اسکن‌ها این امکان را فراهم کرد که مشخص شود این مرد جوان از طبقه فرا دست جامعه است، چون «دندان‌ها و استخوان‌های سالمی داشت و هیچ نشانه‌ای از سوءتغذیه یا بیماری نداشت» و همچنین به این دلیل که بقایای او با استفاده موادی «با کیفیت بالا» مومیایی شده بود که فرآیندی که شامل برداشتن مغز و اندام‌های داخلی است.
توت‌عنخ‌آمون رقیب پیدا کرده است. این رقیب نوجوانی است که به طبقه فرادست مصر باستان تعلق داشته و ۲۳۰۰ سال پیش با قلبی از طلا مومیایی شده است.جسد این مرد جوان که گمان می‌رود در سن ۱۴ یا ۱۵ سالگی مرده باشد، برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ پیدا شد. با این حال، بقایای آن بیش از یک قرن به همراه ده‌ها جسد دیگر، بدون بررسی کامل توسط کارشناسان، در انبارهای موزه مصر در قاهره نگهداری می‌شد.
زمانی که تیمی به رهبری دکتر سحار سلیم از دانشگاه قاهره تصمیم گرفتند این مومیایی را با استفاده از یک سی‌تی اسکنر مطالعه کنند، این وضعیت تغییر یافت.
تصاویر نشان داد که جسد متوفی ۴۹ حرز (بلاگردان) از ۲۱ نوع مختلف دارد که بسیاری از آنها از طلا ساخته شده‌اند. دکتر سلیم در مقاله‌ای که در مجله «مرزهای پزشکی» منتشر شد، اعلام کرد که به همین دلیل این مومیایی را «پسر طلایی» نامیده‌اند.
تیمی از محققان مصری از توموگرافی برای بررسی یک مومیایی ۲۳۰۰ ساله استفاده کردند که تقریباً یک قرن در انبار بوده است
گنج پنهان
اسکن‌ها این امکان را فراهم کرد که مشخص شود این مرد جوان از طبقه فرا دست جامعه است، چون «دندان‌ها و استخوان‌های سالمی داشت و هیچ نشانه‌ای از سوءتغذیه یا بیماری نداشت» و همچنین به این دلیل که بقایای او با استفاده موادی «با کیفیت بالا» مومیایی شده بود که فرآیندی که شامل برداشتن مغز و اندام‌های داخلی است.
این تصاویر نشان می‌داد که زیر بانداژهایی که بدن مرد جوان را پوشانده بود، شیئی به درازای دو انگشت در کنار آلت‌تناسلی ختنه نشده او وجود دارد. او همچنین زبانی طلایی در داخل دهان داشت و تکه جواهری به شکل قلب که آن نیز از طلا ساخته شده بود، در زیر قفسه سینه‌اش قرار داشت.
دکتر سلیم خاطرنشان کرد که مصریان باستان با هدف «حفاظت و حیات بخشیدن» به آنها در زندگی پس از مرگ، بر روی اجساد متوفیان خود حرز می‌گذاشتند.
این کارشناس گفت: «زبان طلایی داخل دهان برای اطمینان از این بود که متوفی بتواند در زندگی پس از مرگ صحبت کند.»
این تصاویر همچنین نشان می‌داد که به پای جسد مرد جوان صندل پوشانده شده و تاج گلی از سرخس بر سر دارد.
این مومیایی که تخمین زده می‌شود مربوط به اواخر دوره بطلمیوسی (حدود ۳۳۲ تا ۳۰ قبل از میلاد) باشد، در سال ۱۹۱۶ در ادفو، در جنوب مصر، کشف شد. این کشف شش سال قبل از اکتشافات به رهبری هاوارد کارتر، باستان‌شناس بریتانیایی بود که مقبره توت‌عنخ‌آمون را در دره پادشاهان پیدا کرد.
بقایای «پسر طلایی» را دو تابوت محافظت می‌کرد: در بیرون کتیبه‌ای به زبان یونانی وجود داشت و داخل آن از چوب ساخته شده بود. جسد نقابی طلایی بر چهره داشت.
تحقیق بدون تخریب
دانشمندانی که روی این پروژه کار می‌کنند معتقدند که این اولین بخش از یافته‌های بسیار است.
دکتر سلیم گفت: «مصر شاهد حفاری‌های گسترده در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود که منجر به نبش قبر هزاران جسد باستانی حفظ شده شد که بسیاری از آنها هنوز به شکل پیچیده در تابوت‌هایشان بودند.»
او افزود: «موزه مصر در قاهره از زمان افتتاح‌اش مخزنی برای این گنجینه‌ها بوده است. زیرزمین اين موزه پر است از مومیایی‌هایی که دهه‌ها است بدون مطالعه يا نمايش دور از دسترس مانده‌اند.»
