روزنامه همشهری: وقتی ۱۰۰ هزار نفر برای سرود «سلام فرمانده» جمع شدند، گفتند طرفداران نظام همین‌ها هستند؛ حالا که ۳ میلیون نفر آمده‌اند، می‌گویند ربطی به جمهوری اسلامی ندارند

روزنامه همشهری نوشت: حدود ۳ میلیون نفر به خیابان آمدند. عدد بزرگی است. ارادت میلیونی به امیرالمومنین (ع) در مهمانی ۱۰ کیلومتری، حماسه‌ای غیرقابل انتظار رقم زد.

وقتی بیش از ۱۰۰ هزار عاشق حضرت حجت (عج) برای سرود سلام فرمانده در استادیوم آزادی جمع شدند، گفتند جمعیت طرفداران نظام در پایتخت همین‌ها هستند. حالا که ۳ میلیون نفر به خیابان آمده‌اند، می‌گویند این‌ها ربطی به جمهوری اسلامی ندارند. علاقه‌مندان اهل‌بیت (ع) هستند و تمام. درباره جمعیت خیره‌کننده تشییع سردار دل‌ها هم همین حرف‌ها را زدند. گفتند ملت به‌خاطر تجلیل از یک سرباز وطن آمده‌اند. اما واقعا میان این حضور میلیونی و طرفداری از جمهوری اسلامی، نسبتی وجود ندارد؟

جمهوری اسلامی را مساوی با چه چیز می‌دانید؟ نظامی که به‌خاطر کم‌کاری برخی از ما در بعضی بخش‌ها دچار عقب‌ماندگی شده؟ یا نظامی با آرمان‌های متعالی که به‌سوی آن‌ها حرکت می‌کند؟ دنیای امروز دنیای فقر است، دنیای گرسنگی و بی‌خانمانی است، دنیای ظلم و تبعیض است، دنیای سلطه و تجاوز است. امروز یک نظام و یک حکومت مقابل این دنیای تاریک، سر بلند کرده است. جمهوری اسلامی ادعای مبارزه با زورگویی و چپاول را دارد. ماهیت انقلاب ۵۷، همین‌ها بوده است. حالا این نظام با این آرمان‌ها و هدف‌ها، ایرادی هم داشته؟ حتما یک جا‌هایی نارسایی و نابسامانی در کار بوده است. اما استراتژی اصلی جمهوری اسلامی با همه نقص‌ها و خطاهایش، ایستادن مقابل ظلم، ستمگری و توقعات متکبرانه مستکبران است. جمهوری اسلامی را مساوی با همین ماهیت بدانید، نه خطا‌ها و اشتباهاتی که از کارگزاران این نظام می‌بینید.

جمعیت میلیونی حاضر در مهمانی ۱۰ کیلومتری عید غدیر چه کسانی بودند؟ حزب‌اللهی‌ها؟ چادری‌ها؟ هیئتی‌ها؟ جهادی‌ها؟ مسجدی‌ها؟ عکس‌های منتشر شده، حاضران را فراتر از این دسته‌بندی‌ها نشان می‌دهد. همه آمده بودند. برای همین هم این اجتماع توانست تلاش‌های هفته‌های اخیر معاندان برای ایجاد دوقطبی‌های باحجاب و کم‌حجاب و... را خنثی کند. اما وجه مشترک این جمعیت چه بود؟ آن‌ها تشنگان عدل علوی بودند، هواداران فراموش‌نشدنی‌ترین چهره تاریخ. آمده بودند تا از مرام و مسلک مردی بگویند که در حکومتش دین خدا را اقامه کرد، ظلم‌ستیز بود و عدالت‌خواه.

حالا برگردیم به ماهیت اصلی جمهوری اسلامی. اهداف حکومتی که در سال ۵۷ شکل گرفت در امتداد آرمان‌های حکومت علوی است. عدالت مطالبه جدی و اصلی جمهوری اسلامی است. ماهیت این نظام را با عدالت‌خواهی تعریف کرده‌اند. الگوی نظام ما، حکومت امیرالمومنین (ع) است. خودمان را با حکومت علوی برابر نمی‌دانیم؛ اما به سمت آن قله می‌رویم. راه دیگری وجود ندارد. حکومت‌های منحرف تاریخ کاری نکرده‌اند به جز ضربه زدن به بشریت. همت و تلاش جمهوری اسلامی نزدیک شدن به حکومت امیرالمومنین (ع) بوده است. در این راه موفق بوده‌ایم؟ حتما در تحقق عدل علوی نقص داشته‌ایم. کم‌کاری و اشتباه کرده‌ایم. کسی منکر این نواقص نیست. اما اصل و فلسفه این نظام را هم نمی‌توانیم انکار کنیم. اگر معنای حکومت عدل علوی، ایستادن مقابل زورگویی و ستمگری است، جمهوری اسلامی هم دقیقا با همین منش و مرام برپا شده است. بسیاری از ناکامی‌های امروز کشور هم حاصل فاصله گرفتن از همین ماهیت و هدف اصلی است.

میان کسانی که روز عیدغدیر در اجتماع میلیونی مردم حاضر شدند حتما منتقدان نظام هم حضور داشته‌اند. اینکه اشکالی ندارد. نقد عملکرد نظام یک چیز است، اعتقاد به ماهیت درست جمهوری اسلامی یک چیز دیگر. باید میان این منتقد با براندازی که اصل جمهوری اسلامی را قبول ندارد تفاوت قائل شویم. با همین منطق هم می‌توانیم بگوییم که ارادت میلیونی به ساحت مقدس امیرالمومنین (ع)، همان خواست و مطالبه روح و ماهیت اصلی جمهوری اسلامی و طرفداری از آرمان‌های اصلی این نظام است.