ این امر را تایید می کند.

ایران پس از سه دهه تحریم، توانسته است توانمندی های تسلیحاتی خود را توسعه دهد به ویژه در حوزه دفاع هوایی، کشتی های متعارف و هواپیما. ایران در این مسیر تلاش کرده است اما هنوز تا استقلال کامل در خصوص تولید تسلیحات دفاعی خود، راه زیادی دارد. ایران به همسایگان خود نظر می کند و شاهد توسعه تسلیحات روسیه، اسرائیل،پاکستان، هند و چین است؛ که همگی سلاح های هسته ای دارند. برای ایرانی ها درک این موضوع که چرا نباید قدرت بازدارندگی خود را تقویت کنند، دشوار است.

ایران در منطقه، اسرائیل،عربستان سعودی، داعش، طالبان و افراط گرایان سنی را تهدید هایی عمده می بیند. فراتر از آن حضور نظامیان آمریکایی در منطقه نگرانی به شمار می رود. این در حالیست که نگاهی به کشورهای همسایه ایران مانند ترکیه و حتی آذربایجان نشان می دهد ایران در مقایسه با آنها سیستم های تسلیحاتی متعارف کمتری را در یک دهه گذشته، وارد کرده است.

ایران به عنوان کشور مستقلی که در یک محیط منطقه ای چالش آمیز قرار دارد، نیازهای دفاعی موجهی دارد که موشک های بالستیک با کلاهک های متعارف از آن جمله اند. هیچ ماده ای در قانون بین الملل وجود ندارد که ایران را از پیمودن این مسیر بازدارد. باید توجه داشت که ایران در بیش از 250 سال گذشته به هیچ کشوری حمله نکرده است.