این پژوهشگر گفت که در گذشته بانداژها از مومیایی‌ها جدا می‌شد و اجساد برای اهداف تحقیقاتی و سرگرمی به تفصيل تشریح می‌شدند.
این کارشناس گفت این روزها استفاده از برش‌نگاری (توموگرافی) کامپیوتری به ابزاری عالی برای بررسی بقایا بدون آسیب رساندن به آنها تبدیل شده است، این شیوه به دانشمندان اجازه می‌دهد تا «بیشتر در مورد سلامت، باورها و توانایی‌های انسان در دوران باستان» کاوش کنند.
او در پایان گفت: «برش‌نگاری کامپیوتری نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در رادیولوژی است. به جای استفاده از یک تصویر واحد، صدها تصویر از مقطع‌های نازک بدن را می‌توان ترکیب کرد تا یک مدل سه بعدی کامل ایجاد شود.»
منبع : بی بی سی
گنج پنهان
اسکن‌ها این امکان را فراهم کرد که مشخص شود این مرد جوان از طبقه فرا دست جامعه است، چون «دندان‌ها و استخوان‌های سالمی داشت و هیچ نشانه‌ای از سوءتغذیه یا بیماری نداشت» و همچنین به این دلیل که بقایای او با استفاده موادی «با کیفیت بالا» مومیایی شده بود که فرآیندی که شامل برداشتن مغز و اندام‌های داخلی است.
این تصاویر نشان می‌داد که زیر بانداژهایی که بدن مرد جوان را پوشانده بود، شیئی به درازای دو انگشت در کنار آلت‌تناسلی ختنه نشده او وجود دارد. او همچنین زبانی طلایی در داخل دهان داشت و تکه جواهری به شکل قلب که آن نیز از طلا ساخته شده بود، در زیر قفسه سینه‌اش قرار داشت.
دکتر سلیم خاطرنشان کرد که مصریان باستان با هدف «حفاظت و حیات بخشیدن» به آنها در زندگی پس از مرگ، بر روی اجساد متوفیان خود حرز می‌گذاشتند.
این کارشناس گفت: «زبان طلایی داخل دهان برای اطمینان از این بود که متوفی بتواند در زندگی پس از مرگ صحبت کند.»
این تصاویر همچنین نشان می‌داد که به پای جسد مرد جوان صندل پوشانده شده و تاج گلی از سرخس بر سر دارد.
این مومیایی که تخمین زده می‌شود مربوط به اواخر دوره بطلمیوسی (حدود ۳۳۲ تا ۳۰ قبل از میلاد) باشد، در سال ۱۹۱۶ در ادفو، در جنوب مصر، کشف شد. این کشف شش سال قبل از اکتشافات به رهبری هاوارد کارتر، باستان‌شناس بریتانیایی بود که مقبره توت‌عنخ‌آمون را در دره پادشاهان پیدا کرد.
بقایای «پسر طلایی» را دو تابوت محافظت می‌کرد: در بیرون کتیبه‌ای به زبان یونانی وجود داشت و داخل آن از چوب ساخته شده بود. جسد نقابی طلایی بر چهره داشت.
تحقیق بدون تخریب
دانشمندانی که روی این پروژه کار می‌کنند معتقدند که این اولین بخش از یافته‌های بسیار است.
دکتر سلیم گفت: «مصر شاهد حفاری‌های گسترده در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود که منجر به نبش قبر هزاران جسد باستانی حفظ شده شد که بسیاری از آنها هنوز به شکل پیچیده در تابوت‌هایشان بودند.»
او افزود: «موزه مصر در قاهره از زمان افتتاح‌اش مخزنی برای این گنجینه‌ها بوده است. زیرزمین اين موزه پر است از مومیایی‌هایی که دهه‌ها است بدون مطالعه يا نمايش دور از دسترس مانده‌اند.»
این پژوهشگر گفت که در گذشته بانداژها از مومیایی‌ها جدا می‌شد و اجساد برای اهداف تحقیقاتی و سرگرمی به تفصيل تشریح می‌شدند.
این کارشناس گفت این روزها استفاده از برش‌نگاری (توموگرافی) کامپیوتری به ابزاری عالی برای بررسی بقایا بدون آسیب رساندن به آنها تبدیل شده است، این شیوه به دانشمندان اجازه می‌دهد تا «بیشتر در مورد سلامت، باورها و توانایی‌های انسان در دوران باستان» کاوش کنند.
او در پایان گفت: «برش‌نگاری کامپیوتری نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در رادیولوژی است. به جای استفاده از یک تصویر واحد، صدها تصویر از مقطع‌های نازک بدن را می‌توان ترکیب کرد تا یک مدل سه بعدی کامل ایجاد شود.»
منبع : بی بی سی
ارسال نظر
