این روانشناس بالینی مشارکت دادن کودکان در کارها را یکی از ابزارهای ایجاد احساس آرامش و امینیت خاطر در کودکان دانست و عنوان کرد: در شرایطی که کودکان از زندگی عادی و روزمره خود به دور هستند با همدلی و حمایت سعی کنید تحمل شرایط را عادیتر کنید.
یک روانشناس بالینی گفت: در مواردی که برخی از افراد حتی پیشاز بروز کرونا نیز پیش زمینهها و یا زمینههایی از اختلال افسردگی و یا وسواس داشتهاند باید همچنان درمانهای دارویی و یا رواندرمانی را ادامه دهند.
لیلا لطیفیان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: ترس از کرونا ترس درستی است چراکه این مسئله یک پاندمی خطرناک بوده و رعایت پروتکلهای بهداشتی و توصیهها، وسواس و یا اختلال روانی محسوب نمیشود و ماهیت کنترل این ویروس احتیاط و رعایت بهداشت است.
وی تأکید کرد: این موضوع که کرونا درمان و یا واکسن مشخصی ندارد به میزان قابل توجهی ترس و دلهره در افراد ایجاد کرده است.
لطیفیان با اشاره به مستعد بودن روان برخی از افراد نسبت به اختلالاتی نظیر وسواس و یا افسردگی، گفت: علائم وسواس در این دسته از افراد زمانی که با بحران کرونا همزمان میشود، بیش از دیگران است به شکلی که نیاز به درمانهای مداخلهای تخصصیتر دارند.
این روانشناس بالینی افزود: به طور مثال فردی که از منزل خارج شده و علیرغم اطمینان از پاکیزه بودن فضای خانه و یا افراد در منزل همچنان در حال گندزدایی و ضدعفونی سطوح مختلف است یا در خانه هم از دستکش و ماسک استفاده میکند؛ در حالی که فرد بیماری و دارای علامتی در منزل نیست زنگ هشداری برای ایجاد رفتارهای وسواس گونه دارد.
وی تأکید کرد: در مواردی که برخی از افراد حتی پیشاز بروز کرونا نیز پیش زمینهها و یا زمینههایی از اختلال افسردگی و یا وسواس داشتهاند نیز باید همچنان درمانهای دارویی و یا رواندرمانی را ادامه دهند.
لطیفیان ترس از ابتلا به بیماری و یا اضطراب از سلامت را یکی از بحرانهای روانی پاندمیها دانست و افزود: حوزه بهداشت کشور میتواند ضمن اطلاع رسانی به موقع در راستای آگاهی بخشی و افزایش سطح سواد سلامت جامعه اثر گذار باشد.
این روانشناس بالینی نسبت به ارائه پیامهای متضاد از سوی مسئولان بهداشتی و درمانی به مردم هشدار داد و افزود: باید وحدت رویهای در نحوه اطلاع رسانی از سوی دولتها وجود داشته باشد تا بتوان توصیههای مختصر، مفید و معجز به مردم ارائه کرد. سیستم بهداشتی باید صراحت بیشتری در ارائه مطالب علمی را در دستور کار خود قرار دهد.
وی درباره افسردگی در دوران کرونا عنوان کرد: مشکلاتی که در پی قرنطینههای کرونایی و اعمال محدودیتها ایجاد میشود اصطلاحاً مشکلات سازگاری میگویند؛ چراکه واکنشی است که در پی ایجاد مشکل و یا مسئلهای ایجاد میشود.
لطیفیان با بیان اینکه علل افسردگی معمولاً ناشناخته است، بیان کرد: افسردگی به عوامل متعدد روانشناختی، زیستی و مغزی وابسته است، به طور کلی به نظر میرسد افرادی که در حال حاضر دچار خلق تنگ و غمگین هستند اگر سابقه اختلالات روحی و روانی نداشته باشند و دورههایی از بیماری را تجربه نکردهاند و فقط بعد از پاندمی و بحرانهای آن رنج میبرند با تیتر اختلال سازگاری، خلقی و یا اضطراب مواجه هستند که این موارد خیلی به درمانهای تخصصی نیاز ندارد.
