با عفو رهبری "حسین‌درخشان"آزادشد

حسین درخشان که به اتهام ارتباط با دول متخاصم، تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات و... دوران حبس طولانی مدت خود را در اوین سپری می کرد، شب گذشته با اعلام خبر عفو رهبری در مورد باقی مانده دوران حبس او از زندان آزاد شد. او گرچه پیش از این به فعالیت علیه نظام پرداخته بود، اما در حالی به ایران بازگشت که خط فکری او کاملاً تغییر کرده و دیگر همه او را به عنوان یک حامی جمهوری اسلامی و بازگشته از عقاید پیشین خود می شناختند.

شب گذشته (28 آبان 93) حسین درخشان، خبرنگار و فعال رسانه ای در صفحه گوگل پلاس خود نوشت:

«پس از اینکه مرخصی دو هفته ای ام تمدید نشد و دستور دادند به زندان برگردم، ساعت 6 عصر از قرنظینه به اندرزگاه 8 اوین رسیده بودم و تازه داشتم با همه سلام و علیک می کردم که ابلاغ شد باقی مانده حبسم مورد عفو مقام معظم رهبری قرار گرفته است. آزاد شدم؛ پس از شش سال. خدایا شکرت. ممنون از حضرت آیت الله خامنه ای. ممنون از یاوران و دعاگویان روزهای سخت...»

شهاب اسفندیاری، فعال رسانه‌ای در حساب کاربری خود در گوگل پلاس گفته است که عفو درخشان در پی نامه درخواست ۷۷ فعال رسانه‌ای به رهبر معظم انقلاب صورت گرفته است.
حسین درخشان متولد دی ماه 1353 در تهران با تحصیلات کارشناسی رشته جامعه شناسی در دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۳۷۸ به کشور کانادا مهاجرت کرد، و در سال ۱۳۸۵ برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد مطالعات رسانه در دانشکده مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا راهی لندن شد. او از اولین وبلاگ نویسان ایرانی است و به همین دلیل بسیاری او را «پدر وبلاگ‌نویسی ایران» می‌نامند.

او منتقد شدید جمهوری اسلامی بود و دو سفر علنی و از پیش اعلام شده در سال های 2006 و 2007 به اسراییل داشت که با پاسپورت کانادایی اش انجام شد.
درخشان در مورد تصمیمش برای سفر به اسراییل نوشت: «من به عنوان یک شهروند-خبرنگار و فعال صلح به اسراییل می‌روم. به عنوان یک شهروند-خبرنگار می‌خواهم به بیست هزار خواننده‌ی روزانه‌ی ایرانی‌ام نشان دهم که اسراییل واقعاً چه شکلی است و مردم آنجا چگونه زندگی می‌کنند. جمهوری اسلامی مدت هاست که اسراییل را به عنوان یک حکومت شیطانی تصویر کرده است که هدف سیاسی مورد توافق همه‌ی مردمش کشتن هر زن و مرد مسلمان است، از جمله ایرانیان. من می‌خواهم این تصویر را به چالش بکشم.»

سفر دوم او در ژانویه ۲۰۰۷ برای شرکت در کنفرانس سالانه‌ مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه بن گوریون در شهر بئرشبع بود. عنوان این کنفرانس در سال ۲۰۰۷ «اصلاحات، مقاومت، و تعارض در خاورمیانه» بود که درخشان در یک پانل آن به همراه چند نفر دیگر درباره‌ی وبلاگ صحبت کرد.
جروزالم پست، در پی دستگیری وی و در توضیح خبر دستگیرشدن حسین درخشان در ایران، از قول وی می‌نویسد: «هر کاری که کردم و هر چه در اسراییل گفتم برای دفاع از منافع ایران در برابر پروپاگاندای وحشتناک و دروغین اسراییل و رسانه‌های جهان درباره‌ی ایران بود.»

