ناگفته‌های مربی شمشیربازی ایرانی از فعالیت در ووهان/ سابر ایران زیر ذره‌بین چینی‌هاست

مربی ایرانی که در یک باشگاه چینی فعالیت می‌کند گفت: در این مدتی که در چین فعالیت دارم سطح متفاوتی از آموزش شمشیربازی و باشگاه‌داری را  شاهد بودم و متوجه شدم که عملکرد سابر ایران برای چینی‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

علیرضا طاهرخانی، مربی شمشیربازی ایرانی است که در یک باشگاه در شهر ووهان چین مربیگری می‌کند. او که با شیوع ویروس کرونا بیش از دو ماه در خانه قرنطینه بود در گفت‌وگو با ایسنا درباره تفاوت فعالیت در رشته شمشیربازی در دو کشور چین و ایران بیان کرد: با توجه به اینکه تعداد مدال زیادی در شمشیربازی توزیع می‌شود بنابراین یکی از رشته‌های مهم در چین است و توجه ویژه‌ای به آن دارند. تقریبا شمشیربازی در تمام شهرهای بزرگ چین، فعال است به طوری که علاوه بر باشگاه، مدارس شمشیربازی نیز در چین وجود دارد و به طور حرفه‌ای این رشته را آموزش می‌دهند. کار آموزش از پنج سالگی آغاز و مسابقات زیادی در سنین مختلف برگزار می‌شود.

مربی ایرانی شمشیربازی با اشاره به رقابت چین و ایران در اسلحه سابر گفت: چین سرمایه گذاری زیادی روی اسلحه سابر انجام داده و حتی مربی فرانسوی دارد اما با توجه به اقتدار تیم سابر ایران و کار بی نظیر پیمان فخری هنوز توانایی رقابت با ایران را ندارد. تیم سابر بزرگسالان ایران برای چینی‌ها اهمیت بسیاری دارد و نتایج ملی پوشان ما را به عنوان رقیب بزرگ در آسیا و جهان دنبال می‌کنند. نکته جالب این است که در خیلی از باشگاه‌های چین در کنار عکس قهرمانان چینی المپیک و جهان، عکس مجتبی عابدینی و علی پاکدامن هم قرار دارد و این نشان می‌دهد سابر ایران چقدر برای چینی‌ها مهم است.

او ادامه داد: شرایط سابر بزرگسالان ایران با اسلحه‌های اپه و فلوره متفاوت است. فاصله زیادی بین اپه و فلوره ما و چین است. آنها در تمام رده‌های سنی شرایط بهتری نسبت به ما دارند و اصلا قابل مقایسه نیستیم. چینی‌ها از عنوان داران جهان و المپیک در این اسلحه‌ها هستند.

طاهرخانی در مورد نحوه باشگاه داری در چین نیز تصریح کرد: تفاوت زیادی بین ایران و چین در مورد باشگاه داری وجود دارد. تمام باشگاه‌ها در چین زیر نظر بخش خصوصی هستند و درآمدزایی دارند. باشگاه‌ها، سالن‌های ورزشی بزرگ با امکانات خوبی را در اختیار دارند و شرایط خوبی برای جذب افراد و آموزش وجود دارد. همین مساله افراد را ترغیب می‌کند به عضویت این باشگاه‌ها در بیایند. البته شهریه بالایی هم پرداخت می‌کنند و از این رو باشگاه‌ها نیز مربیان تراز اول جهان را به ویژه از فرانسه و ایتالیا به خدمت می‌گیرند.

او افزود: باشگاه‌ها حامیان مالی هم دارند. برای نمونه در باشگاهی که من به عنوان سرمربی فعالیت می‌کنم مدت زیادی تحت حمایت شرکت خورو سازی BMW بود. تمام این موارد باعث شده سطح متفاوتی از آموزش و باشگاه داری را در چین شاهد باشم. من چند سال در لیگ ایران به عنوان مربی فعالیت کرده‌ام. یادم می‌آید سرمربی تیم دانشگاه آزاد که بودم چندین سال با تلاش سرپرست و مدیر فنی وقت آن زمان سهیل ارادتمند قهرمان شدیم. می‌دیدم سرپرست تیم با حداقل امکاناتی که در اختیار داشت، تلاش می کرد شرایطی را فراهم آورد تا بتوانیم فعالیت داشته باشیم اما در چین تیم‌داری و باشگاه داری خصوصی انجام  می‌شود و هیچ مشکلی از لحاظ تامین منابع مالی وجود ندارد. امیدوارم روزی باشگاه داری در ایران هم به این سمت برود که تحت نظر بخش خصوصی باشند و اسپانسرهای بزرگ، تیم‌ها را حمایت کنند.

این مربی ایرانی در پاسخ به این پرسش که در باشگاه‌های چینی فقط کار آموزش انجام می‌شود یا خیر، تاکید کرد: خیر، علاوه بر آموزش، فعالیت جانبی هم دارند. خود من سمینار و کلاس‌های جانبی در زمینه روانشناسی و مدیریت ورزشی و دیگر موارد مرتبط برگزار می‌کنم. این اقدامات به پیشرفت ذهنی و تکامل ورزشکاران کمک می‌کند و همچنین باعث در آمدزایی بیشتر برای باشگاه‌ها می‌شود.

سرمربی سابق تیم شمشیربازی نوجوانان و جوانان ایران در مورد وضعیت تجهیزات و امکانات در چین نیز گفت: در چین امکانات سخت افزاری حرف اول را می‌زند. شاید باورش سخت باشد اما رقابت‌های باشگاهی در مراکزی که برای برپایی نمایشگاه‌هاست، برگزار می‌شود و حدود ۲۰۰ پیست شمشیربازی وجود دارد و حدود ۴ تا ۵ هزار نفر در رده‌های مختلف سنی با هم به رقابت می‌پردازند.