این روانشناس بالینی با بیان اینکه چنانچه مجموعهای از ناکامیها به نشانهها و علائم افسردگی مبدل شود، نیازمند مداخلات پزشکی است، افزود: بیشترین نکتهای که عموم مردم در دوران پاندمی کرونا با آن روبرو هستند، اختلال سازگاری یا خُلق افسرده است؛ به این معنی که نسبت به یک تغییر سخت در زندگی واکنشی به یک مسئله و بحران از خود نشان میدهند.
وی تغییر دیدگاه و استفاده از پتانسیلهایی نظیر بهرهمندی از فضای مجازی برای ارتباط با اطرافیان را یکیاز راههای کاهش بار مشکلات خُلقی دانست و ادامه داد: افراد میتوانند مسائلی را وارد زندگی خود کنند که دچار خُلق افسرده نشوند.
لطیفیان با بیان اینکه تجربه دوهفتهای تنگی خُلق و غمگینی بدون علت در تعریف افسردگی میگنجد، تأکید کرد: هر فردی که احساس افسردگی دارد یا نمیتواند فعالیتهای گذشته و معمول را انجام دهد؛ به طوری که عملکرد وی در زندگی شخصی و حرفهای مختل شده واین موضوع به تأیید پزشک هم رسیده باید هرچه سریعتر مداخلات درمانی را انجام دهد.
این روانشناس بالینی ادامه داد: در سریعترین زمان مداخلات پزشکی برای درمان افراد دچار بیماری افسردگی و یا وسواس باید انجام شود چراکه پاسخ به این درمانها اثربخشتر خواهد بود، که در این راستا استفاده از بستر فضای مجازی برای ارتباط با روانشناسان و روانپزشکان راهحل مناسبی برای کاهش تردد در سطح شهر در دوران شیوع ویروس کووید ۱۹ است.
وی با بیان این که خدمات منحصربه فردی در حوزه آنلاین وجود دارد و افراد میتوانند این خدمات را در بالاترین سطح دریافت کنند، عنوان کرد: با انجام برخی مؤلفهها، تکنیکها و با تشخیص و نظر پزشک میتوان اختلال سازگاری را درمان کرد.
لطیفیان با اشاره به اینکه یکیاز بیشترین مشکلاتی که کودکان در بحران کرونا دچار آن شدهاند مشکلات جسمی است، ادامه داد: ممکن است کودکان در ابعاد رُشدی حوزههای مختلفی نظیر بُعد شناختی، جسمی، عاطفی، هیجانی و اجتماعی دچار چالشهایی شوند؛ چراکه ماهیت قرنطینه و بحران کرونا میتواند مشکلاتی را در ابعاد مختلف شناختی ایجاد کند.
این روانشناس بالینی با بیان اینکه بهدنبال تعطیل شدن مدارس و کاهش تعاملات کودکان با همسالانشان ممکن است کودکان در این زمینه با مشکلاتی روبرو شوند، افزود: بهدلیل محدود بودن تعامل در کلاسهای آنلاین ممکن است در درازمدت کودکان با مشکلاتی در ابعاد اجتماعی نیز روبرو شوند.
وی تأکید کرد: کودکان در مواجه با رویدادهایی همانند تعطیلی مدارس و لغو برنامهها و دوری از دوستان بیشاز گذشته به حمایتهای عاطفی نیز دارند، بنابراین باید والدین وقت بیشتری برای بازی، تعامل و گفتوگو با کودکان اختصاص دهند.
لطیفیان با اشاره به اینکه بزرگترها باید این واقعیت را که ممکن است کودکان به دلیل شرایط قرنطینه و ترس و استرس از بیماری، عصبی و نگران باشند را درک کنند و با کودکان همدلی داشته باشند، افزود: پیروی و حفظ یک برنامه منظم روزانه یکی از راهکارهای ایجاد احساس آرامش در کودکان است و حتماً باید زمانهایی را دور از تکنولوژی با این رویکرد که اختصاص این زمان به چه میزان دارای اهمیت است، در نظر داشته باشیم.
این روانشناس بالینی مشارکت دادن کودکان در کارها را یکی از ابزارهای ایجاد احساس آرامش و امینیت خاطر در کودکان دانست و عنوان کرد: در شرایطی که کودکان از زندگی عادی و روزمره خود به دور هستند با همدلی و حمایت سعی کنید تحمل شرایط را عادیتر کنید.
