در ارزیابی واقعی رفتار اخیر نتانیاهو می‌توان به این نتیجه عینی رسید که اولاً افکار عمومی در ایالات متحده و نیز دولتمردان دموکرات این کشور به این سمت و سو می‌رود که رژیم اسرائیل بتدریج در مسیری افتاده است که به هیچ وجه همسو با منافع ایالات متحده نیست.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم سعید علیخانی کارشناس امور خاورمیانه نوشت:با وجود مخالفت‌های دولت امریکا و غیبت 55 نماینده دموکرات، بنیامین نتانیاهو در کنگره امریکا حاضر شد تا به باور خود مانع شکل‌گیری «توافق بد» امریکا با ایران بر سرپرونده هسته‌ای شود. از نکات جالب سخنرانی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای تحریک احساسات حضار، اشاره به حضور «الی ویزل» برنده جایزه نوبل و از بازماندگان هولوکاست در جمع تماشاچیان بود. نتانیاهو در سخنانی که با تشویق شدید حضار و دست تکان دادن‌های الی ویزل همراه بود به او اطمینان داد که اجازه نخواهد داد یهودیان توسط تروریست ها(!)دوباره آزار ببینند. اشاره‌ای تحریف‌آمیز به فرجام نهایی یهودیان درصورت توافق ایران و امریکا بر سر پرونده هسته‌ای!
نکته طنزآمیز این ارجاع نتانیاهو در آن بود که الی ویزل، عضو سابق گروه تروریستی ایرگون (سازمان دخیل در کشتار روستاییان دیر یاسین) همان کسی است که در سال ٢٠١٤ و پس از انتشار آگهی حمایت از ارتش اسرائیل در بمباران مردم غزه(روزنامه نیویورک تایمز) مورد انتقاد برخی بازماندگان هولوکاست قرار گرفت. 327 بازمانده هولوکاست در بیانیه‌ای که روزنامه اسرائیلی هاآرتص آن را منتشر کرد ضمن انتقاد از توجیه غیراخلاقی بمباران زنان و کودکان غزه در مدرسه‌ای که از سوی سازمان ملل نقطه امن اعلام شده بود، ویزل را به تحریف واقعیت‌ها و سوءاستفاده از هولوکاست متهم کردند. این ارجاع دروغین رئیس دولت عبری البته تنها شعبده نتانیاهو نبود و وی کار را به آنجا رساند که باراک اوباما بعد از این سخنرانی آن را واجد هیچ نکته مهم و جدید نیافت و نانسی پلوسی نیز این سخنان را «توهین به شعور امریکا» نامید.
خلاصه آنچه نتانیاهو در سخنان خود ایراد کرد در واقع تلاشی برای متوقف کردن مذاکرات و ارائه تصویری هنجار شکن از جمهوری اسلامی برای تحریک همسایگان و نیز غرب بود، اگرچه نتانیاهو در این سخنان تلاش کرد چنین نشان دهد که موضوع هسته‌ای ایران امری بر سر دوراهی «توافق و جنگ»، نیست و تحریم‌های شدیدتر می‌تواند جایگزین بهتری باشد اما اذعان دوباره وی برآمادگی اسرائیل جهت اقدام نظامی علیه ایران نشان داد که راه حل نهایی وی باز بر همان گزینه نظامی تأکید دارد. معنی این تأکید البته بسیار روشن است و براحتی می‌توان دریافت در شرایطی که جامعه جهانی با مشاهده عینی تحولات عراق بخوبی به فرجام گزینه‌های نظامی واقف شده و عزمی جدی را در دنبال کردن روش گفت‌و‌گو و مذاکره در پیش گرفته است، رژیم صهیونیستی اما از یک سو با بی‌اعتنایی کامل به مخالفت دولتی که همواره حامی اسرائیل بوده است تلاش می‌کند تا فاز ضعیف شده‌ای از «تغییر رژیم» را به شکل «تغییر دولت» در ایالات متحده دنبال کند و از سوی دیگر با اعلام احتمال اقدام یکجانبه نظامی علیه ایران هنجارها و تصمیم‌های جامعه جهانی را به هیچ گیرد تا ثابت کند که ایران رژیمی نابهنجار است!
در ارزیابی واقعی رفتار اخیر نتانیاهو می‌توان به این نتیجه عینی رسید که اولاً افکار عمومی در ایالات متحده و نیز دولتمردان دموکرات این کشور به این سمت و سو می‌رود که رژیم اسرائیل بتدریج در مسیری افتاده است که به هیچ وجه همسو با منافع ایالات متحده نیست و دیگر نمی‌توان همچون گذشته این رژیم را تداوم آن روندی در خاورمیانه دانست که منافع امریکا را نیز تأمین و تضمین کند. جنبش جی استریت، رویکرد دولت کنونی امریکا و برخی زمزمه‌های جدی در میان نظریه پردازان سیاست خارجی این کشور در این خصوص، گواه روشنی از این تغییر جدی است، هرچند نمی‌توان از این سخن چنین نتیجه گرفت که حمایت‌های معمول امریکا از اسرائیل به یکباره دستخوش این تغییرات شود.
نکته حائز اهمیت دیگر این ماجرا البته یادآوری این نکته به مخالفان داخلی دولت روحانی است که اصل احساس خطر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و ضرورت انجام سخنرانی در کنگره امریکا با وجود تبعات منفی این اقدام برای دولت عبری تأکیدی دوباره بر درستی رویکردی است...
...که دستگاه سیاست خارجی کشورمان برخلاف رویه توأم با تنش و منجر به انزوای دولت پیشین اتخاذ کرده و چنان فضایی را ایجاد کرده است که اکنون رسانه‌ها، شخصیت‌ها وگروه‌های مختلف اسرائیلی به روشنی اذعان دارند که این رژیم از نظر انزوای بین‌المللی در بدترین وضعیت خود از زمان تأسیس تاکنون قرار گرفته است تا جایی که آن «روابط ویژه ای» که در سال 1962و در دیدار جان اف کندی و گلدا مایر بر آن تأکید می‌شد و کمک 121 میلیارد دلاری امریکا از سال 1948 تا 2014 را ممکن ساخته بود اکنون علاوه بر دلخوری دولت امریکا از هم‌پیمان سنتی خود به بروز تردیدهایی در داخل امریکا و حتی اروپا انجامیده است، چنانکه فدریکا موگرینی رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا هم پس از سخنرانی نتانیاهو در موضع‌گیری که به نظر می‌رسید، مخاطب آن نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی باشد، تأکید کرد، «هراس افکنی در این مرحله کمکی نمی‌کند» و «ما در حال نزدیک شدن به یک توافق هستیم».
ارسال نظر
