تیم ملی فوتبال ایران به زودی در جام ملت های آسیا به مصاف حریفان خود می رود. فضای عمومی فوتبال کشور به این صورت است که اکثرا از تیم ملی توقع حضور در فینال و حتی قهرمانی را دارند. بسیاری از اهالی فوتبال حرف از قدرت ایران در آسیا می زنند و هواداران هم مثل همیشه خوش بین هستند که ایران نتایج خوبی بگیرد. شاید بخشی از این توقعات هم مربوط به بازی های ایران در جام جهانی باشد. ایران در جام جهانی فراتر از آنچه تصور می شد مقابل آرژانتین کار کرد و نتیجه بدی هم نگرفت. همین عملکرد باعث شد توقعات از تیم کروش بالا برود و حالا همه انتظار داشته باشند ایران قهرمان آسیا شود.
قهرمانی در آسیا آرزوی هر ایرانی است و من هم آرزو دارم که ایران قهرمان
شود. اما باید نگاهی به روند آماده سازی تیم ملی بیندازیم و آن را با آماده
سازی سایر رقبا مقایسه کنیم. باید ببینیم به تیم ملی چه داده ایم و در
مقابل چه می خواهیم. تیم ملی در این مدت تدارک خوبی ندیده و با مشکلات
زیادی مواجه بوده است. در مقطعی از اردوهای تدارکاتی مشکل غیبت بازیکنان
سرباز و لژیونرها وجود داشت و در مقطعی دیگر، لغو بازی تدارکاتی با فلسطین.اما از آن طرف حریفان ما تدارک خوبی دیده اند. بازی های تدارکاتی زیادی داشته اند و اردوهای موثری برگزار کرده اند. با این حساب نباید در جام ملت ها انتظار معجزه داشته باشیم. باید امیدوار باشیم غیرت ایرانی یک بار دیگر خودش را نشان دهد و بازیکنان با غیرت و تعصبی که دارند، نتایج خوبی بگیرند. البته بازیکنان سایر کشورها هم غیرت دارند و با تمام وجود کار می کنند اما مزیتی که تیم ملی ایران دارد این است که غیر قابل پیش بینی است.
هر کسی هر کمکی که می تواند باید بکند تا تیم ملی موفق شود. در نهایت، موفقیت تیم ملی باعث سربلندی ایران می شود. اما به نظرم نباید کاری کنیم که بار روانی زیادی روی دوش تیم بیفتد. اجازه بدهیم بازیکنان با خیال راحت وارد زمین شوند و طوری برخورد نکنیم و حرفی نزنیم که بازیکن و مربی احساس کند اگر قهرمان نشویم فاجعه به بار می آید. اتفاقا باید بار روانی را از روی دوش تیم برداریم تا آن ها برنامه های کروش را در زمین پیاده کنند.
منبع: خبر آنلاین
ارسال نظر
