با کرنر نمی توان قهرمان شد

39سال از آخرین قهرمانی ایران در آسیا گذشته است و حال باید چهار سال دیگر به آن اضافه کرد، چرا که یک تیم کاملا دفاعی و بی برنامه در فاز هجومی راهی استرالیا شد و برابر عراقی که از روزهای خوبش فاصله داشت شکست خورد و به خانه بازگشت.

کی روش چهارسال قبل به ایران آمد.باکارنامه ای که درآن موفقیتی به عنوان سرمربی دیده نمی شد.دستیار همیشگی آلکس فرگوسن در منچستریونایتد زمانیکه به عنوان سرمربی کهکشانی های رئال مادرید را تحویل گرفت نتایج تاسف بار برای این تیم رقم زد.

قرار نگرفتن بین دو تیم اول لالیگا و شکست در لیگ قهرمانان سبب شد تا فلورنتینو پرز خیلی زود درب خروج باشگاه مادریدی را به مرد موازمبیکی نشان دهد.او تیمی را در اختیار داشت که روبرتو کارلوس، زیدان، دیوید بکام، رونالدوی برزیلی، ایکرکاسیاس، ایوان الگرا، رائول گونزالس و جمعی دیگر از بهترین های جهان در آن حضور داشتند اما کی روش با همین ستاره ها نیز نتوانست موفقیتی کسب کند.دلیل آن کاملا واضح بود؛ در رئال مادرید فوتبال دفاعی و حرف بیهوده زدن جایی ندارد و باید نتیجه گرفت.

کی روش بار دیگر فرصت سرمربی شدن را پیدا کرد و این بار تیم ملی پرتغال با ستارگانی چون کریستیانو رونالدو، نانی، په په، برونو آلوز، ریکاردو کوارسما به وی سپرده شد اما بازهم موفقیتی نصیب تیم تحت رهبری این مرد پرحرف نگردید.

در جام جهانی 2010، تیم ملی پرتغال تدافعی و حوصله سربر بازی می کرد و پس از حذف شدن از گردونه رقابت ها، کریستیانو رونالدو سرمربی تیمش را به باد انتقاد گرفت و اعلام کرد او فقط روش های دفاعی بلد است.

کی روش سرمربی تیم ملی ایران شد. از همان روز نخست دو دسته در مقابل کی روش قرار گرفتند، منتقدینی که اعلام می کردند او کارنامه موفقی ندارد و موافقانی که در ادامه به دوستان صمیمی اش در محافل خصوصی تبدیل شدند، او را مربی بین المللی و باتجربه می دانستند.

حضور در جام جهانی و کسب یک امتیاز در برزیل دستاورد مردی بود که قرار شد تیم ملی ایران را به مرحله دوم برساند. اما یک نیمه بازی خوب مقابل آرژانتین، تساوی برابر نیجریه با 90 دقیقه دفاع کردن و زیر توپ زدن و شکست 3 بر یک برابر بوسنی را کی روش به فوتبال ایران هدیه کرد.

درحالیکه همه در انتظار وداع این مربی از ایران بودند او با همان سیاست و البته دوستان صمیمی رسانه ای که در خبرگزاری ها، روزنامه ها و البته صدا و سیما بودند و به تعریف وتمجیدهای عجیب مشغول بودند با مبلغ گزاف 4 میلیون یورو برای هر سال ( حدود 16تا17 میلیارد تومان درهر سال همراه با دستمزد دستیارانش) ماندگار شد. البته ماندگاری و ابراز علاقه کی روش به ایران بی دلیل نبود، چراکه وی هیچ پیشنهاد خوبی برای سرمربیگری نداشت.

کی روش در ایران ماند تا حرف های تکراری خود را دوباره در نشست های خبری و تمرین های تیم ملی مطرح کند. 'می خواهیم بهترین باشیم و تیم ملی را به آرزویش برسانیم'، 'ایران هیچ بازی تدارکاتی نداشت وتحریم برآن فشار وارد می کند'... البته آرزوی ایران شکست برابر عراق نبود!