هاآرتص در گفتگویی در حین سفر دوم درخشان می‌نویسد: «با وجود مشکلات، درخشان به انقلاب ایران، خمینی و جمهوری اسلامی اعتقاد دارد. شنیدن اینها از یک جوان با ظاهری کاملاً غربی، در حالی که در بعد از ظهری گرم روی چمن دانشگاه بن گوریون عجیب است. ولی اینها چیزهایی است که او می‌گوید: «انقلاب خمینی به اهمیت انقلاب فرانسه است. اندیشه مرکزی خمینی عدالت و استقلال بود. من هم به آنها باور دارم. من قبلاً خیلی منتقد ایده‌ی جمهوری اسلامی بودم. اما امروز فکر می‌کنم ایده‌ای پست‌مدرن و درست است.»

نیویورک تایمز می‌نویسد: «او گفت که اگر جنگی بین ایران و آمریکا در بگیرد، او به کشورش باز می گردد و برای وطنش می جنگد.»

او بر خلاف عقاید قبلی اش در مورد نادرستی سخنان محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت علیه اسراییل، در مصاحبه‌ای با تلویزیون پرس تی.وی درباره‌ سخنان محمود احمدی‌نژاد علیه اسراییل می‌گوید: «فکر می‌کنم کاری که احمدی‌نژاد می‌کند در شکستن تابوی زیر سوال بردن مشروعیت رزیم موسوم به اسراییل بسیار موثر بوده است.»
و اینها همه نشانه های بازگشت و تغییر خط فکری حسین درخشان بود. او شدیداً منتقد جمهوری اسلامی بود و در سال 84 نیز با بازگشت به ایران در آستانه انتخابات، به حمایت از مصطفی معین پرداخت. اما پس از آغاز ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، در حالی که در خارج از ایران اقامت داشت، از مواضع قبلی خود اظهار ندامت کرده و نوشته بود که برای پاسخ دادن به اتهاماتش در ایران، آمادگی دارد.

افکار و مواضع وی به تدریج از سال ۱۳۸۶ شروع به تغییر کرد و به تدریج به تصحیح و اصلاح مواضع پیشین خود برآمد و در مقاطع مختلف به حمایت از برخی سیاست‌ها و اعمال جمهوری اسلامی و دولت وقت پرداخت. در این مدت انتقادات و افشاگری‌هایی را نیز علیه گروه‌ها و افراد مخالف جمهوری اسلامی کرد. وی دو بار به استودیوی لندن شبکه تلویزیونی انگلیسی‌زبان دولت ایران به نام پرس‌تی‌وی، دعوت شد و نظرات جدیدش را در حمایت محمود احمدی‌نژاد و سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی و نقد مواضع اسراییل درباره‌ی ایران مطرح کرد.
حسین درخشان در بهمن ۱۳۸۶، نزدیک به یک سال پیش از بازگشت به ایران و بازداشت متعاقب آن، در مطلبی با عنوان «پشیمانم، بخاطر نگاه سابقم درباره فلسطین و لبنان» به صراحت از مواضع پیشینش درباره‌ی اسراییل اظهار پشیمانی کرد و نوشت:

«اعتراف می‌کنم که می‌شد در عین پرداختن به هدفم، به رفتار غیرانسانی حکومت اسراییل با ساکنان مناطق اشغالی و همینطور تا اندازه‌ای با شهروندان عرب مسلمان ساکن خود اسراییل حداقل اشاره بکنم. ولی متأسفانه من کمی از روی ترس بخاطر از دست دادن حمایت معنوی دوستان سابق و نیز رسانه‌های اروپایی و آمریکایی و همینطور کمی احساسات خفیف نژادپرستانه‌ی ضد عرب و کمی هم تنبلی، حتی یک کلمه هم در این باره ننوشتم.»
در ادامه‌ی همین تغییر نگرش به جمهوری اسلامی و اسراییل، درخشان در شهریور ۱۳۸۷ در مطلبی با عنوان «‎ بهترین استراتژی برای دفاع در مقابل اسراییل: جدا کردن صهیونیزم از یهودیت» نوشت:

