این دایناسور زره‌پوش ۱۰۰ میلیون سال پیش می‌زیسته‌ است!

خبرآنلاین:معمولاً وقتی در مورد یک کشف باستان‌شناسی مطالعه می شود، انتظار میرود استخوان های یک دایناسور مورد مطالعه قرار گیرد نه جسد دست نخورده آن!

 آنچه در تصویر بالا می بینید سالم‌ترین فسیل دایناسور کشف شده تا به امروز است. پوست بسیار ضخیم و سنگ شده دایناسور به همراه تمام استخوان ها، دست نخورده باقی ماندند. دیرینه شناسان مطمئن بودند که هرگز دایناسورها را در چنین شرایط خوبی نخواهند دید و با این حال این کشف بزرگترین شگفتی در ۱۵۰ سال گذشته در باستان شناسی را قم زده‌است.

جالب‌ است بدانید، این کشف حتی توسط باستان شناسان انجام نشده است، بلکه در واقع توسط یک معدنچی انجام شده‌است. جسد نودوسور به طول ۱۸ فوت (۵.۵ متر) که دمش را گم کرده بود در معدن هزاره سانکور در آلبرتا پیدا شد. دو کارگر که در حال استخراج ذغال سنگ و ماسه‌های نفتی بودند و با بیل مکانیکی کار می‌کردند، چیزی را پیدا کردند که بسیار سفت و سخت به نظر می‌رسید. یک تکه سنگ بزرگ که پس از نگاه دقیق‌تر، شباهتی به دایناسور داشته‌است.

بر اساس تجزیه و تحلیل های انجام شده توسط دیرینه شناسان بر روی این فسیل دایناسور، آنها تأیید کردند که این در واقع یک نودوزاروس، خویشاوند نزدیک آنکیلوزاروس است.

برای مطالعه آخرین وعده غذایی این دایناسور، محققان اسلایدهایی از چند تکه به اندازه توپ پینگ پنگ از محتوای فسیل شده معده آن ساختند. آنها دریافتند که برگ‌ها تقریباً ۸۸ درصد از مواد گیاهی را تشکیل می‌دهند و کمتر از ۷ درصد آن را ساقه و چوب تشکیل می‌دهند. اگرچه این موجود ظاهر ترسناکی دارد، اما گونه‌های Nodosaurus گیاهخوار هستند و پوست زره مانند آنها، از آنها در برابر موجودات گوشتخوار محافظت می کند.

تصویر بالا نشان می دهد که دایناسور در زمان زنده بودن چه شکلی بوده است. بر اساس قدمت کربن فسیل، دایناسور می تواند حداقل ۱۰۰ میلیون سال سن داشته باشد.

شاید این کشف آسان بوده باشد، اما بازیابی فسیل خود بسیار دشوار بود. پس از کشف، معدنچیان فقط سر را پیدا کردند و به ادامه استخراج نپرداختند. چرا که احتمال تخریب فسیل وجود داشته‌است. بنابراین کارشناسان وارد عمل شدند و برای اینکه قطعه را با دقت حفر کنند و آن را از معدن خارج کنند، تقریباً ۷۰۰۰ ساعت را در طول ۶ سال صرف کردند.

اگرچه این کشف در سال ۲۰۱۱ انجام شد، اما در سال ۲۰۱۷ در معرض دید عموم قرار گرفت. حتی تا به امروز، آسیب شناسان موزه دیرینه شناسی سلطنتی تایرل هنوز در حال تجزیه و تحلیل این فسیل هستند تا تصویر بهتری از زندگی این نوع موجودات در ۱۰۰ میلیون سال پیش ارائه دهند. نام کامل این فسیل خاص Nodosaurus Borelopelta Markmichelli است، به این دلیل که مارک میشلی کسی بود که بیشترین تلاش را برای بازیابی این فسیل انجام داد.

چگونه این فسیل برای مدت طولانی دست نخورده باقی مانده است؟

هر نوع موجودی پس از مرگ باید با گذشت زمان تجزیه شود، اما اتفاق بسیار جالبی در خصوص این دایناسور رخ داده است. یک نوع فرآیند مومیایی میلیون ها سال پیش به طور طبیعی اتفاق افتاده است و پروژه فسیلی نمایش جالبی از چگونگی وقوع این اتفاق را نشان می دهد.

این فرآیند تافونومیک نامیده می شود و شامل ۵ مرحله است؛ جداسازی، پراکندگی، تجمع، فسیل شدن و تغییر مکانیکی.

روشی که کارشناسان فکر می‌کنند این فسیل دایناسور تا اینجای کار را ساخته است، مرگ او در کنار ساحل دریای کم عمق داخلی در آلبرتا است که از خلیج مکزیک تا اقیانوس آرتیک امتداد دارد. این دایناسور یا در غرق شدن جان خود را از دست داده و یا در کنار ساحل مرده و توسط آب گرفته شد است. این دایناسور به احتمال زیاد درست مانند یک ماهی مرده شناور بوده و به دلیل گرمای زیاد که در آن دوران غالب بود، بدن این موجود تجزیه شده و پر از گاز شده است.

پس از وقوع اثر نفخ، جسد منفجر می‌شد و به ته دریا فرو رفته؛ تا جایی که شرایط آنقدر بد بود که هیچ لاشخوری باقیمانده جسد را نمی‌خورد. پس از میلیون ها سال، جسد فرآیند مومیایی طبیعی را آغاز کرده و بنابراین دست نخورده باقی مانده تا به طور تصادفی توسط باستان شناسان پیدا شود.

منبع: هیستوری‌آف‌یستردی