آتش‌سوزی‌های اخیر در این منطقه باعث رانش بخش کوچکی از زمین شد که خاک را به سمت چشمه جابه‌جا کرده بود و طلاها را در ۲۹ اوت در معرض دید نارسیندی قرار داد. طولی نکشید که آنها باقی گنج را کشف کردند که بخشی از یک گردنبند دیگر بود و فلزیاب‌ها به سرعت به یافتن قطعات باقی مانده کمک کردند.
رانش زمین در شمال اسپانیا به کشف دو گردنبند طلای عصر آهن کمک کرد که احتمالاً حدود ۲۵۰۰ سال پیش در انباری دفن شده بودند. دو گردنبند طلا با «تزیینات فراوان» که احتمالاً در حدود ۲۵۰۰ سال پیش در انباری دفن شده بودند، اخیراً پس از رانش زمین در شمال اسپانیا نمایان شدند. پابلو آریاس، استاد باستان شناسی ماقبل تاریخ در دانشگاه کانتابریا در اسپانیا و یک باستان شناس که در این کاوش شرکت داشت، گفت:« اولین گردنبند C شکل توسط سرجیو نارسیاندی، مردی که برای یک شرکت آبرسانی کار می‌کرد و وظیفه یافتن منبع آب در شهرداری پناملرا باخا در آستوریاس، یک منطقه خودمختار کوهستانی، را داشت، کشف شد.»
آتش‌سوزی‌های اخیر در این منطقه باعث رانش بخش کوچکی از زمین شد که خاک را به سمت چشمه جابه‌جا کرده بود و طلاها را در ۲۹ اوت در معرض دید نارسیندی قرار داد. طولی نکشید که آنها باقی گنج را کشف کردند که بخشی از یک گردنبند دیگر بود و فلزیاب‌ها به سرعت به یافتن قطعات باقی مانده کمک کردند.
سی ان ان گزارش داد که قطعات جواهرات باستانی که نشانه‌هایی از سایش نیز داشت، احتمالاً توسط اعضای طبقه بالای جامعه استفاده شده است. این نوع خاص از گردنبندهای ضخیم به عنوان تورک که از کلمه لاتین "torqueo" به معنی «پیچاندن» می‌آید، شناخته می‌شوند؛ این نام نه تنها شکل اغلب پیچ خورده آنها را منعکس می‌کند، بلکه نحوه ساخت بسیاری از این انواع گردنبند را نشان می‌دهد.
تورک‌های طلای کشف شده در شبه جزیره ایبری بیش از ۱ کیلوگرم وزن دارند که سنگین‌ترین آنها در شمال غربی ایبری تا به امروز تقریباً ۱.۸۱۲ کیلوگرم وزن دارد. اگرچه هنر به‌کار گرفته شده و شکل ظاهری در میان یافته‌های آستوریا و سایر نمونه‌های ایبری تقریبا مشابه است، وزن گردنبندهای جدید آستوریاس هنوز گزارش نشده است.
طبق گزارشات، گردنبندهای جدید ممکن است توسط مردم سلتی ساخته شده باشند و طلاسازان آنها را از میله‌های مرکزی با مارپیچ‌های طلا می‌ساختند. آریاس گفت:« هر دو گردنبند احتمالاً بخشی از گنجینه ای بودند، پنهان کردن عمدی اشیای ارزشمند، نوعی رفتار است که در حاشیه اقیانوس اطلس در دوران برنز و آهن بسیار رایج بود.»
آریاس خاطرنشان کرد که به احتمال زیاد، گردنبندها یا در یک گودال یا در یک ظرف فاسد شدنی دفن شده‌اند، مانند ظرفی که از چوب یا چرم ساخته شده و مدت هاست که پوسیده شده است و اکنون آثاری از آن نیست. نمونه‌های خاک برای آنالیز شیمیایی گرفته شد تا مشخص شود که آیا چنین ظرفی ممکن است وجود داشته باشند یا خیر.
