ایرنا: آلمان برای اولین بار به نسل کشی بومیان در زمان استعمار نامیبیا در جریان سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ که مربوط به دوره امپراتوری آلمان می شود، اعتراف کرد.به گزارش شبکه خبری دویچه وله، هایکو ماس وزیر خارجه آلمان در بیانیه ای اشاره کرد که اکنون آلمان به صورت رسمی این وقایع را که از دیدگاه امروزی با عنوان نسل کشی از آن یاد می شود، به رسمیت می شناسد.
مستعمره نشین های آلمانی ده ها هزار نفر از بومیان موسوم به «هررو» و «ناما» را در جریان سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ کشتند. مورخان این کشتار را اولین نسل کشی قرن ۲۰ می دانند که به مدت سال ها عامل تیرگی روابط بین آلمان و نامیبیا بوده است.
درحالیکه برلین پیشتر خشونت های صورت گرفته توسط مقامات امپراتوری این کشور در اوایل قرن ۲۰ را تایید کرده، اما از پرداخت مستقیم خسارت به نامیبیا سر باز زده بود.
وزیر خارجه آلمان از توافق شکل گرفته پس از ۵ سال مذاکره با نامیبیا بر سر وقایع خشونت آمیز در سرزمین های تحت سلطه آلمان از سال ۱۸۸۴ تا ۱۹۱۵، استقبال کرد. وی گفت: در پرتو مسئولیت پذیری تاریخی و اخلاقی آلمان، از نامیبیا و بازماندگان قربانیان خشونت های صورت گرفته، پوزش می طلبیم.
ماس در همین راستا اضافه کرد که برلین از طریق برنامه مالی ۱.۱ میلیارد یورویی به بازسازی و توسعه نامیبیا (۱.۳۴ میلیارد دلار) کمک می کند.
به گفته منابع آگاه از جزئیات مذاکرات بین آلمان و نامیبیا، مجموع مبلغ پیشنهادی آلمان در طول ۳۰ سال پرداخت می شود و باید در ابتدا منافع بازماندگان بومیان هررو و ناما را پوشش دهد.
نامیبیا در زمان حاکمیت برلین در سال های ۱۸۸۴ تا ۱۹۱۵، «آفریقای جنوب باختری آلمان» نام داشت و پس از آن به مدت ۷۵ سال تحت حاکمیت آفریقای جنوبی قرار گرفت تا در نهایت در سال ۱۹۹۰ استقلال خود را اعلام کرد.
بومیان هررو که از دام و زمین های کشاورزی خود توسط مستعمره نشین های آلمان محروم شده بودند، همراه با گروه بومی دیگر به نام «ناما» در سال ۱۹۰۴ قیام کردند اما نیروهای امپراتوری آلمان آنها را سرکوب کردند.
در نبرد واتربرگ در اوت ۱۹۰۴ میلادی حدود ۸۰ هزار بومی هررو از جمله زنان و کودکان از محل زندگی خود گریختند و توسط نیروهای آلمانی تا صحرای کالاهاری تعقیب شدند. در این حادثه تنها ۱۵ هزار تن از آنها نجات پیدا کردند.
بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ میلادی دست کم ۶۰ هزار بومی هررو و ۱۰ هزار بومی ناما توسط آلمان ها کشته شدند. نیروهای امپراتوری با اعدام های گسترده، تبعید زنان، مردان و کودکان به مناطق صحرایی موجب مرگ هزاران نفر بر اثر تشنگی شدند. آنها همچنین اردوگاه های کار اجباری را ساختند.
ارسال نظر
