علی اکبر صالحی: به این نتیجه رسیدم که حضور در عرصه انتخابات برای بنده، مقبول و ممدوح نیست

علی اکبر صالحی با انتشار بیانیه ای از اعلام کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری انصراف داد.
بیشتر بخوانید

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، متن بیانیه بدین شرح است:

ملت شریف و عزیز ایران !

یکی از نعماتِ الهی که در طول چند دهۀ گذشته شاملِ حالِ این بندۀ خاطیِ پروردگار شده است، اقبال و حُسن ظنِّ بسیاری از اصحاب علم و معرفت و دوستان و سروران ارجمند نسبت به اینجانب بوده است. بسیاری از استادان و پژوهشگران در مؤسسات علمی و آموزشی کشور و جمعی از بزرگواران در مجامع و محافلِ دینی و فرهنگی و نیز در سازمان ها و نهادهای تصمیم ساز در مقاطع و فصولِ منتهی به انتخابات با این کمترین تماس حاصل کرده و بر بنده منّت نهادند و با بیان احتجاجات و استدلال های گونه گون، حضور اینجانب را در میدان رقابت های انتخابات ریاست جمهوری واجب عینی تلقّی نمودند و این مطالبه را مطرح کردند که بر اینجانب فرض است تا وظیفۀ خود را به اَکملِ وجه به انجام رسانم. در آستانۀ ثبت نام نامزدهای انتخابات 1400 نیز دعوت و درخواستِ دوستان و بزرگواران تکرار شد و اینجانب نیز به منظور ادای احترام به پیشگاه همۀ عزیزان به جِدّ در این باب اندیشیدم و اکنون با توّجه به ثبت نام تعداد قابل توجهّی از شخصیت های عالم، وارسته و برخوردار از تجارب ارزنده در خدمت رسانی شایسته به ایران عزیز و نظام اسلامی به این نتیجه رسیدم که حضور در این عرصه برای بنده، مقبول و ممدوح نیست.

اینجانب همواره این حدیث شریف نبوی (ص) را پیش چشم داشته ام که می فرماید " اگر خود را به تمامی برای انجام امری شایسته نمی دانی پس بدان میدان وارد مشو". در حال حاضر، این خدمتگزار کوچک نظام جمهوری اسلامی بدور از هرگونه عافیت طلبی و گرفتار آمدن در بندِ کیشِ شخصیت و بدون آنکه کارِ خود را با کارِ پاکان قیاس بگیرم این کلام قطب عارفان و پیشوای پارسایان، حضرت امیر مؤمنان (علیه آلاف التحیه و الثناء) را با خود زمزمه می کنم که فرمود: "من اگر وزیر شما باشم بهتر است تا امیر شما باشم". از این رو ضمن سپاس و قدردانی فراوان از الطاف و مراحمِ همۀ دوستانِ گرانقدر و سرورانِ ارجمند از درگاه یگانۀ هستی بخش مسئلت می نمایم تا آتش عشق به ایران اسلامی را بیش از پیش در دل ما فروزان سازد و مامِ میهن را از فرزندان خویش راضی و خشنود گرداند.

ما را سَری ست با تو که گر خَلقِ روزگار / دشمن شوند و سَر برود هم بر آن سَریم
سعـــدی تو کیستی که در این حلقۀ کمنــد / چندان فتاده انـــد که ما صیـــد لاغــــریم

علی اکبر صالحی