ناگفته نماند مردم شهید پرور خوزستان چه به لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ معنوی بر گردن تمام ایران حق دارند. مضاف بر آنکه شأن و عظمت مردم این خطه بسیار فراتر از آن است که شاهد چنین مشکلاتی در زندگی خود باشند.
روزنامه «آرمان» در یادداشتی با عنوان «وقتی ریزگردها سیاسی می شود» به قلم «محمدرضا تابش» نوشته است:بنابه اذعان کارشناسان مسئله ریزگردها موضوعی نیست که دفعتا عارض کشور شده باشد. ده ها سال کم کاری و بی توجهی به محیط زیست و عدم رعایت ضوابط زیست محیطی در اجرای پروژه ها و همچنین عدم تعهد کشورهای مجاور به انجام اموری که باید در تثبیت شنهای روان انجام دهند امروز موجب ایجاد بحرانی به نام «ریزگرد» شده است؛ به عبارت دیگر برای بررسی این موضوع لازم است هم به بعد داخلی و هم بعد خارجی این مسئله توجه شود.در بعد خارجی معضلی همچون تالابهای هورالعظیم، هورالهویزه و... وجود دارند که امروز قطره ای آب ندارند. این موضوع وقتی درکنار اختلافات کشورهای همجوار مانند ترکیه و عراق قرار می گیرد که موجب ایجاد سد بر سر راه دجله و فرات می شود نتیجه ای جز تبدیل بخش وسیعی از بیابانهای منطقه بخصوص کشور عراق به کویر ندارد. مسئله ای که منشأیی شده است برای ایجاد ریزگردها و البته بی تعهدی کشورهایی از جمله اردن، عربستان و سوریه در رابطه با اجرای پروتکل های بین المللی برای جلوگیری از بیابان زایی که البته عدم دقت در حفظ محیط زیست و ضوابط زیست محیطی بر دامنه این مشکلات می افزاید.اما قطعا تمام مسائل متوجه بعد خارجی نیست و بخش دیگر آن معطوف به داخل کشور است. به عبارت دیگر از زمان رژیم گذشته برای تثبیت شن های روان مالچ پاشی و کشت گیاهان کویری که در چنین آب و هوایی رشد خوبی دارند مانند گز و تاق صورت می گرفت که برای نمونه این کار در یزد انجام گرفت و به همین دلیل امروز دیگر از طوفانهای شن به شکل سابق خبری نیست اما متاسفانه این اقدامات در جنوب کشور با بی توجهی مواجه شد و در مقابل طرح های صنعتی و عمرانی بدون توجیهات زیست محیطی صورت گرفت و مجموع این مسائل موجب بروز مشکلات و بحران آلودگی هوای خوزستان شده است. یعنی امروز هم پدیده ریزگرد و هم معضل آلودگی هوا که دست کمی از مشکل ریزگردها ندارد نتیجه سیاستهای غلط گذشته است.
ناگفته نماند مردم شهید پرور خوزستان چه به لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ معنوی بر گردن تمام ایران حق دارند. مضاف بر آنکه شأن و عظمت مردم این خطه بسیار فراتر از آن است که شاهد چنین مشکلاتی در زندگی خود باشند به همین منظور لازم است تا دولت اعتباراتی را برای رفع این معضلات منظور نماید که البته در این رابطه اقداماتی نیز صورت گرفته است؛ برای مثال از سال گذشته وزارت نفت ملزم شده بخشی از آلاینده های زیست محیطی را از طریق اعتباراتی که اختصاص می دهد جبران نماید. نباید فراموش کرد سازمان محیط زیست دستگاهی حاکمیتی است و نمی توان تمام انتقادات را متوجه این دستگاه دانست چه بسا در بسیاری مواقع این نمایندگان هستند که فشار وارد می کنند تا محیط زیست دستخوش تغییرات شود، نمونه بارز آن را می توان در مسئله جنگل اَبر دید. بنابراین نمایندگان نیز در این میان مسئولند و نمی توانند با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت همه چیز را به گردن دولت و سازمان حفاظت محیط زیست بیندازند.باید این مسئله به صورت کارشناسی بررسی و برای مقابله با آن اقدام کرد. آنچه بسیار جای تاسف دارد اینکه برخی اصرار دارند این مشکل را سیاسی کنند به عبارت دیگر خانم ابتکار که الحق والانصاف از نیروهای برجسته، متخصص و وزنه ای در دولت یازدهم محسوب می شود به دلیل داشتن تفکری خاص یک روز به بهانه بنزین، روز دیگر با حربه آلودگی و امروز به بهانه ریزگردها می خواهند ایشان را از سمت خود بردارند. بر این اساس لازم است خانم ابتکار به میدان بیایند و مسائلی را که حداقل از جانب مجلس به ایشان تعمیم داده می شود را بازگو کنند و حقایق را برای مردم روشن سازند تا همه بدانند اگر اختلالی در محیط زیست به وجود می آید چقدر مجلس، دولت و محیط زیست در آن نقش دارند.
ارسال نظر
