اگرچه هنوز به طور دقیق نمی‌دانیم که چرا جامعه‌ی مدرن شهروندان خود را مستعد آکنه می‌کند، یک چیز را با قطعیت می‌توانیم بگوییم و آن این است که شیوع آکنه در حال افزایشِ سریع است و از سال ۱۹۹۰ حدود ۴۸ درصد افزایش یافته است.فرادید نوشت: «نیمی از افرادِ بالای ۲۵ سال در جوامع مدرن آکنه دارند، در حالی که این مشکل پوستی اساساً در جوامع غیر صنعتی وجود ندارد. این تفاوت به ژنتیک هم ربطی ندارد. چیزی در زندگی جوامع غربی مدرن وجود دارد که مردمش را مستعد آکنه می‌کند. رژیم غذایی، استرس، بهداشتِ بیش از حد و ورزش نکردن همگی می‌توانند در بروز آکنه نقش داشته باشند. اگرچه هنوز به طور دقیق نمی‌دانیم که چرا جامعه‌ی مدرن شهروندان خود را مستعد آکنه می‌کند، یک چیز را با قطعیت می‌توانیم بگوییم و آن این است که شیوع آکنه در حال افزایشِ سریع است و از سال ۱۹۹۰ حدود ۴۸ درصد افزایش یافته است.
در دنیای غرب عجیب است کسی را پیدا کنید که تا به حال آکنه نزده باشد. صرف نظر از نژاد، به نظر می‌رسد همه تسلیم این مشکل پوستی بدمنظر شده‌اند. این مشکل پوستی زمانی ایجاد می‌شود که فولیکول‌های مو با چربی و سلول‌های مرده‌ی پوست مسدود می‌شوند. با وجود شیوع ۸۰ تا ۹۰ درصدیِ آکنه میان نوجوانانِ ساکنِ کشورهای پیشرفته، مبتلاشدن به این مشکل پوستی یکی از اتفاقات اجتناب‌ناپذیر زندگی است. آکنه نیمی از افراد را حتی تا بالای ۲۵ سال گرفتار خود می‌کند.
محققان به طرز شگفت‌انگیزی کشف کرده‌اند آکنه در جوامع غیر صنعتی وجود ندارد. مردم کیتاوان که در جزایر تروبریاند در نزدیکی پاپوآ گینه نو زندگی می‌کنند، شکارچیان آچی در پاراگوئه، اوکیناوایی‌ها پیش از استعمارِ جزیره‌شان در طول جنگ جهانی دوم، اینوئیت‌ها قبل از غربی‌شدنِ بیشتر و بسیاری دیگر حتی نوجوانان این مناطق که اختلالات هورمونی دارند اصلاً آکنه، جوش سرسفید یا سریاه را تجربه نمی‌کنند.
این تفاوت ناشی از ژنتیک نیست. وقتی افراد از این فرهنگ‌ها به ایالات متحده، اروپا، استرالیا، بخش‌های صنعتی‌شده‌ی آسیا یا تقریباً هرجای دیگری که مدرن‌سازی (مدرنیزه) بر آن حاکم است نقل مکان می‌کنند، درست مانند بقیه‌ی ما آکنه به سراغشان می‌آید. این به آن معناست که تعداد اندک یا بسیاری از فاکتورهای جامعه‌ی مدرن افراد را مستعد جوش صورت می‌کند. این فاکتورها چه هستند؟
عوامل جوش
برای مبتلایان به آکنه، پاسخ ساده به این پرسش که عوامل آکنه چه هستند جالب است، اما متاسفانه این پرسش، پاسخ ساده‌ای ندارد. علم یک دلیل برجسته را مشخص نکرده است. با این حال اگر نحوه‌ی زندگی کردن خودمان را با فرهنگ‌های بدون آکنه مقایسه کنیم شاید به نتیجه برسیم.
- رژیم غذایی ما بسیار متفاوت است. به طور خاص، افراد بدون آکنه کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده و شکرهای ساده‌ای را که سطوح انسولین را ناگهان بالا برده و عاری از فیبر هستند در قیاس با ما بسیار کمتر مصرف می‌کنند. اگرچه زمانی که مطالعات جمع‌آوری و تحلیل شدند، هیچ رابطه‌ای میان رژیم غذایی و آکنه یافت نشد.
- ما کمتر ورزش می‌کنیم. فعالیت منظم فیزیکی می‌تواند استرس را پایین آورده، التهاب را کاهش دهد و جریان خون را در پوست افزایش دهد. همگی این عوامل می‌توانند آکنه را کم کند. اما همچنان مطالعات رابطه‌ی روشنی میان ورزش و آکنه پیدا نکرده‌اند.
- ما کمتر در معرض نور خورشید هستیم. ما بیشترِ ویتامین دی مورد نیاز بدن‌مان را از نور خورشید تامین می‌کنیم. این ویتامین سرعت بهبود زخم را بالا می‌برد و از التهاب می‌کاهد. براساس مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۶ انجام شد، کسانی که آکنه دارند بیش از دو برابر کسانی که آکنه ندارند ممکن است دچار کمبود ویتامین دی باشند.
- ما استرس بیشتری داریم. سختی بی‌امان زندگی مدرن ممکن است با تداخل با سطوح هورمونی و تضعیف واکنش ایمنی، صورت ما را دچار آکنه کند.
- ما بیش از حد دوش میگیریم. تمام محصولات بهداشتی که مصرف می‌کنیم و شستشوی بیش از حد پوست، موجب برهم زدن تعادل میکروبیوم پوست می‌شوند. شاید اگر پوست را به حال خودش بگذاریم بهتر از خودش مراقبت کند.
- ما بیشتر در معرض آلودگی هوا هستیم. قرار گرفتن در معرض دی‌اکسید نیتروژن و دیگر آلاینده‌های هوایی ممکن است وضعیت آکنه التهابی را تشدید کند.
اگرچه هنوز به طور دقیق نمی‌دانیم چرا شهروندان جوامع مدرن مستعد آکنه هستند، چیزی را که با قطعیت می‌توانیم بگوییم این است که شیوع آکنه به سرعت در حال افزایش است. سال گذشته، محققان اعلام کردند از سال ۱۹۹۰، شیوع آکنه حدود ۴۸ درصد افزایش جهانی داشته و بارِ این شیوع در اروپای غربی و کشورهای پردرآمد در ناحیه‌ی آسیا-اقیانوسیه و آسیای شرقی بیشتر است.
ارسال نظر
