روحانی به سیلی خوردن تهدید شد!

ایرنا نوشت: عدم برخورد مناسب و قانونی با این جماعت که خود را در لوای حوزه و روحانیت پنهان کرده، کار را به جایی رساند که جمعه گذشته در بیانیه پایانی مراسمی که با عنوان گرامیداشت نهم دی و دهه بصیرت در قم برگزار شد، علاوه بر تهدید رئیس جمهوری به «زدن سیلی»، همه مشکلات و گرفتاری­‌ها به حسن روحانی نسبت داده شد؛ از اف‌ای‌تی‌اف(FATF) تا ترور شهید فخری‌زاده؛ از توهین یک روحانی دیگر به رهبری تا واکسن کرونا و اختلاس و گرانی «سیب و گلابی»؛ از ترور سردار سلیمانی و برجام تا همه­ فتنه­‌گری­‌های داخلی و خارجی!


این روزها در شرایطی که کشور، با تلاش‌های انجام شده، سختی‌های بی‌سابقه در نتیجه جنگ اقتصادی و معضلات ویروس کرونا را طی می‌کند، برخی رفتارها علیه مسئولان کشور به عناوین اقدامات خودجوش! فضا را به سمتی برده که حاکی از شروع تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ با جهت‌گیری خاصِ القای تقابل حوزه با رئیس‌جمهوری است.

اگر مرداد ۹۷ یکی دو دست­‌نوشته از جمله پلاکارد معروف «استخر فرح» در یک تجمع خبرساز شده بود؛ حالا تکرار و تواتر شعار و هتاکی علیه رئیس جمهوری، هرگونه شائبه­ اتفاقی بودن و خودجوش بودن را منتفی کرده است؛ حتی اگر جرقه و آغاز ماجرای دی‌ماه ۹۶ در دیگر شهر مذهبی کشور را نادیده بگیریم، حداقل از در دو سال و نیم گذشته، چهار بار فحاشی و تهدید حسن روحانی در تجمعی محدود و مشابه تکرار شده است؛ آبان ۹۸ در مراسم روز ملی مبارزه با استکبار، در راهپیمایی ۲۲ بهمن ۹۸، آذرماه ۹۹ و جمعه ۶ دیماه در مراسم بزرگداشت ۹ دی در قم.

لحن، مضمون و خطاب بی‌پروای این جماعت، گاه رسانه­‌های معاند را هم به حیرت می­‌اندازد و سایت منافقین- کینه‌توزترین دشمن کشور- را هم به وجد می­‌آورد.

اما دلیل ادامه این رفتار و گفتارهای هتاکانه و به تعبیر معاون حقوقی دولت «از جنس جرم مشهود» چیست؟ چرا مدام تکرار و هربار تندتر می­‌شود و پیامدهای آن برای کلیت نظام و افکار عمومی داخل و خارج کدام است؟

۱. فارغ از رویدادهای مشابه دهه­ هفتاد و هشتاد، حداقل از ۲۲ بهمن ۹۱ با پرتاب کفش و مهر به رئیس وقت مجلس شورای اسلامی، مشخص شد گروهی سیاسی با تکیه بر ظرفیت و مرجعیت شهر قم و نهاد حوزه سعی دارد هرگونه ابراز وجود را با پرخاشگری فیزیکی و کلامی نشان دهند و در این مسیر متاسفانه هیچ خط قرمزی از ادب و اخلاق تا عناوین مجرمانه و حتی تهدید به قتل شخص دوم مملکت جلودارش نیست.

 
این جماعت خود را در لوای حوزه و روحانیت پنهان کرده است

۲. عدم برخورد مناسب و قانونی با این جماعت که خود را در لوای حوزه و روحانیت پنهان کرده، کار را به جایی رساند که جمعه گذشته(۶ دی‌ماه) در بیانیه پایانی مراسمی که با عنوان گرامیداشت نهم دی و دهه بصیرت در قم برگزار شد، علاوه بر تهدید رئیس جمهوری به «زدن سیلی»، همه مشکلات و گرفتاری­‌ها به حسن روحانی نسبت داده شد؛ از اف‌ای‌تی‌اف(FATF) تا ترور شهید فخری‌زاده؛ از توهین یک روحانی دیگر به رهبری تا واکسن کرونا و اختلاس و گرانی «سیب و گلابی»؛ از ترور سردار سلیمانی و برجام تا همه­ فتنه­‌گری­‌های داخلی و خارجی!

۳. در حالی برخی جریان‌ها در تلاش برای القای تقابل میان حوزه و رئیس جمهوری هستند که در هفت سال گذشته، دولت تدبیر و امید با رعایت حساسیت­‌های مراجع تقلید، سعی داشته روابط مثبت و پایداری را با نهادها و شخصیت­‌های دینی برقرار کند؛ بنابراین تلاش­‌هایی از این دست آن‌هم در ماه­‌های پایانی دولت دوازدهم، حتی اگر با نگاه به انتخابات ۱۴۰۰ نباشد، حداقل تلاشی است برای خنثی‌سازی دیپلماسی کشور در شرایط حذف ترامپ و ترامپیسم در صحنه جهانی و عقیم کردن تلاش­‌ها برای رفع و خنثی‌سازی تحریم.

