تشکیل کمیته با این قصد که چه کسانی عامل بی‌وزبر بودن وزارت علوم هستند

ابراهیم نکو  نماینده مجلس در رزونامه آرمان نوشت:
 
در رابطه با تنها کرسی خالی در کابینه دولت یازدهم نکته قابل تامل این است که چرا یک جامعه بزرگ دانشگاهی که خانواده‌ای تقریبا 5میلیون نفری را تشکیل می‌دهد و به عبارتی مغز متفکر جامعه محسوب می‌شود نزدیک به سه ماه باید معطل وزیر علوم بماند و رئیس‌جمهور پس از 16ماه از روی کار آمدن دولت، چهارمین گزینه خود را برای تصدی این وزارتخانه به مجلس معرفی کند. برای به سرانجام رسیدن این وضعیت لازم است تا کمیته‌ای بی‌طرف برای رسیدگی به اینکه چه کسانی عامل بی‌وزیربودن این وزارتخانه بااهمیت بودند، تشکیل شود. از آنجا که نمایندگان امین مردم هستند، باید مسائل و مشکلاتی که ارتباط مستقیم با زندگی آنها دارد را به سمع و نظر مردم برسانند تا  با ریشه‌یابی این مسایل، مسببین عدم رای اعتماد به گزینه‌های پیشنهادی قبلی  مشخص شوند تا این موضوع پایانی باشد بر ادامه چنین برخوردها و رفتارهایی که از سوی افرادی مشخص صورت می‌گیرد. آنچه امروز مطرح است اینکه چهارمین گزینه پیشنهادی وزارت علوم از سوی رئیس‌جمهور به مجلس معرفی شده است که آقای «فخرالدین احمدی‌دانش‌آشتیانی» نام دارد.

 شخصی که قطعا رئیس‌جمهور صلاحیت ایشان را مورد ارزیابی قرار داده است. به نظر می‌رسد دکتر روحانی سعی کرده فردی که بتواند مطالبات جامعه دانشگاهی را برآورده سازد و ملاحظات سیاسی  مجلس هم با معرفی او رعایت شود را به بهارستان  معرفی کرده است اما این مساله که آیا ایشان رای خواهد آورد یا خیر از هم‌اکنون قابل پیش‌بینی نیست و باید منتظر ماند و دید جلساتی که وزیر پیشنهادی با نمایندگان، فراکسیون‌ها و کمیسیون‌ها خواهد داشت چه تاثیراتی بر مجلس‌نشینان خواهد گذاشت و آنها را به چه سمت و سویی سوق خواهد داد مضاف بر آن باید تاکید کرد قطعا جلسه روز رای اعتماد می‌تواند بسیارحائز اهمیت باشد چراکه نوع دفاعیات و سخنرانی‌ها تا حدود زیادی قضاوت‌ها را شکل می‌دهند و به عبارتی رای اعتماد یا عدم اعتماد را رقم می‌زنند. نکته دیگری که به نظر می‌رسد اهمیت بسیاری داشته باشد آن است که تصمیم‌گیری بر سر وزیربودن یا نبودن دکتر احمدی‌دانش‌آشتیانی می‌تواند از دو منظر قابل بررسی باشد؛ به این معنا که اگر رای نمایندگان به وزیر پیشنهادی جدید عدم‌اعتماد باشد -هرچند رای مثبت یا منفی دادن حق نمایندگان است- اما یقینا می‌تواند این ذهنیت را در دولت به‌وجود آورد که مجلس سر تعامل با دولت ندارد و این یک نکته منفی در روابط میان دو قوه خواهد بود و از سوی دیگر اگر رای مجلس به این وزیر مثبت باشد قطعا می‌تواند نقطه عطفی در راستای تعامل میان دولت و مجلس محسوب شود که فضای مناسب‌تری را برای تعامل به دنبال خواهد داشت.