عده‌ای اصرار دارند بگویند این نهی امام به آن دسته از نظامیانی اختصاص دارد که به صورت بالفعل در کسوت نظامی‌گری هستند و در سپاه یا ارتش فعالند، ولی افرادی که از این شغل جدا شوند و لباس شخصی به تن کنند، مشمول این نهی نمی‌شوند و مثل سایر مردم می‌توانند وارد دسته‌بندی‌های سیاسی شوند و حتی در انتخابات‌ها داوطلب رقابت‌هائی برای ورود به مجلس شورای اسلامی یا تصاحب منصب ریاست جمهوری شوند.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: امام خمینی، در ۱۸ مرداد ۱۳۶۳ در جمع مسئولین و مردم، ضمن مطالب مبسوطی فرمودند: «همه‌ی دنیا که دنبال این هستند که ارتششان از امور سیاسی کنار باشد، آن‌ها یک چیز می‌فهمند که این را می‌گویند. ما که می‌خواهیم سپاه و ارتش جندالله باشند و دسته‌بندی نداشته باشند و جهات سیاسی را کنار بگذارند، برای اینست که اگر جهات سیاسی و مناقشات سیاسی در سپاه رفت و ارتش رفت، باید فاتحه این سپاه و ارتش را بخوانیم.» صحیفه امام، جلد ۱۹، صفحه ۱۱.روشن است که منظور امام از جایز نبودن ورود سپاه و ارتش به دسته‌بندی‌های سیاسی، عدم آشنائی آن‌ها با سیاست نیست. برخورداری از درک و فهم سیاسی و آشنا بودن با مسائل سیاسی روز داخلی و جهانی برای آحاد مردم ازجمله نظامیان، یک امتیاز است و آشنا نبودن با سیاست یک نقص و کمبود محسوب می‌شود. بنابراین، کاملاً پیداست که عضویت نظامیان در احزاب و گروه‌های سیاسی یکی از نکات مورد نهی امام خمینی در این سخنان است کمااینکه علاوه بر عضویت، حتی دخالت در مناقشات سیاسی نیز از نظر بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی برای نظامیان جایز نیست.
عده‌ای اصرار دارند بگویند این نهی امام به آن دسته از نظامیانی اختصاص دارد که به صورت بالفعل در کسوت نظامی‌گری هستند و در سپاه یا ارتش فعالند، ولی افرادی که از این شغل جدا شوند و لباس شخصی به تن کنند، مشمول این نهی نمی‌شوند و مثل سایر مردم می‌توانند وارد دسته‌بندی‌های سیاسی شوند و حتی در انتخابات‌ها داوطلب رقابت‌هائی برای ورود به مجلس شورای اسلامی یا تصاحب منصب ریاست جمهوری شوند.
هرچند در سخنان امام خمینی به این نکته که نظامیان بعد از کنار رفتن از شغل نظامی‌گری هم نمی‌توانند وارد رقابت‌های انتخاباتی شوند با صراحت پرداخته نشده، ولی کاملاً روشن است که افراد نظامی با پوشیدن لباس شخصی از تعلقات نظامی‌گری جدا نمی‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را غیرنظامی به معنای واقعی کلمه دانست. مثلاً فرمانده اسبق و چند نفر از فرماندهان و اعضاء سپاه که سالهاست اموری از قبیل حضور در مجمع تشخیص مصلحت نظام، فرماندهی نیروی انتظامی، شهرداری، حضور در مجلس، مسئولیت رسانه ملی و بعضی نهاد‌ها را عهده‌دار بوده‌اند یا هستند، همین حالا که بعد از گذشت سال‌ها از جدا شدنشان از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌گذرد و خود را برای ورود به رقابت انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آماده و فعالیت‌های تبلیغاتی غیررسمی خود را شروع کرده‌اند، مردم می‌گویند ۵ یا ۶ نفر از سرداران سپاه دنبال رئیس‌جمهور شدن هستند...
این قضاوت افکار عمومی که یک قضاوت عرفی است، معیار روشنی برای فهم دقیق این واقعیت است که از نگاه مردم، افراد نظامی همیشه نظامی شناخته می‌شوند حتی اگر لباس شخصی پوشیده باشند. همین قضاوت درباره روحانیت هم وجود دارد و یک روحانی اگر با لباس شخصی در انظار عموم ظاهر شود، مردم همچنان او را روحانی می‌دانند و ویژگی‌های روحانیتی را از او جدائی‌ناپذیر تلقی می‌کنند.
با توجه به این واقعیت انکارناپذیر، چاره‌ای غیر از این وجود ندارد که بپذیریم نظامیان، اعم از آن‌ها که همچنان در لباس نظامی هستند و آنان که لباس شخصی به تن کرده‌اند، همگی مشمول نهی ورود به رقابت انتخاباتی که رقابت سیاسی است می‌شوند.
می‌دانیم که رقابت‌های انتخاباتی در کشور متأسفانه سالهاست که به مبتذل‌ترین صحنه بی‌آبرو ساختن همدیگر و کشاندن مباحث شخصی و صنفی و حتی خانوادگی به تلویزیون و فضای مجازی و بیرون مرز‌ها تبدیل شده است. روشن است که در چنین هماورد بی‌حساب و کتابی چه ضربه‌هائی به تشکیلات نظامی وارد خواهد شد و نظامیان چه بخواهند و چه نخواهند وارد دسته‌بندی‌های سیاسی می‌شوند.
از اینها مهم‌تر، پیامدهای منفی حضور نظامیان در مناصب اجرائی به‌ویژه ریاست جمهوری است. افکار عمومی، در شرایطی که یک فرد سپاهی رئیس‌جمهور باشد، تمام مشکلات، نواقص، نارسائی‌ها و گرفتاری‌های شخصی و خانوادگی و عمومی را به سپاه پاسداران نسبت خواهد داد. مردم در آن شرایط، سپاه را حتی مسئول نان و آب و برق و گاز و مرغ و گوشت و میوه خود نیز خواهند دانست و این نهاد نظامی از چشم مردم خواهد افتاد، درست مثل روحانیت که با برعهده گرفتن همین مسئولیت‌ها دچار چنین وضعیتی شده است. اگر ما معتقدیم روحانیت نباید مسئولیت قوه مجریه را از این پس برعهده بگیرد، به همین دلیل است هرچند عده‌ای بدون آنکه عمق این سخن را دریابند، لبه تیز حملات خود را متوجه گوینده آن کرده‌اند!
واقعیت اینست که سپاه پاسداران در چهار دهه گذشته خدمات درخشانی در کارنامه خود به ثبت رسانده است. ما که با ورود سپاهیان به رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری مخالفیم، می‌خواهیم این کارنامه، درخشان بماند درست مثل کارنامه سردار شهید قاسم سلیمانی که، چون شهادت را بر رئیس‌جمهور شدن ترجیح داد جندالله باقی ماند. خواست قلبی امام خمینی این بود که ارتش و سپاه جندالله باشند. از عقلای سپاه پاسداران این انتظار وجود دارد که حساسیت موضوع را مورد توجه قرار دهند و تدبیر چنان کنند که این مولود انقلاب با پرهیز از آلوده شدن به جنگ قدرت، خواست مؤسس نظام جمهوری اسلامی را تحقق بخشد و جندالله باشد تا مردم بتوانند هر ساله روز پاسدار را به جندالله تبریک بگویند.
ارسال نظر