«این کارها اصلاً نباید به حمایت ایران از مردم آواره و استعمارشده‌ی فلسطین و نهضت‌های مقاومت و آزادی‌بخش آنها مثل حماس لطمه‌ای بزند. همینطور نباید حتی یک قدم از موضعش در نامشروع دانستن کشوری به اسم اسراییل که روی جسد و خانه‌های غصب‌شده‌ی میلیونها فلسطینی مسلمان و مسیحی بنا شده است کوتاه بیاید. بلکه برعکس، باید در این زمینه جلوتر هم برود و تمام زوایای ایده‌ی سهیونیزم به عنوان یک جنبش کاملاً سیاسی و استعماری را زیر سوال ببرد و با سند و مدرک آن را از یهوددیت جدا کند. لطمه‌ای که از این گفتمان -- که خمینی بزرگ آغاز کرد و احمدی‌نژاد با شجاعت زنده کرد -- به اسراییل خواهد خورد بسیار بزرگ‌تر از هرجور اقدام نظامی یا عملی برضد اسراییل است و از همین حیث دقیقاً بر طبق دفاع از امنیت ملی ایران است.»

حسین درخشان آبان 87 در حالی که تغییر خط فکری او کاملاً علنی و آشکار شده بود، به ایران بازگشت و البته دو هفته پس از بازگشت، بازداشت شد. به دلیل تغییرات سیاسی او، همفکران سابقش از وی حمایتی نکردند و همفکران جدید او هم هنوز درست نمی دانستند چه خبر است.
او اتهامات سنگینی داشت؛ کیفرخواست دادستان در مورد اتهامات وی شامل «همکاری با دول متخاصم، تبلیغ علیه نظام اسلامی، تبلیغ به نفع گروهک‌های ضد انقلاب، توهین به مقدسات، راه‌اندازی و مدیریت سایت‌های مبتذل و مستهجن» اعلام شد.

وی در مهرماه ۱۳۸۹ از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به «۱۹ سال و نیم حبس تعزیری، پنج سال محرومیت از عضویت در احزاب و فعالیت در رسانه‌ها و بازگرداندن وجوه اخذشده به مبلغ ۳۰ هزار و ۷۵۰ یورو، ۲ هزار و ۹۰۰ دلار و ۲۰۰ پوند انگلیس» محکوم شد.

در خرداد ۱۳۹۰ شعبه ۲۶ تجدید نظر دادگاه انقلاب اسلامی تهران رای دادگاه بدوی را عیناً تایید کرد. در مرداد ۱۳۹۲، به مناسبت عید فطر، یک سوم از هفت سال و نیم از کل حکم او (بخش مربوط به اهانت به مقدسات، رهبری و رییس جمهور) مورد بخشودگی حضرت آیت الله خامنه‌ای قرار گرفت و در نتیجه دو سال و نیم از حکم نوزده سال و نیمه ی او کم شد.
به این ترتیب حکم او به ۱۷ سال حبس کاهش یافت.حسین درخشان ۱۷ آذر ۱۳۸۹ پس از تحمل ۲۶ ماه حبس (شامل هشت ماه انفرادی در آغاز بازداشت) و با قرار وثیقه یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی به یک مرخصی دو روزه آمد و پس از آن به زندان بازگشت. او از آذر ۱۳۸۹ چند مرخصی کوتاه مدت دیگر را نیز بیرون از زندان سپری کرد.

دوستان و همفکران جدید او پیگیر آزادی و عفو وی شدند و معتقد بودند با توبه ی او باید تخفیف بسیار در مجازاتش اعمال شود و البته بسیاری از اتهامات را هم همچون خود او وارد نمی دانستند. با این همه دادگاه تخفیفی برای او در نظر نگرفت.
در همه این سال ها خانواده او از مصاحبه با رسانه های خارجی و معاند جمهوری اسلامی خودداری کردند و تنها دوبار پدر و مادرش در نامه هایی جداگانه به ریاست قوه قضاییه (قبل از برگزاری دادگاه) خواستار رسیدگی به وضعیت پسرشان شدند. حسین درخشان سال هاست از نظر دشمنان نظام، حامی انقلاب و نظام دانسته می شود.

او شب گذشته پس از ۶ سال زندان و در حالی که ۱۱ سال و نیم دیگر از مدت قانونی زندایش باقی مانده بود، با عفو مستقیم رهبری از زندان آزاد شد.

منبع: الف