علی ربیعی، سخنگوی دولت، در یادداشتی تلگرامی نوشت:روز دوشنبه گذشته در نشست خبری سخنگویی دولت، در پاسخ به سؤال و ابهاماتی که در چند روز گذشته مطرح بود، احساس کردم رسانه‌ها و جریان‌هایی که به طور سنتی از سال۹۲ در رقابت انتخاباتی با رییس‌جمهوری بوده و رییس‌جمهوری منتخب کاندیدای مورد نظر آن‌ها نبوده، در نوشته‌ها و مواضع خود نوعی پوچ‌انگاری از هفت‌سال گذشته را با توجه به شرایط اقتصادی پیش‌آمده در ماه‌های اخیر تبلیغ می‌کنند.
من بدون آنکه قصد گلایه یا مخالفتی با نقد کسی یا جریانی داشته باشم یا خدای ناکرده به کسی قصد توهین داشته باشم در اظهاراتم بیان کردم که این منصفانه نیست واقعیت‌های تحمیل شده بر اقتصاد امروز از جمله تأمین منابع ارزی و حفظ تعادل قیمت‌ها و... که همه ما از جمله دولت و جامعه را با دشواری و سختی‌های زیادی مواجه ساخته است، نادیده انگاریم.
اظهار داشتم نقد‌ها باید منصفانه صورت گرفته و برای تبیین شرایط اقتصادی امروز نمی‌توان پدیده ترامپیسم را نادیده گرفت. باید تبیین می‌شد در سال ۹۲ دولت با چه شرایطی امور را تحویل گرفته و در ۵۵ ماه اول چه تغییرات مثبتی در رشد اقتصادی، قدرت خرید مردم و کاهش تهدیدات خارجی رخ‌داده و حالا چرا غیرمنصفانه متغیر تحریم را از معادلات خارج کرده و شرایط امروز را به فرد و افراد و یک کابینه و سیاست مرتبط می‌دانند و گویا هفت سالی که دولتی غیردلخواه این جریانات از مردم رأی گرفته، کارنامه‌ای یکسره پوچ و منفی داشته است. این نوعی جفا به تاریخ معاصر ماست.
من برای چندمین‌بار به این مسأله اشاره کردم که با روی کار آمدن ترامپ و برنامه‌ریزی برای یک تحریم بنیان‌افکن و نیز متحد شدن مخالفان استراتژیک ایران با یکدیگر از جمله رژیم اسراییل و رقبای منطقه‌ای ایران در حاشیه خلیج فارس، بی‌پرواترین اقدامات ضد بشری علیه ایران به ظهور رسیده است.
با این شرایط تحمیلی خارجی و برخی ناهماهنگی‌ها، سنگ‌اندازی‌ها و فشار‌های روانی از داخل اگر هر دولتی در ایران بر سر کار بود وضع از این بهتر نبود و جریان‌های مدعی که امروز غیرمنصفانه تهاجم می‌کنند، قطعا نمی‌توانستند موفق‌تر عمل کنند.
هرچند حملات سازمان‌یافته زیادی علیه من صورت گفت. برخی با حذف مقایسه صحبت من را تحریف کردند؛ این بیان من از سر دلسوزی عمیقی ناشی می‌شود که معتقدم برنده نهایی عبور از این جریان باید مردم باشند. عبور موفق ما در نتیجه الگویی است که همه در آن به دولت کمک کنند و با یک حضور حداکثری از توان نظام بتوانیم فشار حداکثری را خنثی کنیم.
من بعنوان یک کنشگر سیاسی و اجتماعی و کسی که سال‌ها کنار نظام بودم، معتقدم تبلیغات زودرس ۱۴۰۰ و دامن زدن به اختلافات و نزاع‌ها برای انتخابات پیش‌رو در این دوره و این سال‌ها، بیشترین لطمه را به مردم وارد خواهد کرد.
قصد من نادیده گرفتن رنج مردم و انکار گرانی مسکن و کارگران اخراج‌شده از شرایط کرونا نیست، قصد من آدرس غلط ندادن بود.
اتفاقا من با قبول رنج جامعه معتقدم که کاهش آن با مدلی که مخالفان داشته و دارند امکانپذیر نیست. من برای تبیین آنچه گفتم می‌خواهم به چند نمونه از مواضع مخالفان دولت اشاره کنم و معتقدم اگر قرار است راه‌حلی برای کاهش رنج مردم یافت شود، از راه‌حل‌های آن‌ها میسر نیست.
بعنوان یک مثال؛ در مورد حیاتی‌ترین مساله ایران امروز و فردا، می‌بینیم به جای مقابله مستقیم با تهدید‌ها و تحریم‌های آمریکا، صورت مساله پاک می‌شود و مشغول "آمریکایی نمایاندن این و آن" می‌شوند.
مزیت دولت حاضر با وجود همه انتقاد‌هایی که می‌شود، این است که این دولت از همان ابتدا به‌طور مستقیم به تحریم‌ها تهاجم کرد، در مقطعی آن را شکست و در مقطعی دیگر که با ضد حمله صهیونیست‌ها علیه دستاورد‌های برجامی مواجه شد، از پا ننشست، آمریکا را در لاهه به شکست کشاند. در کنار آن نسبت به جامعه و رفع آثار تحریم هم بی‌تفاوت نبود.
ارسال نظر
