علیرضا بیرانوند: او شماره یک فوتبال ایران است. یک غول که به نظر هر روز پخته‌تر می‌شود و اگر بتواند کودک درونش را مهار کند احتمالاً به نامی جاودانه در تاریخ فوتبال ایران بدل خواهد شد.
مارک ویلموتس بعد از شکست تلخ و ناامیدکننده در خانه بحرین، حالا دنبال اعاده حیثیت و بازگرداندن اعتبار خود و فوتبال ایران است. او البته با این خوش‌اقبالی روبرو شد که تنش‌های داخلی کشور عراق، میزبانی را از آنها گرفت.احسان محمدی در عصر ایران نوشت: مارک ویلموتس بعد از شکست تلخ و ناامیدکننده در خانه بحرین، حالا دنبال اعاده حیثیت و بازگرداندن اعتبار خود و فوتبال ایران است. او البته با این خوش‌اقبالی روبرو شد که تنش‌های داخلی کشور عراق، میزبانی را از آنها گرفت.
با این همه عراق هرگز حریف آسوده‌ای برای ما نبوده، حتی وقتی کارلوس کی‌روش را داشتیم آنها در جام ملت‌های استرالیا، در ضربات پنالتی ما را از تورنمنت حذف کردند و سال پیش هم در یک دیدار نزدیک به یک مساوی شکننده تن دادیم.
حالا ویلموتس با دعوت از این ۲۳ بازیکن قصد دارد از آنها امتیاز بگیرد.
۱- علیرضا بیرانوند: او شماره یک فوتبال ایران است. یک غول که به نظر هر روز پخته‌تر می‌شود و اگر بتواند کودک درونش را مهار کند احتمالاً به نامی جاودانه در تاریخ فوتبال ایران بدل خواهد شد.
۲- محمدرشید مظاهری: دروازه‌بان تراکتور که در دو هفته گذشته ۶ بار دروازه‌اش مقابل استقلال و سپاهان فروریخت، همچنان پای ثابت دعوت به اردوهای تیم ملی است. احتمالاً سیدمهدی رحمتی، سوشا مکانی و حتی علیرضا حقیقی امیدوار بودند در این لیست جای او را بگیرند اما محمدرشید هنوز یک ستاره درخشان است.
۳- پیام نیازمند: اگر بیرانوند این همه آماده نبود، حالا تعداد بازی‌های ملی پیام دو رقمی شده بود. یک جوان محجوب و دوست‌داشتنی، باهوش و جسور. او رقیبی به اسم امیر عابدزاده و سیدحسن حسینی را هم بیخ گوشش دارد اما ستاره است.
۴- وریا غفوری: یک کاپیتان واقعی با یک حسرت و سوال ابدی: چرا کی‌روش او را به جام جهانی نبرد؟ وریا این روزها به هیچ تعریف و تحسینی نیاز ندارد.
۵- سیدمجید حسینی: حضور در فوتبال ترکیه عملاً او را از رادار فوتبال دوستان دور کرده است. همه دلخوش به همان نمایش‌های قدیمی او هستیم.
۶- حسین کنعانی‌زادگان: یک مدافع سختگیر و جنگنده که هنوز در ذهن، اعتراض‌ها، کارت گرفتن‌ها و جنجال‌هایش بر کیفیت‌اش غلبه می‌کند.
۷- میلاد محمدی: یک دونده. این بار او دعوت شد و خبری از مهرداد نیست. هنوز تشخیص میلاد و مهرداد از هم آسان نیست!
۸- محمد نادری: یک چپ کلاسیک. خوش تکنیک، پرنفس و دونده. او را برانکو احیا کرد اما میوه‌اش را به نظر کالدرون می‌چیند. در بهترین زمان ممکن به تیم ملی دعوت شده است.
۹- مرتضی پورعلی گنجی: شاید اگر به فوتبال ایران برمی‌گشت بیشتر کیفیتش را می‌دیدیم. تمام تصاویر ما با پیراهن تیم ملی است. کم‌تعداد اما همیشه مفید.
