رویدادی بی سابقه در پاکستان؛ تشکیل دولت بدون حضور جناح برنده

 
نتایج اولیه انتخابات شورای ملی پاکستان صبح امروز اعلام شد و با شمارش بیش از ۹۰ درصد آرا، نامزدهای مستقل توانستند ۹۹ کرسی را از آن خود کنند که ۸۸ نفر آن‌ها عضو حزب «تحریک انصاف» به رهبری «عمران خان» هستند.
 
انتخابات روز پنج شنبه (۸ فوریه) در حالی برگزار شد که حزب «تحریک انصاف» اجازه حضور در رقابت را نداشت و عمران خان نیز با دهها عناوین اتهامی (طی یک کودتای سیاسی) در زندان به سر می‌برد، از این رو حزب تصمیم گرفت که نامزدهای خود را به شکل مستقل وارد انتخابات کند.
 
عمران خان روز گذشته (جمعه) در ویدئویی که با هوش مصنوعی ساخته شده بود، از هوادارانش خواست که «هم‌اکنون از خود قدرت نشان داده و از آراء خود محافظت کنند». همزمان اعتراضات خشونت‌باری در سراسر پاکستان در پی گمانه‌زنی‌هایی در خصوص تقلب انتخاباتی و شمارش کند آراء برگزارش شد و حتی کمیسیون حقوق بشر پاکستان نیز درباره «فقدان شفافیت» در انتخابات پاکستان هشدار داد و نتایج انتخابات را «بسیار نگران‌کننده» توصیف کرد.
 
نتایج اعلام شده بر خلاف تمامی پیش‌بینی‌ها بود، در حالی که بسیاری گمان می‌کردند در نبود عمران خان، حزب نواز شریف یا همان «مسلم لیگ پاکستان» (PMLN) اکثریت را از آن خود کند، اما این حزب تاکنون ۷۱ کرسی را برده است.
 
حزب چپ میانه «مردم پاکستان» به رهبری «بلاول بوتو زرداری» (وزیر خارجه فعلی و فرزند بی نظیر بوتو) نیز در رتبه سوم قرار گرفته و توانسته تاکنون ۵۳ کرسی را برنده شود.
 
باقی احزاب خرد و کوچک از جمله «حزب عوامی ملی»، حزب «جنبش متحد قومی»، «جماعت اسلامی»، «جمعیت علماء الاسلام» و دیگر احزاب نیز تاکنون بیش از ۲۸ کرسی نتوانسته‌اند به دست آورند، در حالی که بسیاری از آن‌ها امید داشتند در نبود عمران خان، بخت با آن‌ها یار باشد، که نبود.
 
تا اینجای کار تنها تکلیف ۱۵ کرسی مشخص نشده است که به هرحال اگر همه آن‌ها هم به حزب مسلم لیگ برسد، باز هم نواز شریف به اکثریت نمی‌رسد و همچنان در رتبه دوم خواهد بود که امکان تشکیل ائتلاف را نخواهد داشت.
 
طبق قانون انتخابات پاکستان، اگر هیچ حزبی اکثریت (نیم+یک) آرای رأی دهندگان را نتواند از آن خود کند، حزب پیروز (با بیشترین کرسی) باید اقدام به ائتلاف سازی کند. اما آیا این اجازه به نامزدهای مستقل که بیشترین کرسی را برده‌اند داده می‌شود؟ چنین رویدادی در تاریخ سیاسی پاکستان و اصولا در تاریخ سیاسی بسیاری از کشورها بی سابقه است که نامزدهای مستقل بیشترین کرسی را از آن خود کنند.
 
اما گویا اراده حاکم در پاکستان بر این استوار شده است که نواز شریف نخست‌وزیر باشد. او در ماه اکتبر سال گذشته پس از ۴ سال تبعید خودخواسته در انگلیس به پاکستان بازگشت. ظرف چند هفته، دادگاه اتهامات فساد علیه او را لغو کرد و ناظران را به این باور رساند که او توسط ارتش به عنوان نخست وزیر آینده کشور انتخاب شده است.
 
از این رو نواز شرف در پیامی از دیگر احزاب خواسته است تا در ائتلاف با او اقدام به تشکیل دولت کنند.
 
این مرد جنجالی صحنه سیاسی پاکستان تاکنون سه بار نخست‌وزیر این کشور بوده است، یک بار از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳، بار دیگر از ۱۹۹۷ الی ۱۹۹۹ و سومین بار نیز از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ در رأس دولت قرار داشت که در این سال با حکم دادگاه عالی پاکستان در پی رسوایی «اسناد پاناما» از سمت خود برکنار شد. دادگاه همچنین او را از حضور در هرگونه مناصب رسمی منع و او را به ۱۰ سال زندان محکوم کرد.
 
نواز شریف در سال ۲۰۱۹ به دلیل «ملاحظات بشردوستانه» آزاد شد و مقامات پاکستان به او اجازه دادند که کشور را ترک کرده و به انگلیس برود. او اکتبر سال گذشته به پاکستان بازگشت و تمامی اتهامات او نیز بخشیده شد!.
 
با این تفاصیل به نظر می‌رسد که فضای سیاسی پر التهابی در انتظار پاکستان خواهد بود، برای اولین بار اپوزیسیونی در پارلمان حضور خواهد داشت که بیشترین رأی را از آن خود کرده است، باید دید که آیا نواز شریف از در مصالحه با مستقلین حامی عمران خان وارد خواهد شد یا ستیز با هرآن‌چه به عمران خان مربوط می‌شود را ادامه خواهد داد.