باشگاه خبرنگاران: دوگونه خرس قهوه‌ای و سیاه آسیایی که در ایران زیست می‌کنند به علت عوامل انسانی و طبیعی در آستانه انقراض قرار دارند.
خرس قهوه‌ای پراکنش وسیعی در کشور دارد (در امتداد دو رشته کوه البرز و زاگرس)، اما جمعیت‌های بسیار کوچک موجود به دلیل فعالیت‌های انسانی به شدت چندپاره و گسسته شده اند.
این وضعیت به همراه تعارض شدید گونه با انسان، فراوانی خرس قهوه‌ای و کشتار بالای آن‌ها باعث ایجاد نگرانی شدید می‌شود.
اگرچه در فهرست سرخ اتحاد بین‌المللی (IUCN) خرس قهوه‌ای در رتبه "کمترین نگرانی" جای گرفته است، اما جمعیت ایرانی و خاورمیانه قطعا در این رتبه جای نمی‌گیرد.
در واقع این رتبه با شواهد موجود و روند سریع کاهش جمعیت خرس‌های ایران (و خاورمیانه) مطابقت ندارد. خرس‌ها از نظر بوم شناختی اهمیت زیادی دارند.
این گوشتخوار درشت جثه در رأس هرم غذایی قرار دارد و یک گونه چتر و کلیدی برای اکوسیستم محسوب می‌شود که شبکه گسترده‌ای از روابط را با اجزای زنده و غیر زنده محیط ایجاد کرده است.
خرس قهوه‌ای پراکنش وسیعی در کشور دارد (در امتداد دو رشته کوه البرز و زاگرس)، اما جمعیت‌های بسیار کوچک موجود به دلیل فعالیت‌های انسانی به شدت چندپاره و گسسته شده اند.
این وضعیت به همراه تعارض شدید گونه با انسان، فراوانی خرس قهوه‌ای و کشتار بالای آن‌ها باعث ایجاد نگرانی شدید می‌شود.
اگرچه در فهرست سرخ اتحاد بین‌المللی (IUCN) خرس قهوه‌ای در رتبه "کمترین نگرانی" جای گرفته است، اما جمعیت ایرانی و خاورمیانه قطعا در این رتبه جای نمی‌گیرد.
در واقع این رتبه با شواهد موجود و روند سریع کاهش جمعیت خرس‌های ایران (و خاورمیانه) مطابقت ندارد. خرس‌ها از نظر بوم شناختی اهمیت زیادی دارند.
این گوشتخوار درشت جثه در رأس هرم غذایی قرار دارد و یک گونه چتر و کلیدی برای اکوسیستم محسوب می‌شود که شبکه گسترده‌ای از روابط را با اجزای زنده و غیر زنده محیط ایجاد کرده است.
ارسال نظر
