اوباما با روحانی در نیویورک دیدار کند

روزنامه نیویورک تایمز در تحلیلی به قلم راجرکوهن ایران را جزیره ثبات منطقه خاورمیانه خواند و افزود دیپلماسی اجبار با ایران پاسخگو نیست وآمریکا باید ابتکار عمل را آغاز کند و به طور مستقیم با دولت جدید ایران وارد مذاکره شود.

کوهن نوشت: آیا حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران یک تغییر دهنده بازی است؟ نشانه‌های اولیه این احتمال را تقویت می‌کند، نشانه‌هایی که نادیده گرفتن آنها می‌تواند ابلهانه به نظر برسد. ادبیات جنجالی، لحن ضد غربی، اتهامات، نفی هولوکاست، و مواضع تهاجمی محمود احمدی نژاد،رئیس جمهور پیشین اکنون رفته است.  لازم نیست مسحور پیام توئیت اخیر منسوب به روحانی شوید که سال نو یهودی را تبریک گفت. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل "تحت تاثیر" قرار نگرفت. روحانی، مذاکره کننده هسته‌ای سابق ایران و تحصیل کرده در غرب سیاستمداری عملگراست که نسبت به تمایل  ایرانی‌ها برای عادی سازی روابط با جهان آگاه است. روحانی قول«پیگیری سیاست آشتی جویانه»- که البته بدون توافق و سازش بر سر پرونده هسته‌ای صورت نمی گیرد- را داد.

دلایل زیادی وجود دارد که به این مواضع روحانی با دیده تردید نگاه کنیم، بی‌اعتمادی عمیقی که بر روابط ایران و آمریکا سایه افکنده است از آن جمله است. اما باید به جای پیش‌داوری از طریق تشدید تهدیدها و تحریم‌ها که نتانیاهو خواهان آن است، چشم انداز جدیدی که روحانی ایجاد کرده را مورد محک قرار داد. کنگره باید در اصرار خود برای تنبیه ایران مکث کند.

در بحران سوریه،روحانی کاربرد سلاح های شیمیایی را به شدت محکوم کرد. ایران خود در جنگ 8 ساله قربانی این سلاح‌ها توسط رژیم صدام شد که حمایت ضمنی آمریکا را نیز به همراه داشت. رئیس جمهور ایران به همان شدت با دخالت نظامی آمریکا در سوریه نیز مخالفت کرد. محمد جواد ظریف، دوست و وزیر خارجه روحانی نیز پیام تبریکی به مناسبت سال نو یهودی ارسال کرد.

همزمان ایران یکی از متحدان و حامیان اصلی دولت سوریه باقی مانده است. مثال آلیس در سرزمین عجایب برای نشان دادن پیام های متضادی که از ایران به گوش می‌رسد به کار می آید. علیرغم افزایش فشارها بر ایران در عرصه های سیاسی و اقتصادی، همچنان این کشور چهره ای مقاوم از خود نشان می‌دهد. در مقایسه با معیارهای سوریه، عراق، افغانستان، و مصر، ایران یک جزیره ثابت در منطقه است.

جمهوری اسلامی همچنین در انتخابات اخیر خود نشان داد که از بیشتر کشورهای مسلمان دیگر آزادتر است. جمهوری اسلامی برای ماندن ایستاده است. تهران دانش هسته‌ای را تا حد گسترده‌ای کسب کرده است، و به دنبال کسب این دانش بدون تصمیم به تولید سلاح هسته‌ای است. انتخاب روحانی حاکی از خواست جامعه ایران برای خروج از یک بن بست است. بدین معنا که قبل از آنکه آمریکا خط قرمز دیگری رسم کند، گفتگو کنید.

این اقدام نیاز به اتخاذ رویکرد جدید در دولت اوباما دارد. آمریکا باید ابتکار عمل را آغاز کند و به طور مستقیم با دولت جدید ایران وارد مذاکره شود. دیپلماسی اجبار، که از سوی دنیس راس مشاور سابق اوباما در امور ایران پیشنهاد شده، ضد و نقیض است چرا که همواره وزنه اجبار بر سمت دیپلماسی غالب است. هدف باید یک گفتگوی گسترده باشد که در طی یک روند مرحله به مرحله، ایران موافقت کند تا خود را در غنی سازی محدود برای اهداف صلح آمیز تحت نظارت نظارت دقیق بین المللی صورت گیرد و از سوی دیگر تحریم ها نیز به طور تدریجی رفع شود.

روحانی و اوباما هر دو در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک شرکت خواهند کرد. آنها باید با یکدیگر دیدار کنند. زیر پوست یک دشمنی کهنه، در پشت پرده  زمینه‌های بالقوه همکاری زیادی وجود دارد. همچنان که کریم سجاد پور، تحلیلگر موسسه کارنگی اشاره کرد:« سقوط دولت بشار اسد، زمینه منافع مشترک تهران و واشنگتن را برای مقابله با جریان های تندرو ایجاد می کند.»