آیت‌الله‌ شبیری زنجانی: حفظ استقلال مالی حوزه‌های علمیه از دولت‌ها ضروری است / نباید دست حوزه‌های علمیه مقابل دیگران دراز باشد

 آیت الله شبیری زنجانی، حفظ استقلالی مالی حوزه های علمیه از دولت ها را یک ضرورت دانستند و تصریح کردند دست حوزه نباید مقابل دیگران دراز باشد.

 ایشان در دیدار با حجت الإسلام و المسلمین اعرافی مدیر حوزه های علمیه کشور خاطرنشان کردند: خیلی خوب است که شما پیگیر استقلال مالی حوزه ها هستید.

مرجع تقلید با انتقاد از رواج مدرک گرایی در حوزه های علمیه فرمودند علم را یا باید برای خدا و پاداش اخروی فراگرفت و یا برای خود علم و ارزشمندی آن. وقتی که کسی برای مدرک درس می خواند ملّا نمی شود.

آیت الله  شبیری زنجانی افزودند: آموختن علم نباید به خاطر امور دنیوی باشد. مرحوم آقای مجتهدی تبریزی، در ابتدای طلبگی به من گفتند که در دانشگاه برای مدرک گرفتن درس می خوانند اما شما برای خود علم موضوعیت قائل هستید، اما الان طوری شده که طلاب وضع دانشگاهی پیدا کرده اند. از سیستم آموزشی دانشگاه، امثال شیخ طوسی و آخوند خراسانی بیرون نمی آید. شما افراد را تشویق کنید که این گونه درس بخوانند.

ایشان با تأکید بر اینکه جامعه به طلاب باسواد، باتقوا و با اخلاق نیاز دارد فرمودند: در مسائل اخلاقی مشکلی که وجود دارد این است که مسائل دنیوی بسیار پررنگ شده است. در سابق طلاب بیشتر به دنبال مسائل اخلاقی بودند. متأسفانه در حوزه های اخلاقی هم کمتر زمینه شاگرد پروری وجود دارد. دوره میرزای شیرازی و دوره مرحوم آخوند چهار چهره اخلاقی تراز اول وجود داشتند: آخوند ملا فتحعلى سلطان آبادى ، آخوند ملاحسینقلی همدانی، حاج شیخ اسماعیل قره باغی و حاج سید مرتضی کشمیری. الان متأسفانه اوضاع چنین نیست و موانع مختلف نمی گذارند که چنین افرادی تربیت شوند، اما نباید ناامید شد.

آیت الله شبیری زنجانی با تأکید بر لزوم رسیدگی به وضعیت معیشتی طلاب تصریح کردند: سیره علمای گذشته این بوده که درباره افرادی که از نظر علمی مستعد بودند، رسیدگی خاصی داشتند. شخصیت هایی مانند مرحوم  آخوند و مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری و مرحوم آقای بروجردی برای طلاب مستعد حق استثنائی قائل بودند. بسیاری از طلاب با استعداد به خاطر شرایط مالی نمی توانند ادامه بدهند. آقای مطهری گفته بود اگر وضع مالی ام قابل تحمل بود از حوزه خارج نمی شدم. آقای مطهری خودش را ضایع نکرد و منشأ خدمات شدند اما اگر چنین فردی در حوزه بود برای حوزه خوب بود. خیلی ها به خاطر مسائل مالی و سختی های معیشتی از حوزه خارج می شوند.

ایشان افزودند: با اخویمان به منزل پسر کربلایی علی شاه، خادم مرحوم حاج شیخ عبدالکریم رفتیم. اخوی به پسر ایشان گفت لیست شهریه را بیاورد. در بین لیست طلابی که از مرحوم آقای حائری شهریه دریافت می کردند، متوجه شدیم برای آقا سیدمحمد تقی خوانساری شهریه خاصی در نظر گرفته شده است. معمول افراد سه تومان و برخی شش تومان و برخی بیست تومان و فقط آقای سیدمحمد تقی خوانساری بیست و پنج تومان شهریه می گرفت. مرحوم آقای حاج سید احمد خوانساری و مرحوم آقای شاه آبادی، نیز بیست تومان شهریه می گرفتند.

حاج آقا رضا زنجانی می گفت: «به آقای حاج شیخ گفتم در حوزه چند طلبه ممتاز مانند حاج سید محمد تقی داریم؟ گفتند علماً و عملاً نظیر او را نداریم. گفتم ایشان از روی اضطرار و ناچاری می خواهد به دنبال کاسبی برود.» من احتمال می دهم این افزایش شهریه برای همین بوده است. اکنون هم در حوزه افراد مستعدی هستند که به خاطر فقر و مشکلات مالی به دنبال کاسبی می روند و از ادامه تحصیل باز می مانند. نباید گذاشت این استعدادها از حوزه بروند. حوزه باید برای پرورش شخصیتهایی نظیر آخوند خراسانی و حاج شیخ عبدالکریم حائری، برنامه مشخص داشته باشد. اگر افراد مستعد بخواهند به خاطر مسائل مالی ترک تحصیل کنند خسارت بزرگی به حوزه وارد می شود.

ایشان در ادامه بیانات خود به مغفول ماندن برخی کتب علمی در حوزه اشاره کردند و فرمودند: از کتابهایی که مظلوم واقع شده کتاب «دُرَر الفوائد» است. بسیاری از طلاب گمان می کنند لفّاظی و صِرف دانستن اصطلاحات متداول، نشان دهنده علمیت است. مرحوم حاج شیخ در بیان مطالب علمی مقید بودند که از این کار پرهیز کنند. مرحوم آقای والد ما می گفتند حاج شیخ مطالب علمی سطح بالا را با لفظ ساده و عرفی بیان می کرد به گونه ای که افراد بتوانند آن را درک کنند. «کفایه» و «درر» از کتابهای ارزشمندی هستند که مطالب آن ارزش مطالعه و تفکر دارد.

ایشان افزودند: آقای خرازی می گفتند گروهی خدمت آقای حاج سید احمد خوانساری رفتند و گفتند شما «جامع المدارک» را نوشته اید، خوب است که یک چنین کاری را در اصول انجام بدهید. ایشان گفته بودند درر نوشته شده است. درر، تلفیقی از مطالب و آرای حاج شیخ و مطالب استادشان مرحوم آقاسید محمد فشارکی است. طلاب برای مطالعه این کتاب تشویق شوند. مطالب علمی مهم و قابل ملاحظه ای در آن بیان شده که در «کفایه» نیست.