تیم ملی ایران راهی استرالیا شد و منتقدان به احترام تیم ملی و مردم سکوت کردند و امید به موفقیت داشتند. البته آنان که فوتبال را به خوبی می فهمند و به منافع خودشان فکر نمی کنند به خوبی می دانستند که این تیم به جایی نخواهد رسید.

تیمی که کاپیتان پابه سن گذاشته اش در زمین قدم می زند و فقط به رکورد علی دایی فکر می کند و فقط دفاع کردن را بلد است در مرحله گروهی برابر بحرین، قطر و امارات به برتری دست یافت و به عنوان تیم نخست صعود کرد.

نمایش تدافعی ایران در این 3 دیدار موجی از انتقاد را آغاز کرد؛ آیا تیم ایران برابر کشورهای حوزه خلیج فارس هم باید دفاع کند؟ آیا بحرین و قطر و امارات نیز آرژانتین و نیجریه هستند که جلوی آنان 90 دقیقه زیر توپ بزنیم و بعد بگویم خیلی خوب بازی کردیم!؟

آنانی که فوتبال را منطقی نگاه می کنند و کمی انصاف دارند به خوبی می دانند حق تیم ملی ایران در دیدار با امارات حتی تساوی نیز نبود. 3 پیروزی با ضربات کرنر تیم ایران را به عنوان صدرنشین راهی یکچهارم نهایی کرد.

درحالی که خیلی ها منتظر قهرمانی تیم ملی ایران بودند، این تیم با لژیونرهای متعدد و البته ناکارآمدش در باشگاه های اروپایی و کشورهای حوزه خلیج فارس، سرمربی پرادعا که مربیان و کارشناسان منتقدش را به توهین های مختلف به بی اطلاعی از فوتبال روز متهم می کرد و کاپیتان پا به سن گذاشته برابر عراق تسلیم شد.

مقابل عراقی که از روزهای اوج خود فاصله زیادی داشت تیم ایران هرچند از دقیقه 43 با اخراج مهرداد پولادی 10 نفره بازی می کرد اما به واقع تیم کشورمان چهره واقعی خودش را نشان داد.

تیمی بی برنامه و بدون تاکتیک که فقط دفاع کردن را بلد است، مغلوب عراق شد. تیمی که نمی توانست در میانه میدان توپ را چند ثانیه حفظ کند، تیمی که بلد نبود روی زمین تاکتیک های هجومی داشته باشد به امید ضربات پنالتی تلاش کرد و در نهایت مغلوب شد.

بدتر اینکه بدانیم تیم ملی عراق لیگ ندارد و حتی در کشور خود یک بازی تدارکاتی نیز برگزار نکرده است و مهمتر از همه اینکه یکی از بهترین بازیکنان این تیم در دیدار امروز با ایران یعنی یونس محمود حتی بدون تیم است .اما در تیم ما نفرات جوان آن با وجود تلاش فراوان نمی توانستند جای جواد نکونام و مسعود شجاعی را بگیرند و باید نیمکت نشین می شدند.

در نهایت آرزوهای مردم ایران در استرالیا بر باد رفت. مربی 4 میلیون یورویی بهانه تراشی کرد و داور را همانطور که انتظار می رفت دلیل این شکست دانست. اما همگان می دانند واقعیت چیز دیگری است و مرد موزامبیکی چیزی در چنته نداشت که برای فوتبال ایران رو کند.

میلیون ها دلار هزینه او و دستیارانش شد تا تیم ملی ایران را مقابل عراق بازنده کنند در حالیکه مربی وطنی تیم ملی عراق شاید یک دهم قرارداد کی روش را نیز دریافت نکند.

البته بعد از بازی با امارات مشخص بود که تیم ملی ایران برنامه ای درفاز هجومی ندارد و همگان نگران بودند، اما کی روش با حمایت رسانه ای به این گفته ها نه تنها نگاه نکرد بلکه سعی می کند با آمار و ارقام جو را تلطیف کند تا جام جهانی روسیه را هم با زیرتوپ زدن به پایان برساند.

منبع:ایرنا