سپاهان-پرسپولیس و درد بی‌قانونی

دیگر باید به حاشیه‌های بازی پرسپولیس و سپاهان عادت کنیم و افسوس بخوریم یا فدراسیون فوتبال بالاخره تصمیم می‌گیرد "قانون" را در فوتبال ایران حاکم کند؟

 رقابت سپاهان و پرسپولیس زمان زیادی است که از فرم طبیعی خودش خارج شده و هر بار یک جنجال جدید برای آن درست می‌شود. از زخمی و مصدوم شدن هواداران و صدمه زدن به ماشین‌ها در ورزشگاه تا همین داستانی که در هفته بیستم لیگ برتر رخ داد.

مدت‌هاست که تنش میان این دو تیم از زمین فوتبال خارج شده و حالا دیگر هواداران نه به تیم حریف بلکه به شهر رقیبشان هم توهین می‌کنند. زمانی که استقلال و پرسپولیس در فوتبال ایران یکه تازی می‌کردند سپاهان این رقابت را سه قطبی کرد و از همان جا بود که جنگی بین این تیم و پرسپولیس شکل گرفت. شکست‌های پرسپولیس از سپاهان در جام حذفی و لیگ، حضور قلعه نویی در سپاهان، قهرمانی پرسپولیس در آخرین لحظه‌های لیگ برابر سپاهان  و ... به این تنش‌ها دامن زد.

سری هم باید به کانال‌های هواداری دو تیم بزنیم؛ جایی که خط و نشان کشیدن برای تیم رقیب، قوت غالبشان است. صبح را با فحاشی به تیم رقیب شروع می کنند و شب هم کرکره کانال را با توهین به شهر تیم رقیب، پایین می‌کشند. فیلم از لحظه کثیف کردن پرچم رقیب منتشر می‌کنند و یکدیگر را به نزاع خیابانی دعوت می کنند. در ورزشگاه هم که باکی از هیچ شعاری ندارند و از خجالت بازیکن و سرمربی تیم رقیب درمی آیند. همین فیلم‌ها و تصاویر، رگ غیرت سیب زمینی را هم باد می‌کند، چه برسد به هواداران دو آتشه!

از فضای مجازی که عبور کنیم می‌رسیم به جایی که افرادی ازداخل خود دو باشگاه، آتش بیار معرکه می‌شوند. اگر سری به توییتر باشگاه سپاهان بزنید در نگاه اول شک می‌کنید که شاید این کانال رسمی نباشد و در نگاه صدم احتمالا به یقین می‌رسید. آنقدر که در این حساب با نیش و کنایه به این و آن طعنه می‌زنند و فدراسیون را به حمایت از "یک تیم خاص" متهم می‌کنند کانال‌های هواداری نمی‌کنند.

همین طور فردی مثل مهرداد میناوند که به نوعی در باشگاه پرسپولیس مسئولیت دارد ولی مدام تنش درست می‌کند و با کنایه به تابش، مدیرعامل سپاهان هشتگ پایان مافیا می‌زند.

"داور رفت دم راهرو، بریدا. تا پرسپولیسی‌ها نرفتن، نرید." این صحبت‌های امیر قلعه‌نویی است که وقتی بازیکنان پرسپولیس، تیم داوری و بینندگان تلویزیونی منتظر ورود سپاهانی‌ها به زمین نقش جهان بودند، به بازیکنانش گوشزد کرد. سپاهانی‌ها که به دلایلی برای بازی با پرسپولیس دیر به ورزشگاه رسیدند در رختکن ورزشگاه حلقه اتحاد زدند و به توصیه مربی‌شان حق نداشتند تا تیم مهمان نرفته، رختکن را ترک کنند.

این جمله ما را برد با خاطرات کودکی‌مان و زمانی که در کوچه فوتبال بازی می‌کردیم و جملاتی مثل "توپم را بدید برم، من دیگه بازی نمی‌کنم!" یا " تو جرزنی کردی قبول نیست!"

مردی که این توصیه را به بازیکنانش کرد همان کسی است که در کنفرانس مطبوعاتی تیمش در لیگ قهرمانان از فرگوسن نقل قول کرد. آقای قلعه نویی! با ما به از این باش! شما و تیمتان که به ورزشگاه دیر رسیدید، چرا برای نشان دادن حسن نیت برای گرم کردن به زمین نرفتید؟ می‌گویید چه فرقی دارد کجا گرم کنید؟ اگر فرقی نداشت چرا فضای دل‌باز و چمن خوش آب و رنگ نقش جهان را به راهرویی با عرض دو متر ترجیح ندادید؟ همان فرگوسن اگر این موضوع را بفهمد از شما دلخور نمی‌شود؟

آن قدر که تابش در این دو روز گفت "سلامتی مردم اولویت اول ماست" وزیر بهداشت نگفت. آقای تابش! چرا تا زمانی که بازی قرار بود با تماشاگر برگزار شود هیچ درخواستی برای تعویق بازی نکردید؟ مگر سلامتی مردم اولویت شما نبود؟ شاید هم درمانی برای کرونا داشتید که ما از آن بی خبریم.

چند وقت پیش محمدحسن انصاری‌فرد مصاحبه‌ای کرد و گفت که از برخی تیم‌ها حمایت می‌شود و به نوعی مسابقات لیگ در راستای موفقیت تیم دیگر برنامه ریزی شده است. همان سوالی که از انصاری‌فرد پرسیده شد را می‌توان باز هم از مسئولان این دو تیم و هر تیم دیگری که فکر می‌کند لیگ برنامه ریزی شده است، پرسید: کاراگاهان گرامی! اگر لیگ برنامه ریزی شده است چرا در آن شرکت می‌کنید؟ اگر خودتان هم قهرمان شوید باز لیگ برنامه ریزی شده است یا شما همچون کوهی استوار برابر دسیسه‌ها ایستادگی کرده‌اید؟

مسئولان "مقتدر" فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ! اگر قرار است کاری کنید، دست بجنبانید که همین حالا هم آب از سر گذشته است.