 

رفتارها، شعارها و سخنان ساختارشکنانه و تفرقه‌برانگیز، پیام اختلاف، تشتت و تخاصم را به جامعه القا می­‌کند

۴. با وجود آنکه دولت و مسئولان در سخت­‌ترین شرایط تحریمی و کرونایی، تلاش می­‌کنند به گونه­‌ای کشور را اداره کنند که فشار کمتری به مردم وارد شود، چنین رفتارها، شعارها و سخنان ساختارشکنانه و تفرقه‌برانگیز، پیام اختلاف، تشتت و تخاصم را به جامعه القا می­‌کند و آسیبی جدی به اخلاق و آرامش به مردم دارد.

۵. در حوزه سیاست خارجی، وقتی رئیس جمهوری با تهدید به سیلی و استخر فرح و مرگ تهدید می­‌شود و با خاطیان برخورد موثری صورت نمی­‌گیرد، نه تنها وجهه و اعتبار دولت و قوه مجریه، بلکه به آبروی کل حاکمیت و اقتدار بین­‌المللی آن خدشه وارد می­‌شود.

۶. دقت در زمان و لحن شعارها و سخنانی از این دست در شهر مهمی چون قم، می­‌تواند انگیزه و نیت اصلی و پشت پرده ان را روشن کند؛ حتی اگر برگزارکنندگان و سازمان‌دهندگان آن تصور کنند، افکار عمومی نمی‌فهمد یا ممکن است دچار خطای محاسباتی شود؛ رفتارشناسی سیاسی مردم در صحنه­‌های مهم و ملی سیاست­‌ورزی، از جمله انتخابات ریاست جمهوری، گواه همین ادعاست.

۷. تجربه ۴۲ سال بعد از انقلاب نشان داده، رفتارهای افراطی که نه مطابقتی با شرع و قانون دارد و نه مورد پذیرش اکثریت مردم است، از همه بیشتر و چه بسا زودتر گریبان خود واضعان و مرتکبان­اش را خواهد گرفت.

۸. در ۷ سال دولت یازدهم و دوازدهم، دستگاه اجرایی و نیز شخص رئیس جمهوری در مقایسه با دولت‌های گذشته، به گونه‌ای بی سابقه آماج تهمت و تخریب و هجمه قرار داشته است؛ در حالی که که دست به کارهای بزرگی همچون برجام و رفع تحریم تسلیحاتی زد و زیر بی­سابقه­‌ترین تحریم‌های اقتصادی آمریکا کمر خم نکرد؛ به نظر می­‌رسد برخی نهادهای قضایی و دستگاه­‌های مسئول نظم و امنیت لازم است وارد عمل شده و در این شرایط خاص که اتفاقا منتهی به انتخابات مهم سال بعد است، اجازه ندهند آرامش کشور به خطر بیفتد.

۹. رهبر معظم انقلاب بارها در سخنان­شان، بر پرهیز از تندروی و القای تقابل میان دستگاه­‌ها و صدور پیام وحدت و همدلی از سوی همه آحاد جامعه تاکید کرده­‌اند؛ ایشان چندی پیش، هتاکی و تهمت و افترا به رئیس‌جمهوری و دیگر مسئولان را تقبیح و آن را «حرام شرعی» برشمردند؛ این وجه دینی و اسلامی ماجرا اگر از سوی منتسبان به حوزه و روحانیت رعایت نشود، از سوی کدام قشر باید درنظر قرار گیرد؟!
۱۰. بالاخره اینکه القای تقابل و تخاصم دولت با حوزه­‌های علمیه و روحانیت، آن­‌هم در دولتی که رئیس آن معمم است، در ماه­‌های پایانی فعالیت­‌اش، فایده چندانی برای شعارسازان و پلاکاردسازان ندارد؛ اما نگاه مردم و بویژه جوانان را به دین و سیاست و اخلاق و ادب متاثر می­‌کند؛ حتی اگر شعاردهندگان اندک بوده و نماینده واقعی حوزه و شهر مقدس قم نباشند.

۱۱. برون‌داد این رفتارها، چیزی جز شناکردن خلاف تاکیدات رهبری در هم‌افزایی، هم‌دلی و پرهیز از افزایش تندروی‌ها با هدف وحدت همه اقشار و گروه‌ها در پایان سال دولت دوازهم که به انتخابات نیز ختم‌ می‌شود، نخواهد بود. ضمن آنکه تشویق بی‌اخلاقی‌های سیاسی، عاملی برای دوری و گریز مردم از مشارکت‌ در فعالیت‌های سیاسی خواهد شد؛ و این، همان همسویی با دشمنان و منافقانی است که تلاش مضاعفی برای تحقق این هدف در پیش گرفته‌اند.

۱۲. نکته اصلی که این جریان‌ها در رفتارهای خود به آن توجه ندارند این است که نباید برای منافع زودگذر انتخاباتی با مصالح کشور و منافع بلندمدت نظام بازی کرد و اعتبار رئیسان جمهوری کشور را به راحتی زیرسوال برد. در واقع ادامه این رفتارها و هجمه‌ها، پیامدی جز انشقاق و بی‌اعتمادی میان مردم با تفکرات و دیدگاه‌های مختلف نخواهد داشت.