تو بازی ایران و عراق وقتی یاد اون صحنه که کی‌روش خیره به بنجامین ویلیامز منتظرش بود تا برسه کنار زمین می افتم، دیونه می شم، آخه یه مرد چقدر می تونه دوست داشتی باشه، اونجا احساس کردم یه ایرانیه اصیله، حال کردم با رفتارش، وقتی می بینم یه پرتغالی انقدر نسبت ایران و تیم ملی این کشور تعصب داره لذت می برم، البته بماند که وقتی اون نظرات غیرکارشناسی بعضی از این آقایون که نمیخوام بگم مربی استقلال و پرسپولیس هستند رو می شنویم دلم میگیره و از ته دل آه میکشم و ...با اومدن کی‌روش به تیم ملی، این تیم شخصیت برنده بودن گرفت، بعد از چند وقت تیم شدیم، جام جهانی رو یادش بخیر چقدر قشنگ جلوی نابت قهرمان جهان ایستادگی کردیم، آرژانتینی که در مقابل آلمان پرقدرت تا دقیقه 116 طاقت آورده بود. یه چیزه خیلی مهمتر ما تو جام جهانی می باختیم اما بدلیل بازی تیمی قشنگمون مردم خوشحال بودن، کی‌روش؛ با ما ایرونی ها چه کردی که عاشقت شدیم.
کی‌روش مرد محبوب این روزهای ما ایرونی هاست و هیچی نمیتونه حس خوب ما نسیت به کی‌روش رو عوض کنه. مردم فهیم ایران می دون چی خوبه و چی بد و می دونن که یکسری از این کارشناس ها و مربیا برای چی دارن کی‌روش رو نقد می کنند و مخالف حضورش تو تیم ملی هستند. مردم ایران همیشه حامی کی‌روش هستند و خواهند بود.
به امید روزی که با کارلوس کی‌روش قهرمان آسیا بشیم و در جام جهانی 2018 روسیه به مراحل بالاتر صعود کنیم.
ارسال نظر