اگرچه آریاس گفت که گردنبندها با هنر ماهرانه‌ای که به آسانی می‌توان دید، «تزیین فراوان» شده‌اند، اما همچنین گفت «بسیار مهم است که مردم متوجه شوند، اهمیت باستان شناختی یک یافته بیشتر در اطراف آن است تا در خود شی.» بافت اطراف و به عنوان مثال این که آنها احتمالاً در انباری دفن شده‌اند، می‌تواند جامعه، فرهنگ و صنعتگری آن دوره را روشن کند و می‌تواند از اهمیت بالاتری نسبت به خود گردنبندهای طلا برخوردار باشد.
طبق گزارشات، محققان اکنون از تکنیک‌های غیرمخرب برای تعیین محل استخراج فلزات گردنبند و نحوه استفاده صنعتگران باستانی از تکنیک‌های طلاسازی، استفاده می کنند.
آتش‌سوزی‌های اخیر در این منطقه باعث رانش بخش کوچکی از زمین شد که خاک را به سمت چشمه جابه‌جا کرده بود و طلاها را در ۲۹ اوت در معرض دید نارسیندی قرار داد. طولی نکشید که آنها باقی گنج را کشف کردند که بخشی از یک گردنبند دیگر بود و فلزیاب‌ها به سرعت به یافتن قطعات باقی مانده کمک کردند.
سی ان ان گزارش داد که قطعات جواهرات باستانی که نشانه‌هایی از سایش نیز داشت، احتمالاً توسط اعضای طبقه بالای جامعه استفاده شده است. این نوع خاص از گردنبندهای ضخیم به عنوان تورک که از کلمه لاتین "torqueo" به معنی «پیچاندن» می‌آید، شناخته می‌شوند؛ این نام نه تنها شکل اغلب پیچ خورده آنها را منعکس می‌کند، بلکه نحوه ساخت بسیاری از این انواع گردنبند را نشان می‌دهد.
تورک‌های طلای کشف شده در شبه جزیره ایبری بیش از ۱ کیلوگرم وزن دارند که سنگین‌ترین آنها در شمال غربی ایبری تا به امروز تقریباً ۱.۸۱۲ کیلوگرم وزن دارد. اگرچه هنر به‌کار گرفته شده و شکل ظاهری در میان یافته‌های آستوریا و سایر نمونه‌های ایبری تقریبا مشابه است، وزن گردنبندهای جدید آستوریاس هنوز گزارش نشده است.
طبق گزارشات، گردنبندهای جدید ممکن است توسط مردم سلتی ساخته شده باشند و طلاسازان آنها را از میله‌های مرکزی با مارپیچ‌های طلا می‌ساختند. آریاس گفت:« هر دو گردنبند احتمالاً بخشی از گنجینه ای بودند، پنهان کردن عمدی اشیای ارزشمند، نوعی رفتار است که در حاشیه اقیانوس اطلس در دوران برنز و آهن بسیار رایج بود.»
اگرچه آریاس گفت که گردنبندها با هنر ماهرانه‌ای که به آسانی می‌توان دید، «تزیین فراوان» شده‌اند، اما همچنین گفت «بسیار مهم است که مردم متوجه شوند، اهمیت باستان شناختی یک یافته بیشتر در اطراف آن است تا در خود شی.» بافت اطراف و به عنوان مثال این که آنها احتمالاً در انباری دفن شده‌اند، می‌تواند جامعه، فرهنگ و صنعتگری آن دوره را روشن کند و می‌تواند از اهمیت بالاتری نسبت به خود گردنبندهای طلا برخوردار باشد.
طبق گزارشات، محققان اکنون از تکنیک‌های غیرمخرب برای تعیین محل استخراج فلزات گردنبند و نحوه استفاده صنعتگران باستانی از تکنیک‌های طلاسازی، استفاده می کنند.
منبع: livescience
ارسال نظر