وی تأکید کرد: به طور کلی نوجوانان را محدود نکنید ولی در عین حال دسترسی بیوقفه به صفحات فضای مجازی و رسانههای اجتماعی هم ایده چندان خوبی به نظر نمیرسد؛ بنابراین سعی کنید ضمن تعامل بیشتر شرایط را مدیریت کنید.
لیلا لطیفیان در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: ترس از کرونا ترس درستی است چراکه این مسئله یک پاندمی خطرناک بوده و رعایت پروتکلهای بهداشتی و توصیهها، وسواس و یا اختلال روانی محسوب نمیشود و ماهیت کنترل این ویروس احتیاط و رعایت بهداشت است.
وی تأکید کرد: این موضوع که کرونا درمان و یا واکسن مشخصی ندارد به میزان قابل توجهی ترس و دلهره در افراد ایجاد کرده است.
لطیفیان با اشاره به مستعد بودن روان برخی از افراد نسبت به اختلالاتی نظیر وسواس و یا افسردگی، گفت: علائم وسواس در این دسته از افراد زمانی که با بحران کرونا همزمان میشود، بیش از دیگران است به شکلی که نیاز به درمانهای مداخلهای تخصصیتر دارند.
این روانشناس بالینی افزود: به طور مثال فردی که از منزل خارج شده و علیرغم اطمینان از پاکیزه بودن فضای خانه و یا افراد در منزل همچنان در حال گندزدایی و ضدعفونی سطوح مختلف است یا در خانه هم از دستکش و ماسک استفاده میکند؛ در حالی که فرد بیماری و دارای علامتی در منزل نیست زنگ هشداری برای ایجاد رفتارهای وسواس گونه دارد.
وی تأکید کرد: در مواردی که برخی از افراد حتی پیشاز بروز کرونا نیز پیش زمینهها و یا زمینههایی از اختلال افسردگی و یا وسواس داشتهاند نیز باید همچنان درمانهای دارویی و یا رواندرمانی را ادامه دهند.
لطیفیان ترس از ابتلا به بیماری و یا اضطراب از سلامت را یکی از بحرانهای روانی پاندمیها دانست و افزود: حوزه بهداشت کشور میتواند ضمن اطلاع رسانی به موقع در راستای آگاهی بخشی و افزایش سطح سواد سلامت جامعه اثر گذار باشد.
این روانشناس بالینی نسبت به ارائه پیامهای متضاد از سوی مسئولان بهداشتی و درمانی به مردم هشدار داد و افزود: باید وحدت رویهای در نحوه اطلاع رسانی از سوی دولتها وجود داشته باشد تا بتوان توصیههای مختصر، مفید و معجز به مردم ارائه کرد. سیستم بهداشتی باید صراحت بیشتری در ارائه مطالب علمی را در دستور کار خود قرار دهد.
وی درباره افسردگی در دوران کرونا عنوان کرد: مشکلاتی که در پی قرنطینههای کرونایی و اعمال محدودیتها ایجاد میشود اصطلاحاً مشکلات سازگاری میگویند؛ چراکه واکنشی است که در پی ایجاد مشکل و یا مسئلهای ایجاد میشود.
لطیفیان با بیان اینکه علل افسردگی معمولاً ناشناخته است، بیان کرد: افسردگی به عوامل متعدد روانشناختی، زیستی و مغزی وابسته است، به طور کلی به نظر میرسد افرادی که در حال حاضر دچار خلق تنگ و غمگین هستند اگر سابقه اختلالات روحی و روانی نداشته باشند و دورههایی از بیماری را تجربه نکردهاند و فقط بعد از پاندمی و بحرانهای آن رنج میبرند با تیتر اختلال سازگاری، خلقی و یا اضطراب مواجه هستند که این موارد خیلی به درمانهای تخصصی نیاز ندارد.
این روانشناس بالینی با بیان اینکه چنانچه مجموعهای از ناکامیها به نشانهها و علائم افسردگی مبدل شود، نیازمند مداخلات پزشکی است، افزود: بیشترین نکتهای که عموم مردم در دوران پاندمی کرونا با آن روبرو هستند، اختلال سازگاری یا خُلق افسرده است؛ به این معنی که نسبت به یک تغییر سخت در زندگی واکنشی به یک مسئله و بحران از خود نشان میدهند.
