به اندازه کافی از مشکلات باخبر هستیم!

روزنامه اعتماد نوشت :این «تیم ملی دوست داشتنی» را نباید با مباحث انحرافی، به حاشیه کشاند. مردم ایران از تیم ملی شان موفقیت می خواهند و تلاش در مستطیل سبز

تیم ملی فوتبال ایران در نخستین دیدار، بحرین را شکست داده و هواداران حاضر در ورزشگاه و مردم ایران خوشحالند. قاعدتا فوتبال در همه جای دنیا محلی برای جشن ملی و ایجاد هیجان و نشاط است اما یک نفر در «جام ملت های آسیا» حرف هایی دیگر می زند. او سعی می کند از «سیاست» حرف بزند و بخش بزرگی از حرف هایش را به موضوعاتی خارج از مستطیل سبز ربط دهد. او کارلوس کی روش است و بعد از پیروزی تیمش اعلام می کند: « با چنین شرایطی تیم ملی نمی تواند پیشرفت کند و این اصلا عملی جوانمردانه در قبال ورزشکاران و فوتبالیست ها نیست. آنها قربانی محدودیت ها و تحریم های سیاسی شده اند. »

علی عالی در اعتماد نوشت: حرف های او در این شرایط شائبه برانگیز است، شاید هم از شائبه گذشته و به حقایق تازه یی نزدیک شده است. کی روش از ایران تصویری عجیب می سازد که به خاطر تحریم، شرایط نابرابری با رقبا دارد. همه ما حداقل در یک موضوع هم نظر هستیم و آن اینکه کی روش، مربی ای حرفه یی است و به خوبی از تیمش، مجموعه یی قابل اعتماد و باپرنسیب می سازد. کی روش معتبرترین مربی جام است. سطحی به مراتب بالاتر از سطح مربیان حاضر در تورنمنت دارد. کنفرانس های خبری اش شلوغ ترین کنفرانس مربیان این دوره است. اما چرا او به جای تاکید بر مسائل فنی و بیان موضوعات تکنیکی و تاکتیکی تیم از موضوعات غیرفنی می گوید و بدتر اینکه چرا بی درایتی های مدیریتی فوتبال را به تحریم ربط می دهد؟! او در کجای دنیا بوده که این گونه بی محابا از وضعیت دشوار یک کشور می گوید؟ یعنی فابیو کاپلو می تواند از وضعیت روسیه و کاهش ارزش روبل و کاهش قیمت نفت منطقه و البته بحران اوکراین بگوید؟! قطعا همه به او می خندند.

سطح حرف های کارلوس کی روش، قاعدتا سطح سخنان آقای رییس جمهور، وزیر یا حتی رییس فدراسیون یک کشور است. او با اینکه مسوولیت فنی تیم ملی فوتبال ایران را برعهده دارد، اما نوک پیکان سخنانش را به مسائل غیرفنی ربط می دهد و گویا قائل به اصل سلسله مراتب نیست. مگر او به اعضای هیات رییسه فدراسیون یا رییس یا حتی کمیته فنی اجازه اظهارنظر در مسائل فنی تیمش را می دهد که حالا از موضوعاتی می گوید که خارج از مستطیل سبز است، آن هم مسوولیتی که مربوط به دستگاه های اقتصادی و دیپلماسی است. قطعا کی روش روز اولش نیست که در ایران زندگی می کند، او در بدترین وضعیت وارد کشور شد و در بحبوحه تحریم، قراردادی سنگین با فدراسیون فوتبال امضا کرد؛ رقمی که حتی کشورهای عربی هم دیگر حاضر به پرداخت آن نیستند و باوجود دسترسی به منابع مالی فراوان به فروش نفت، از سرمربی بومی استفاده می کنند. آن هم در کشوری که نه اقتصادش با کشوری مثل ژاپن قابل مقایسه است و نه مثل عراق و عربستان و قطر قادر به فروش نفت یا گاز است. اما در شرایطی که دولتی با ظرفیت بالای سیاسی و دیپلماسی و همچنین مشروعیت مردمی و بین المللی روی کار آمده که به وضوح «هماهنگی ملی» را در همه ارکانش می توان دید و در بسیاری از مسائل خاورمیانه تبدیل به هژمونی منطقه یی شده و از همه مهم تر دارای دستگاه دیپلماسی فعال و اثرگذار است، چرا کارلوس کی روش باید از «تحریم ها» بگوید؟ آیا این موضوع به حیطه اختیارات او بازمی گردد؟ آیا این اظهارات بی ارتباط با تحولات اخیر در فدراسیون فوتبال نیست که حلقه اول مدیریت فدراسیون را نشانه گرفته است؟ گویی نوعی جریان سازی قوی اقتصادی قرار است زیر چتر تحریم پنهان شود و عجیب اینکه کی روش بین المللی، کمترین اطلاعات لازم را هم از شرایط کشور ندارد و منابع محدود اطلاعاتی، اطلاعات غلط به او می دهند. آیا این سخنان آگاهانه است یا ناآگاهانه؟ هرچه باشد بازی خطرناکی است و جنس حرف ها نشان دهنده اطلاع از وضعیت است.

کی روش به چه حقی از تحریم ها می گوید وقتی خودش اجازه ورود احدی را به حوزه فنی نمی دهد و حتی مربی ایرانی را برای کنار تیم ملی بودن، نمی پسندد؟ او که از شرایط تحریم آگاه است، حاضر است یک ماه از حقوق خودش بگذرد یا حتی دیر آن را دریافت کند؟ روزهایی که در دوبی ماند تا پولش واریز شود را هنوز به یاد داریم. ماجرای آل اشپورت و دریافت یکصدهزار دلار را هنوز فراموش نکردیم آقای کی روش دوست داشتنی. تریبونی که در دست شماست، برای وحدت یک جامعه ا ست و چشم «امید» یک ملت به بارقه های امید تیم تان است. جنس این حرف ها برای سیاسی هاست و حرف های سرمربی تیم ملی فوتبال هزینه های بالا در تغییرات اجتماعی دارد و موجب ریزش سرمایه های اجتماعی می شود. ایران در شرایط امروز حتی قادر به فروش نفتش است، گاز هم می فروشد، اتومبیل و فرش و بسیاری از تولیداتش را هم صادر می کند و مراودات بین المللی فراوانی هم دارد، قطعا فدراسیون فوتبال هم در لیست شرکت های تحریم نیست و بهتر است قدری مطالعه در این زمینه داشته باشید. چرا کی روش بر همان طبلی باید بکوبد که به جای ماندگان و بازماندگان دولت گذشته بر همان طبل می کوبیدند؟ همان ها که از کنار تحریم های گذشته، خساراتی به مراتب بیشتر به منافع ملی کشور وارد آوردند و بدعت هایی برجای ماند که منافع یک کشور در نظر گرفته نشد. کی روش یا به وظایفش آشنا نیست یا آگاهانه در این خصوص اظهارنظر می کند که هر دو برای فوتبال ایران خطرناک است.

مگر هیچ کس از کی روش پرسید چرا «باید» اردوهای تیم ملی در آفریقا یا پرتغال برگزار شود؟! این حق اوست که درباره مسائل فنی تصمیم بگیرد. مگر می توان پرسید چرا محمد نوری خط خورد یا چرا سردار آزمون و جهانبخش از ابتدا در ترکیب نیست؟! این حق اوست که تصمیم بگیرد. حالا ماییم و یک جام. می خواهیم از فوتبال لذت ببریم. به اندازه کافی هم از مشکلات کشور باخبر  هستیم. این تیم باید برای قهرمانی بجنگد. شاید امسال بشود...