هرچند اصل موضوع بعدا فاش شد که این ورزشکاران! از نظر جسمی سالمند و کارت معافیت آنها ناسالم است. مشخص شد برخی ورزشکارانی که الگوی جوانان از طریق رسانه ها و مسئولان معرفی می شوند به جای آنکه تابع قانون باشند به هر ترفندی بدنبال قانون گریزی هستند.
روزنامه «سیاست روز» در یادداشت روز خود به قلم مهدی طلایی نوشت:1- عجیب و باور نکردنی اما واقعی از قشر ورزشکاران و فوتبالیست های مشغول در تیم های مطرح کشور و البته تیم ملی اند. با پول های میلیاردی که یک شبه از کیسه بیت المال نصیبشان شده، ولخرجی کردند و با رشوه تاییدیه پزشک گرفتند و بعد هم کارت معافیت خدمت مقدس! سربازی را گرفته و بعد هم باشگاه ها و فدراسیون را برای بازی کردن و ثبت قرارداد متقاعد کرده اند. یکی به علت نابینایی و یکی هم به علت نقص عضو، دیگری به خاطر بیماری های عفونی، داخلی، اعصاب، روان و... اما با همه این مشکلات ذهنی و جسمی توان دویدن بیش از 90 دقیقه را هم دارند!
«مهدی طلایی» نویسنده یادداشت می افزاید: این مشکلاتی که در کارت های معافیت درج شده بود، هیچ باشگاه و مسئولی در فدراسیون را به فکر فرو نبرد که این معلول جسمی و روانی چگونه فوتبال در سطح حرفه ای بازی می کند؟ نباید مدیران فوتبال این موضوع را به عنوان یک معمای بزرگ پزشکی، رسانه ای می کردند؟ آیا اگر چنین معلولانی توانایی دویدن و فوتبال بازی کردن دارند، نباید آنها را الگو قرار داد تا سایر معلولان نیز به این درجه برسند؟
هرچند اصل موضوع بعدا فاش شد که این ورزشکاران! از نظر جسمی سالمند و کارت معافیت آنها ناسالم است. مشخص شد برخی ورزشکارانی که الگوی جوانان از طریق رسانه ها و مسئولان معرفی می شوند به جای آنکه تابع قانون باشند به هر ترفندی بدنبال قانون گریزی هستند. ورزشکارانی که الفبای ورزش پهلوانی که اخلاق مداری است را بلد نیستند اما پیراهن تیم ملی به تن می کنند.
2- مجازات این به اصطلاح ورزشکاران چیست؟
ماده 60 قانون خدمت وظیفه عمومی می گوید: «کسانی که با روش هایی مثل جعل شناسنامه، استفاده از شناسنامه دیگران، اعمال نفوذ، شهادت کذب، گواهی خلاف واقع، پنهان کردن حقیقت، فریب دادن مشمول و دیگر انواع تقلب موجبات معافیت خود یا دیگران را از خدمت وظیفه عمومی فراهم کنند به ازای هر معافیت از سوی دادگاه صالح طبق قانون تعزیرات محکوم به تعزیر می شوند و با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم به حبس تعزیری از یک تا پنج سال محکوم می شوند.»
نکته دوم باشگاه هایی هستند که با این بازیکنان قراردادهای میلیاردی بسته اند. یعنی یک باشگاه به یک معلول نابینا یک میلیارد داده است تا فوتبال بازی کند آیا این پذیرفتنی است؟ بسیار بعید و دور از ذهن است چرا که این بازیکن باید تمرین های سخت، سنگین و بازی های طولانی مدت انجام دهد، پس در این موارد باشگاه ها نیز به طور حتم مرتکب جرم شده اند؛ طبق مقررات فیفا اگر بازیکنی با مدارک غیرقانونی مجوز بازی بگیرد هم باشگاه و هم بازیکن تخلف کرده اند پس باید مجازات شوند.