وی تغییر دیدگاه و استفاده از پتانسیلهایی نظیر بهرهمندی از فضای مجازی برای ارتباط با اطرافیان را یکیاز راههای کاهش بار مشکلات خُلقی دانست و ادامه داد: افراد میتوانند مسائلی را وارد زندگی خود کنند که دچار خُلق افسرده نشوند.
لطیفیان با بیان اینکه تجربه دوهفتهای تنگی خُلق و غمگینی بدون علت در تعریف افسردگی میگنجد، تأکید کرد: هر فردی که احساس افسردگی دارد یا نمیتواند فعالیتهای گذشته و معمول را انجام دهد؛ به طوری که عملکرد وی در زندگی شخصی و حرفهای مختل شده واین موضوع به تأیید پزشک هم رسیده باید هرچه سریعتر مداخلات درمانی را انجام دهد.
این روانشناس بالینی ادامه داد: در سریعترین زمان مداخلات پزشکی برای درمان افراد دچار بیماری افسردگی و یا وسواس باید انجام شود چراکه پاسخ به این درمانها اثربخشتر خواهد بود، که در این راستا استفاده از بستر فضای مجازی برای ارتباط با روانشناسان و روانپزشکان راهحل مناسبی برای کاهش تردد در سطح شهر در دوران شیوع ویروس کووید ۱۹ است.
وی با بیان این که خدمات منحصربه فردی در حوزه آنلاین وجود دارد و افراد میتوانند این خدمات را در بالاترین سطح دریافت کنند، عنوان کرد: با انجام برخی مؤلفهها، تکنیکها و با تشخیص و نظر پزشک میتوان اختلال سازگاری را درمان کرد.
لطیفیان با اشاره به اینکه یکیاز بیشترین مشکلاتی که کودکان در بحران کرونا دچار آن شدهاند مشکلات جسمی است، ادامه داد: ممکن است کودکان در ابعاد رُشدی حوزههای مختلفی نظیر بُعد شناختی، جسمی، عاطفی، هیجانی و اجتماعی دچار چالشهایی شوند؛ چراکه ماهیت قرنطینه و بحران کرونا میتواند مشکلاتی را در ابعاد مختلف شناختی ایجاد کند.
این روانشناس بالینی با بیان اینکه بهدنبال تعطیل شدن مدارس و کاهش تعاملات کودکان با همسالانشان ممکن است کودکان در این زمینه با مشکلاتی روبرو شوند، افزود: بهدلیل محدود بودن تعامل در کلاسهای آنلاین ممکن است در درازمدت کودکان با مشکلاتی در ابعاد اجتماعی نیز روبرو شوند.
وی تأکید کرد: کودکان در مواجه با رویدادهایی همانند تعطیلی مدارس و لغو برنامهها و دوری از دوستان بیشاز گذشته به حمایتهای عاطفی نیز دارند، بنابراین باید والدین وقت بیشتری برای بازی، تعامل و گفتوگو با کودکان اختصاص دهند.
لطیفیان با اشاره به اینکه بزرگترها باید این واقعیت را که ممکن است کودکان به دلیل شرایط قرنطینه و ترس و استرس از بیماری، عصبی و نگران باشند را درک کنند و با کودکان همدلی داشته باشند، افزود: پیروی و حفظ یک برنامه منظم روزانه یکی از راهکارهای ایجاد احساس آرامش در کودکان است و حتماً باید زمانهایی را دور از تکنولوژی با این رویکرد که اختصاص این زمان به چه میزان دارای اهمیت است، در نظر داشته باشیم.
این روانشناس بالینی مشارکت دادن کودکان در کارها را یکی از ابزارهای ایجاد احساس آرامش و امینیت خاطر در کودکان دانست و عنوان کرد: در شرایطی که کودکان از زندگی عادی و روزمره خود به دور هستند با همدلی و حمایت سعی کنید تحمل شرایط را عادیتر کنید.
وی تأکید کرد: به طور کلی نوجوانان را محدود نکنید ولی در عین حال دسترسی بیوقفه به صفحات فضای مجازی و رسانههای اجتماعی هم ایده چندان خوبی به نظر نمیرسد؛ بنابراین سعی کنید ضمن تعامل بیشتر شرایط را مدیریت کنید.
ارسال نظر