میزبان با این تدارکات به خوبی از حجم رویداد بزرگ مذاکرات هستهای ایران با پنج عضو ثابت شورای امنیت بهعلاوه آلمان به خوبی آگاه است و شاید میداند یا گمان میکند که قرار است تصمیمی بزرگ و مهم پس از 12 سال درباره برنامه هستهای صلحآمیز ایران گرفته شود. در حقیقت میزبان میداند ایران در یک سو و قدرتهای برتر اقتصادی و نظامی جهان در سویی دیگر پشت یک میز گرد آمدهاند تا به تعبیر خبرنگاران و کارشناسان دنیا یکی از پیچیدهترین مذاکرات هستهای دنیا به نتیجهای ملموس برسد.
در دل این چادر رسانهیی، تریبونی یا همان جایگاه ویژه کنفرانس خبری قرار گرفته است که طبق روال معمول باید پذیرای شخصیتهای مذاکره کننده باشد اما این تریبون از همیشه ساکتتر است و همه امور گویای آن است که این تریبون احتمالا تا 23 یا 24 نوامبر همچنان ساکت و نمایشی باقی خواهد ماند زیرا این بار سختتر و بستهتر از همیشه، مذاکرات هستهای ادامه دارد و به نظر میرسد اظهار هرگونه نظری در باره این مذاکرات برای همه خط قرمز شده است.
این در حالی است که در کنار رسانههای نوشتاری و دیداری ایرانی تقریبا تمامی رسانههای مطرح دنیا نمایندگان خود را به وین اعزام کردهاند تا از این رویداد جهانی گزارشاتی تهیه و ارسال کنند. در همین راستا عکاسان و فیلمبرداران در کنار خبرنگاران و تجهیزات پخش مستقیم آماده هستند تا کوچکترین صدا و حرکاتی را از اعضای هیاتها شکار کنند. با این همه تا کنون دستهای همه آنها خالی مانده است و جز به تحلیل و تفسیر مذاکرات، هیچ خبر یا عکس و یا فیلم ویژهای ندارند تا مخابره کنند.
مایکل مان، سخنگوی کاترین اشتون اگر برای ما و دیگر خبرنگاران ایرانی خیلی آشنا نیست اما با خبرنگاران مستقر در بروکسل بسیار آشنا و به مثابه یک دوست و همکار است اما امروز در حال ورود به هتل پاله کوبورگ وین به دوستان بروکسلیاش گفت من هیچ چیز برای گفتن ندارم و اجازه هم ندارم صحبتی بکنم.
بنابراین مذاکرات جاری در وین همچنان بدون هرگونه انتشار خبری از درون مذاکرات در جریان است. همه در بهترین شرایط فقط میدانند که امروز کدام هیات با کدام هیات دیگر و چه ساعتی دیدار میکند. از همین رو تریبون کنفرانس مطبوعاتی چادر رسانهیی هتل پاله کوبورگ وین همچنان تا روزهای پایانی مذاکرات ساعات ساکت و خاموشی را پشت سر خواهد گذراند.