البته هوشنگ نصیرزاده -رئیس کمیته تدوین مقررات فدراسیون فوتبال- معتقد است: هیچ مدرک جعلی از سوی این بازیکنان به فوتبال ارائه نشده است و کارت معافیت بازیکنان دارای کد رهگیری در سیستم بوده است. مدارک ارائه شده به فدراسیون هم جعلی نبوده و اگر در ارائه گواهی های پزشکی خلافی رخ داده این ربطی به فدراسیون نداشته و آنها باید در دادگاه های قضایی پاسخگو باشند. به همین خاطر هیچ تنبیهی نیز برای این بازیکنان در کمیته انضباطی وجود ندارد! در این خصوص هم قانون گذار در ماده 532 تا 535 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات می گوید: «اگر کارکنان اداره های دولتی و مأموران خدمات عمومی و مراجع قضایی امر باطلی را صحیح یا صحیحی را باطل یا چیزی را که به آن اقرار نشده است اقرار شده جلوه دهند علاوه بر مجازات های اداری و جبران خسارات وارده به حبس از یک تا پنج سال یا شش تا 30 میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد.»
عجیب و باور نکردنی اما واقعی. فدراسیون فوتبال خود را مسئول نمی داند، باشگاه ها مسئولیت نمی پذیرند، سازمان وظیفه عمومی کارش را درست می خواند و خود بازیکنان هم مدعی هستند شخصی با گرفتن پول های کلان کارت معافیت سربازی برای آنها صادر کرده است پس پیدا کنید پرتقال فروش را.
3 - قانون برای همه یکسان است؛ آیا این فقط یک شعار است؟
برخی اهالی فوتبال معتقدند در مقطع فعلی و در شرایطی که فوتبال ایران راهی رقابت های جام ملت های آسیا می شود، مسئولان نظام وظیفه و قوه قضائیه با رافت اسلامی و بخشش این بازیکنان خطا کار، به تیم ملی فوتبال کشورمان کمک شایانی کنند که این نصایح به کام مسئولان نشست و رافت اسلامی شامل حال چهار بازیکن شد تا با ملی پوشان عازم استرالیا شوند. جالب است بدانید یکی از این بازیکنان همان ملی پوش کشورمان در جام جهانی است که فوتبالش را با کارت جعلی در کشورهای همسایه خلیج فارس ایران دنبال می کند و حتی حاضر به آمدن در ایران برای همراهی ملی پوشان هم نشد تا مبادا مچش را بگیرند و یکسره عازم استرالیا می شود و البته کسی از ایشان نباید توقع عذرخواهی کردن داشته باشد. گروهی دیگر از اهالی فوتبال نیز بر این باورند که ماجرای برخورد با متخلفان به بعد از رقابت های جام ملت های آسیا واگذار شود.
اما مطالبه اصلی مردم از یک سو برخورد با افرادی است که از کارت های معافیت جعلی استفاده کرده اند و از سوی دیگر نیز برخورد شدیدتر با کسانی است که در روند صدور این کارت ها، دستی بر آتش داشته اند. اما حضور برخی از این بازیکنان در تیم ملی فوتبال کشورمان برای رقابت های جام ملت های آسیا نشان داد مسئولان متاسفانه با افرادی که قانون را زیر پا گذاشتن می خواهند مثلا در فوتبال آسیا آبروداری کنند. آیا جامعه ورزش به جایی رسیده است که از هر تخلف و رسوایی چشم پوشی می کند برای کسب نتیجه؟ آیا نتیجه گرفتن با تخلف و تقلب در آیین ورزش جوانمردی و پهلوانی ما نقش دارد؟ تا آنجایی که ما می دانیم اصل ورزش به معنی رقابت در شرایط مساوی و حفظ اخلاق است راهی برای رسیدن به جوانمردی و قانون گرایی است. آیا ورزش قهرمانی برخلاف ورزش پهلوانی می خواهد اخلاق را زیر پا بگذارد و قانون گرایی را فدای مصلحت اندیشی کند؟ این نوع نگاه به ورزش را آیا مردم می پسندند؟
و کلام آخر اینکه آیا خون این افراد رنگین تر از سایر جوانان این مرز و بوم است که قوانین مصوب کشور درباره تخلفات محرز آنها اجرا نمی شود؟
ارسال نظر
