پای درددل یکی از مادران داغدار سقوط هواپیمای اوکراینی: ما را از یاد نبرید

انتخاب نوشت:این روز‌ها شیوع بیماری کرونا چنان ذهن و زندگی روزمره شهروندان و مسئولان سیاسی کشورمان را به خود مشغول کرده که شاید بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی به حاشیه رفته‌اند. مسائلی که شاید اگر در یک شرایط عادی و طبیعی بود بحث روز رسانه‌ها و شهروندان بود. در میانه، پوشش گرم و حداکثری تحولات مربوط به شیوع کرونا پیامی را دیدیم که شخص با معرفی کردن خود به عنوان مادر یکی از جان‌باخته‌گان حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی در آسمان پرند، در ۱۸ دی ماه سال جاری معرفی کرده بود و برای ایراد اظهارات‌اش درخواست مساعدت و تماس داشته بود.

بلافاصله پس از این پیام، خبرنگار «انتخاب» با این مادر تماس گرفت و به داستان و خواسته‌های این مادر داغدار گوش سپرد. آری! بگذارید صادق باشیم در سایه شیوع ویروس کرونا بسیار از مسائل مهم کشور تعطیل شده‌اند و شاید صدای این مادر و خواسته‌های او نیز یکی از همین مسائل باشد، اما ما تلاش کردیم در میانه تمامی این مصائب صدای این مادر باشیم و خواسته‌های او را به گوش جامعه و مسئولان برسانیم. در ادامه روایت و خواسته‌های یکی از مادران داغدار حادثه ناگوار سقوط هواپیمای اوکراینی آمده است.

من مادر مهربان بدیعی هستم

من فرح قدس، مادر مهربان بدیعی یکی ازجان‌باخته‌گان سقوط هواپیمای اوکراینی هستم. مهربان تک فرزند ما بود. او به دلیل مستعد بودن در دروس زمانی که ۱۶ ساله بود در منطقه سه تهران مدرسه نمونه دولتی می‌رفت و زبان‌ها فرانسه و انگلیسی را در حد عالی آموخته بود و حرف می‌زد. مهربان بسیار تمایل داشت که حتما در یک کشور خارجی پزشکی بخواند. بعد از تحقیقات ما فهمیدیم که او اگر در ایران پزشکی بخواند، مدرکش در کشور‌های خارجی مورد تایید نیست، در نتیجه تصمیم گرفتیم برای ادامه تحصیل او عازم کانادا شویم.

سفر به کانادا و وارد شدن مهربان به دانشگاه

زمانی که مهربان ۱۷ ساله بود ما به کانادا رفتیم یعنی من و دخترم، اما همسرم در ایران ماند تا از ما حمایت مالی کند. در ابتدا که دلار در مرز ۳ هزار بود، اما بعدا که بالای ۱۴ هزار نیز رسید تامین هزینه‌ها برای ما مشکل شد و برای تامین هزینه‌ها علاوه بر پدر، مجبور شدم من نیز دانشجو شوم و  کار هم بکنم. در سن ۴۴ سالگی برای من درس خواندن و کارکردن همزمان در شهر تورنتو بسیار سخت بود، اما تنها دلخوشی ما استعداد فوق‌العاده سطح عالی نمرات دخترمان بود که برای نمونه در درس شیمی ۱۰۰ نمره کامل را گرفت.

مهربان دیپلم خود را با درجه عالی و تقدیرنامه استانی گرفت. او آیلتس را به نمره عالی ۷.۵ و مدرک زبان فرانسه خود را گرفت. در ابتدا تامین هزینه ۳۲ هزار دلار برای ما دشوار بود، اما شنیدم که بهترین دانشگاه اوتاوا برای دانش‌آموزان با استعداد که فرانسوی و انگلیسی نیز بلد باشند، پذیرش تحصیل رایگان می‌دهد. درخواست مهربان برای تحصیل در رشته علوم پایه در دانشگاه اوتاوا مورد پذیرش قرار گرفت. بر اساس قوانین کانادا برای ورود به رشته پزشکی باید در ابتدا لیسانس علوم پایه اخذ شود.

مهربان به تهران برگشت، اما دیگر بازگشتی نداشت
بعد از پذیرش مهربان، من به تهران برگشتم و تصورم این بود که دیگر دخترم می‌تواند به تنهایی امور خود را اداره کند. من حدود سه تا چهار ماه به ایران برگشتم؛ زیرا پدر او سکته مغزی کرده بود. مهربان اصرار داشت به تهران برای میان ترم برگردد و پدرش را ببیند. او برگشت، اما در راه بازگشت دیگر آن حادثه دردناک اتفاق افتاد.

در ابتدا به ما گفتند نقص فنی بوده، اما بعد از شنیدن حرف‌های زیاد که ما را تا مرز دیوانگی پیش برد؛ واقعیت ساقط شدن هواپیما با موشک را مطلع شدیم. متاسفانه ما تنها فرزند خود را از دست دادیم.

مسئولان شفاف سازی کنند

در وضعیت کنون ما و دیگر خانواده‌ها بار‌ها به محضر دادستان نظامی این پرونده یعنی آقای دکتر ترکی رفته‌ایم و ایشان تحقیقات مناسبی را به نظر می‌رسد انجام داده‌اند.

خواسته ما این است که بعد از گذشت بیش ار دو ماه به درخواست‌ها ما که عزیزان نخبه خود را از دست داده‌ایم رسیدگی شود.

من به عنوان فرح قدس که به هیچ عنوان شخصی سیاسی نبوده‌ام و البته دختر کوچولو من نیز چنین بود، اکنون به دولت و مسئولان بی اعتماد شده‌ام. ما می‌خواهیم شفاف سازی کنند و به ما توضیح دهند که مسئولان این رخداد چه کسانی بوده‌اند. فقط می‌خواهم بگویم کشورمان، مادری بسیار بسیار نامهربان برای من و فرزندم بوده است.