۱۰- رامین رضاییان: او هرچه کمتر در شبکه‌های اجتماعی پیدایش می‌شود در زمین بیشتر می‌درخشد. در الشحانیه بازیکن موثری است، اما مدتهاست در تیم ملی یک سانتر خوب از او ندیده‌ایم.
۱۱- سیاوش یزدانی: از آن دست بازیکنانی که با ذائقه هاشمیان – ویلموتس جور در می‌آید. در استقلال تقلا می‌کند اما شاید توقع زیادی است که بتواند در همین آغاز پرحاشیه‌اش به ستاره واقعی زمین -نه سکوها- تبدیل شود.
۱۲- امید ابراهیمی: ستون. او به معنی واقعی در میانه میدان می‌دود و تکل می‌زند. البته مدتهاست که نمایش‌های درخشانش- آنچنان که در استقلال بود- را ندیده‌ایم. لیگ امارات و قطر به سیاهچاله فوتبالیست‌های ایرانی تبدیل شده است.
۱۳- احسان حاج‌صفی: چشم و چراغ تراکتور. مثل قالی کاشان هرچه سنش بالاتر می‌رود کیفیتش چشم‌نوازتر است.
۱۴- علی کریمی: کسی در مورد دعوت او به تیم ملی تردیدی دارد؟ مقتدر، خوش‌استایل و شوت زن.
۱۵- احمد نوراللهی: در بازی با بحرین دیر آمد اما با کیفیت بود و اگر کمی بخت یارش بود بازی را به تساوی می‌کشاند. ستاره این روزهای پرسپولیس تلفیقی از خلاقیت و متانت است.
۱۶- مسعود شجاعی: آیا او به یک بازیکن تعویضی چند دقیقه ای تبدیل شده است؟ از آنها که گزارشگرها می‌گویند با کوله باری از تجربه به زمین میاد تا نتیجه رو حفظ کنه؟ وقتش نرسیده به بازیکنان دیگر فرصت داده شود؟
۱۷- کریم انصاری‌فرد: جایش فوتبال در لیگ‌های بی‌فروغ حاشیه خلیج فارس نیست. پسر گلزنی که در تیم ملی همیشه مفید است چرا باید در السیلیه بازی کند؟
۱۸- وحید امیری: فوتبال ترکیه با او چه کرد؟ هنوز هم با تمام وجود می‌دود اما برای یک فوتبالیست، دویدن به تنهایی کافی نیست. وحید باید خودش را از یک بازیکن متوسط دوباره به یک ستاره تبدیل کند تا نگویند نان لایی‌اش به پیکه را می‌خورد.
۱۹- علی قلی‌زاده: بعد از درخشش در لیگ بلژیک دوباره به تیم ملی دعوت شد. او یکی از تکنیکی‌ترین فوتبالیست‌های ایرانی است که در چند سال اخیر دیده‌ایم. وقتش است که خودش را به ترکیب اصلی تیم ملی تحمیل کند.
۲۰- محمد محبی: محصول لیگ. هیچ بازیکنی مثل او از فرصت لیگ برای اثبات خودش استفاده نکرد، برای ماندن در تیم ملی باید مراقب باشد که اشباع نشود. گفتن این جمله چقدر آسان است.
۲۱- کاوه رضایی: یک مهاجم باهوش که در سالهای گذشته زیر سایه ماند. او را بیشتر با بازی‌های باشگاهی می‌شناسیم تا تیم ملی. راستی! الهیار صیادمنش کجاست؟
۲۲- سردار آزمون: آماده‌ترین مهاجم این روزهای فوتبال ایران. وقتش نیست یکی از این همه پیشنهاد اروپایی از لیورپول و رئال تا آرسنال و ... واقعی از آب در بیاید؟
۲۳- مهدی طارمی: اگر نیمی از خودش باشد به عراق گل می‌زند، اگر ناکوک باشد، ممکن است به خودمان گل بزند. او شگفت‌انگیزترین فوتبالی است که دیده‌ام.
اشکان دژاگه این بار دعوت نشد. درست مثل علیرضا جهانبخش که اندک اندک دارد از یادمان می‌رود...
ارسال نظر
